...... maar wel met die "t" zo gek zijn die hagenezen dus nog niet.
Als geboren en getogen scheveninger begrijpt ik het haags niet alteit.
Printable View
Alles valt te leren!
https://uploads.tapatalk-cdn.com/202...3a33640e6c.jpg
Nog een vraag on topic. Ik wilde toch even kijken wat een NFB potmeter doet met de klankkleur van de versterker. Zat te denken om een (eventueel tijdelijke) potmeter van 50k te gebruiken. Maar wat valt er over die klankkleur te zeggen
Ik ook geboren Hagenees.
Egwel....
Jaren terug speelde de Earring in de Rijnhal Arnhem met Billy the Kid in het voorprogramma. Maat van mij speelde in de laatste en had me op de lijst gezet. Er waren nogal wat lui meekomen die allemaal een andere verklaring voor mijn verhuizing hadden: Friesland, Duitsland, Limburg, etc........ Ondertussen werd er om ons heen wat verontrust gekeken naar ons met die luide stem en zelfvertrouwen :ok:
Simpel gezegd, hoe meer NFB, hoe meer je buizenbak als een transistorbak gaat klinken. Meer NFB = minder ruis, minder ondertonen, ietsje meer clean vermogen, minder versterking, hardere aanzet van oversturing.
Op mijn versterker heb ik geen NFB. Ik hou van die ondertonen die je krijgt als je een bend-release doet terwijl er een andere snaar meeklinkt. Ik hou van die soepele transitie van clean naar overdrive, dat vettige cleangeluid, alsof je aan het neuriën bent. Juist het grote volumeverschil als je je gitaarvolume opeens open gooit voor een solo vind ik heerlijk. Kenmerkend voor Vox-versterkers.
Sommige mensen hebben liever dat het volume wat constanter blijft, dat de overdrive wat sneller aanzet. Zoals Marshall dus.
Helder! Dit nodigt mij uit om de minder NFB optie te gaan onderzoeken -;)
En denk erom: minder NFB betekent grotere NFB weerstand. Omgekeerd evenredig is altijd zo’n brain-fuck voor me.....
Is er ook een soort van max. aan die weerstand. Ik zag dat er in dat originele schema zo rond de 60k stond bij die weerstand. Of kun je nog hoger (bijvoorbeeld 100k potmeter)
Je mag zo hoog als je wilt met die weerstand maar op een goed moment hoor je het verschil niet meer. Het verschil tussen 1 dB NFB en 0 dB NFB is nauwelijks hoorbaar. Uitrekenen bij welke weerstand je 1 dB NFB hebt, sja, daar heb ik nou net geen zin in. :P
Net die 100k er aan gezet en jeetje dat scheelt zeg, het wordt echt een beest! Ik heb die 100k b potmeter ongeveer op de helft staan. Daarboven maakt het niet zoveel uit. Er komt wel meer lawaai bij inderdaad, een lage zoem op de achtergrond. Maar die is verwaarloosbaar. Een fijne bite heeft hij nu! Ik denk dat hij klaar is 🎸🤡😇🕴️🕺🍭🎂
Keurig, leuk om te horen. Dat is nou echt leerzaam. Nu weet je ook waarom transistor-amps klinken zoals ze klinken. Dat komt niet door de transistor. Dat komt door de NFB, en evt. bij 'foute' versterkers door een te lage ruststroom door de transistors.
Leuk zijspoortje trouwens; eind jaren 70 begonnen ze voor het eerst met het bouwen van écht mooie transistor eindtrappen. Hoe deden ze dat? Met zeer lineaire eind-torren (2SK134 + 2SJ49), en een gematigde hoeveelheid NFB. Precies zoals de buizenversterkers dus, maar dan zonder die onhandige uitgangstrafo. Vanaf dat moment was het niet meer zinnig om HiFi met buizen te doen.
Als je niet de luxe van zeer lineaire eindtorren hebt, zul je moeten compenseren met NFB. Vroeger was het nog best uitdagend op op een mooie, robuuste manier zo veel NFB toe te voegen. Combineer dat met een lage ruststroom-instelling (om stroom en koeling te besparen) en je hebt hét recept voor een kutversterker. Zo komen transistors aan hun slechte naam.
Moet je eens naar de BluesBaby van Award Session luisteren! Da’s een transistorversterker die de NFB wél begrepen heeft! Ze hebben een ‘constant current feedback’ circuit dat - zo claimt ontwerper Steward Ward - ook nog eens de interactie tussen speaker en output trafo simuleert. Want dat is volgens hem (mede) verantwoordelijk voor de buizensound en -feel. En inderdaad klinkt dat ampje met 22 watt heel erg buizenachtig en heeft ook echt het ‘buizenvolume’ (wat natuurlijk perceptie is).
Dit zijn MOSFET's, in vergelijking met een buis overeenkomend gedrag. Een transistor eindtrap klinkt toch wel anders. In de jaren 70 ben ik met servicewerk aan deze ampjes begonnen en ben de tel kwijtgeraakt maar er zijn aardige aantallen langsgekomen.
Maar, een buis is zo alineair en vol harmonischen dat hij heel anders werkt dan een transistor. In de buizeneindtrap is de gain relatief beperkt dus zuinig omspringen met NFB. Bij de transistor eindtrap is zo onwijs veel gain te behalen dat die gain bijna helemaal afhankelijk wordt gemaakt van de NFB en die geeft je dat lineare gedrag, eigenlijk kwalitatief heel goed. Dat de gitarist iets anders wil horen is gewoon een ander verhaal.
Dan de opbouw van de transistor amp, het signaal doorloopt alleen versterker elementen en ontmoet in zijn pad maar een paar condensatoren. Frequentie onafhankelijk gedrag dus en dat is bij de buizenamp wel anders met zijn caps tussen elke trap. Ook de uitgangstrafo geeft je de nodige verliezen, allemaal nadelige factoren als je het uitgangs signaal net zo wil hebben als het origineel. Zeker in de lage frequentie's is dat merkbaar, Een goede buizenamp kan zomaar 10Hz aan, niet dat we dat horen maar het zegt wel iets over de prestatie's. Daarom is de buizenamp in het nadeel als de wens bestaat het originele geluid (afkomstig van een instrument) exact te versterken maw de buizenamp kleurt het originele signaal. Of je dat als gebruiker prettig vind laat ik in het midden.
Ik sta hier geen pleidooi te houden voor het HiFi geluid hoor, ik wil alleen de verschillen duidelijk proberen te maken.:rockon:
Ik vind dit een beetje discriminatie van MOSFETs Frans, dat kan tegenwoordig niet meer. :chicken::soinnocent: Een mosfet is ook maar een transistor die het goed bedoelt. :P
Alle gekkigheid op een stokje, laten we onderscheid maken tussen BJTs en MOSFETs, en het zijn allebei transistors.
Wat je zegt over de lineariteit van buizen ben ik het echt niet mee eens, buizen zijn over het algemeen een stuk beter lineair dan transistors toch? Een ECC83 of een 6SN7 met een stroombron als anodebelasting geeft (bij de juiste ruststroom) ongelooflijk weinig vervorming. Oke toegegeven, een triode-aansluitig met een stroombron is wel een vorm van feedback, maar met dat kleine beetje feedback ga je die lineairiteit nooit halen met torren.
Paartje Genalex KT77 Ultralineair aangesloten levert 45 Watt bij een voeding van 391 Volt, met een vervorming van 0,8%.
Paartje Genalex KT88 zonder enige feedback levert 100 Watt bij een voeding van 552 Volt, met een vervorming van 2,5%. Ultralineair aangesloten wordt dat 2%.
Dat vind ik indrukwekkend voor technologie uit 1956. Het is best lastig om die getallen met transistors te halen.
Ik heb trouwens het idee dat de bas niet veel meer doet. Op zich niet zo erg. En als ik de toonregeling dicht draai is het geluid niet meer volledig weg. Dat was eerder wel zo na die mods.
Nee, ik weet het ook niet. Ik heb alleen die twee 470 ohm weerstanden vervangen, die nfb en de bias potmeter. Is het wellicht die twin stack mod? Ik zal morgen eens checken of die nog goed zit.
Kan het zijn dat ik inmiddels zoveel bas uit de amp heb gehaald dat die potmeter ook niets doen. Volgens mij heb C25/26 ook wat lager gemaakt, C1 ook en daarnaast een lagere waarde voor de potmeter (waar jij in jouw originele post naar verwijst) van de bas zelf. En daarnaast al jouw andere mods. Wel vreemd dat die twin stack mod het ook niet meer doet.
Als het eerst wel werkte maar na de omwisseling van de NFB weerstand niet meer dan weet ik het ook niet meer, maar het lijkt op een ander euvel.
R93 (nfb) zit verschrikkelijk dicht op R47. Heb je niet per ongeluk wat soldeer geknoeid?
Dat zou best weleens kunnen natuurlijk. Ik ga het checken.
Ik heb net even gemeten of er een verbinding is, die is er niet. Die twin stack mod moet ik nog wel keer solderen, die zit niet goed volgens mij.
Het was die twin stack mod, die doet het weer evenals de bas
Tsja, goed solderen is het halve werk!
Ik kocht jaren geleden een Guyatone Twin Reverb kloon van een goedbedoelende doe-het-zelver die ‘m ‘gerestaureerd’ had. Man, elk probleem dat ik met die amp heb gehad (en dat waren heel wat!) was terug te voeren op een rotte soldeerverbinding. Avonden lang heb ik dat ding zitten saneren! Heeft wel geloond trouwens, ik treed er al jaren mee op zonder dat ‘ie ooit een steekje heeft laten vallen! (Ja een keer een falende PI buis halverweg het optreden, maar even de 12ax7 van het Normal kanaal op die plek geplugd en toen ging ‘ie weer als de brandweer!).
In mijn Blues Deluxe heb ik trouwens een setje buizen in bubble wrap in een doosje achterin de kast gelegd.... je weet maar nooit 😉
Dit topic heeft ook duidelijk een komische ondertoon ;)
Ik heb trouwens nog nooit in ongeveer 35 jaar optreden een buis kapot gehad, echt nog nooit. Tenminste niet in de zin dat 'ie niets meer deed of zo. Wel een keer een ventilator in de fik van m'n Marshall top en de eindtrafo van een geleend splinternieuw Engl combo opgeblazen. Alle andere ongemakken altijd ter plaatse op kunnen lossen, incl. een half glas bier in m'n midi controller. :D
In de BDLX jaren geleden een eindbuis die de geest gaf. Klinkt raar als je één kant van je sinus mist.... 😆 Was uiteraard middenin een optreden en geen reserve bij me..... op één buis met rare crossover distortion het optreden afgemaakt...
En dus de PI van de Guyatone. Verder inderdaad nooit buizen gehad die er mee ophielden, in zo’n 30 jaar optreden. Valt dus best mee, zelfs met zo’n PCB amp 😎. Wel andere shit in de BDLX: breuken in de soldeerverbindingen in het 16v circuit.... vind ‘ie niet leuk! Gaat ‘ie van kanaal wisselen en er mee uitscheiden.....
Gewoon Philips, Mullard en Telefunken gebruiken, heb je nooit problemen :strat:
De 12at7 PI uit de Guyatone was een oude Duitser!
Ik heb wel weer zin in een project. Die blues deville blijft het gewoon doen namelijk.
Hij doet het nog steeds vier jaar na dato. Hoe bijzonder is dat 😁
Dat benn' bericht'n. En de brom m'n beste, hoe zit het met de brom?:)
Die doet het ook nog steeds!