crunch, mijn haatliefde verhouding ermee
Ik heb vandaag geprobeerd een lekkere crunchtone te halen uit mijn engl. Die lekker losse crunch met net genoeg bite en net genoeg compressie en net genoeg ballen... op mn marshall en cmw is dat n eitje, maar op mn engl, en on mindere mate rivera, is t n hel. Op de kool&elfring kast, xxxl met v30's wil t totaal niet lukken, maar op mn andere, mn ouwe marshall met greenbacks, weer wel. Dat lekkere, pushy mid, net complex genoeg, komt dan terug, ballen in overvloed, alleen die compressie...tis allemaal wat te strak, te pomp zou ik bijna zeggen... wie schetst mijn verbazing dat t clea
ne kanaal mijn crunch kan leveren, en mn crunchkanaal mn clean...
Het gevecht met de speakerkasten had ik ook nooit verwacht. Ik ben ee nu veel meer van overtuigd dat er 2 v30's uit de kool&elfring moeten, met daarvoor in de plaats 2 greenbacks. Kan ik makkelijker schakelen op de amp, en via MIDI.
De river heeft een soortgelijk probleem, maar dan met de high gain sounds. Alleen op de kool&elfring kan ik daar lekker mee metal spelen, voor crunchen clean heb ik greenbacks nodig.
Is deze zoektocht herkenbaar? Ik ga me nu pas realiseren hoe erg een kast je rome maakt of sloot, en hoe enorm efficient sommige speakers zijn. Bij mn greenbacks en riverakasten móet t volume veel hoger dan bij de k&e.
De engl en rivera gebruik ik tegenwoordig ook alleen maar voor een 3 , 4 tal sounds, max, maar het voelt (vooral bij de engl) veel meer als compromissen sluiten als t gaat om crunch en milde disposition dan bij mn mesa of marshall. De rivera en engl zijn wel te gek op bepaalde punten, maar voor die pure, ballsy tone van bijvoorbeeld gibbons of slash, moeten ze t gewoon afleggen tegen de mesa en marshall...