Printable View
Idd. Het is leuk, maar meestal niet (meer) echt nodig en er zitten gewoon ook onhandige kanten aan.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rinze
Ik zie dat besef ook indalen bij een jonger bandlid dat een paar jaar geleden, ongeacht podium, nog per se 100W buizen + 4x12 MOEST hebben om volgens zijn eigen idee lekker te klinken. Helemaal kut in de meeste situaties... maar zo lang hij het zelfs sleepte en ik mijn oordoppen bij me had, ging ik niet te moeilijk doen :D.
Ik zie dat veel mensen voorbijgaan aan de trend dat veel buizenversterkers kleiner worden, minder vermogen hebben en veel veelzijdiger zijn (vermogensbegrenzer bv) dan die 100 watt bakken van vroeger. Ook die enorme kasten zijn niet echt meer nodig. Want wat wel vaak goed gaat tegenwoordig zijn die speakersimulators, al dan niet ingebouwd in moderne versterkers of via een extern kassie.
Dat grote vermogen is nooit nodig geweest.
Zolang ik me kan heugen waren gitaristen bezig om dat enorme vermogen te temmen,
schermen, power soaks, master volumes, pedaaltjes, 19" racks... enz enz
Ik gebruikte halverwege de 90's een Fender pro junior of een Dynacord twen
in kroegjes was dat voldoende, bij grotere gigs kreeg je een mic voor je speaker
snap ook wel dat het niet enkel om volume gaat, de klankkleur en optiek van een 4x12 is anders dan een 1x 10,
bovendien ben ik lui, ik sleep niet graag,
zie bijvoorbeeld bij het pedalentopic een foto van mijn gear voor Paradiso: 4 pedaaltjes en een Fender Princeton,
wereldgeluid/zero hassle, niks meer aan doen
maar wel buizen :crazyhappy:
dat grommende geluid van een Gretsch en een em akkoord klinkt toch anders met een digitaal ding
Hoe het klinkt is één ding, hoe het "werkt" of "speelt" is weer iets anders. Ik denk dat de vraag of het "nodig" is nogal subjectief is, het is allemaal heel persoonlijk, iedereen heeft zijn/haar eigen systeem. Dat geldt voor wel meer dingen: de één houdt van heel veel pedalen en een ingewikkelde set-up, de ander houdt het 't liefst zo simpel mogelijk. De één houdt van bebop, de ander vindt er niets aan en zou het nooit willen spelen, sommige mensen willen een bandje waarin veel ruimte is voor improvisatie, anderen willen iedere noot vastleggen. Iedereen moet zelf maar een beetje uitzoeken wat het beste voor hem/haar werkt, zeker als het gaat om je ampje.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pimmetje
Grote vermogen was nodig toen er nog geen PA's waren. PA was oorspronkelijk het plaatselijke omroep/toespraak systeem (public address). Toen The Beatles in het Shea stdion niet te horen waren moest alles harder (meer vermogen). Marshall en Hiwatt maakten ook PA versterkers (Kossoff speelde erop). Hiet idee was dat je als bandje je eigen PA moest meenemen. Ik geloof dat Pink Floyd de eerste band was die een groot PA meenam (Grateful Dead had Wall of Sound niet lang daarna, was ook gaaf maar wel veel sjouwen). Ik heb wel eens een folder gezien van Hiwatt waarin stond welke versterker voor welke zaal was ( in de geest van 50 watt voor 1000 man, 100 wat voor zaal van 3000 man, 200 watt voor alles aan zalen met een capaciteit boven de 5000 toeschouwers etc., aantallen weet ik niet meer precies).
De trend vanaf de eerste gitaarversterkers eind jaren veertig was: ze moesten harder, efficiënter (dus meer vermogen ook daadwerkelijk omzetten in geluid ipv warmte) en cleaner. Later kreeg je precies het omgekeerde: het geluid van een 100 watt Marshall maar dan op lager volume (geldt natuurlijk niet voor de efficiëntie van de amp).
Nou ik lees op pagina 73 wel weer even bij dames ;)
Ligt ook wel aan de situatie. Als jij met een 1x12 combo'tje naast hem staat in dat kroegje is het wel een kunst om (in de hele ruimte) tot de juiste balans te komen. En dat zou voor mij toch wel een dingetje zijn want uiteindelijk moet je als band een goed totaalgeluid neerzetten en het kan zomaar zijn dat dat botst met de persoonlijke wens van één van bandleden.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pimmetje
Nou, het waren gelukkig geen kroegJES. Eerder podia waar wel vaker bands met dat soort geweld staan; waar het wel opgelost werd.
Anders zou ik er idd wat minder relaxed instaan :D.
Maar zelfs als de ruimte ervoor is... nog steeds fijn als zo'n zelf gecreëerd probleem niet meer opgelost hoeft te worden natuurlijk.
Veel valt of staat ook met het kroegje waar je speelt.
Ik heb laatste ook weer in een cafe gespeeld waar enkel een klein PA systeem staat voor het uitversterken van de zang en de overige instrumenten gaan gewoon rechtstreeks met eigen amps. Dan moet je dus al een modeling geval hebben met eindversterking er in en een eigen speaker, want in zo een kroegje komt je dus met enkel een helix of line6 pedaal niet ver.
Uiteraard staat dit los van de discussie tussen buizen of digitaal, maar draagt wel bij aan de gemakzucht van sommige gitaristen tegenwoordig die aankomen met enkel hun pedalenbakkie. Ze zullen dan op zn minst al de moeite moeten nemen zo een leuk compact seymour duncan klasse D versterkertje op hun pedalenbord te knopen en een speaker moeten kopen.
Los van het zaalgeluid staat ook nog de monitoring in diverse cafeetjes. Het met de hele band delen van 2 monitor speakers, of een totaal verneukte monitormix omdat er een onbekwame geluidsman staat die toevallig ook barman blijkt te zijn. Met een eigen speaker/amp op het podium kun je hem altijd wel zo positioneren dat je in ieder geval jezelf wel goed hoort en de drummer hoor je altijd, voldoende om in ieder geval niet compleet van het padje af te gaan.
Maar goed, dit zijn voordelen van een amp (los van het feit of het buizen, transistor of digitaal is) ten opzichte van multifx, modeling pedalen waarmee je rechtstreeks naar de tafel gaat.
Hughes & Kettner heeft tegenwoordig volwaardige 50W versterkers in pedaalvorm hè? Is dat niet handig voor de giggende gitarist die geen zware versterker wil sjouwen? Speakercab moet ie nog wel meenemen.