Welkom op het GitaarNet.
  • Izhar Elias

    Izhar Elias is een veelgeprezen klassieke gitarist, die inmiddels ook internationaal is doorgebroken. In maart 2011 ontving hij de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs, als allereerste gitarist in de geschiedenis van de prijs. De Nederlandse Muziekprijs is de hoogste staatsonderscheiding die aan een musicus, werkzaam in de klassieke muziek, kan worden uitgereikt. Zijn virtuoze nieuwe cd "Hommage à Debussy" zal zijn naam alleen maar meer doen stijgen.

    "Eigenlijk moet ik zeggen: de gitaren van... Want ik heb meerdere bijzondere instrumenten die me erg dierbaar zijn. Een van die gitaren is er een uit 1812, gebouwd door de Italiaanse bouwer Carlo Guadagnini. Het is een bijzonder antiek instrument, waar ik muziek uit het begin van de 19e eeuw op speel. Een paar jaar geleden heb ik op dit instrument een dubbel album met Italiaanse operamuziek opgenomen "Semiramide" waarop je dit unieke instrument kunt horen. Daarnaast heb ik een kopie van een gitaar uit de baroktijd, waar ik o.a. Spaanse dansen uit die tijd op speel.

    Voor de muziek van eind 19e eeuw tot vandaag heb ik anderhalf jaar geleden een hele mooie gitaar van de Franse bouwer Delarue gekocht. Mijn CD "Hommage à Debussy", die net is uitgekomen, is op dit instrument opgenomen. Ook als ik met orkest soleer speel ik op deze gitaar. Vorig jaar heb ik bijv. het beroemde "Concierto de Aranjuez" hierop gespeeld met het Residentie Orkest, o.a. volle bak in de grote zaal van het Concertgebouw, de gitaar wel een beetje versterkt. Tijdens mijn tour met het Residentie Orkest kreeg ik de Nederlandse Muziekprijs, de belangrijkste klassieke muziekprijs van Nederland. In Januari zal ik met mijn Delarue gitaar 10 concerten met het Gelders Orkest spelen."

    Dagblad Trouw:

    'Met gevoel voor stijl, timing, kleur en diepgang ontstijgt Izhar Elias zijn instrument.'

    Lees meer op: Website van Izhar Elias


     DE GITAAR VAN...


    Izhar Elias
    • - Carlo Guadagnini
    • - Delarue
    • - barokgitaar
    • Snaren:
      darmsnaren ! (op de Guadagnini gitaar)
      Deze darmsnaren veroorzaken wel wat bijgeluiden, maar hebben veel mooiere boventonen dan nylon snaren.


    Gitaar uit 1812 (Guadagnini):

    Barokgitaar:

    Delarue gitaar:



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    De gitaren die ik bespeel zijn handgemaakt en dus uniek. De Guadagnini gitaar uit 1812 heb ik natuurlijk niet 'laten' bouwen. Maar voor mijn gitaar die door Dominique Delarue is gebouwd ben ik speciaal naar Frankrijk gegaan. Dominique heeft op aanwijzingen van mij eerst een prototype gebouwd. Die beviel zo ontzettend goed dat ik deze heb gekocht.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    Aan de gitaar uit 1812 heb ik behoorlijk wat laten veranderen. Toen ik 'm kocht zaten er wat barsten in en er ontbraken een paar originele onderdelen. Zo is er een reconstructie gemaakt van de originele kam, die ontbrak. Nadat het instrument was gerestaureerd klonk hij zo ontzettend veel beter. Sindsdien moet het instrument eens in de paar jaar een onderhoudsbeurt hebben. De benen fretjes slijten bijvoorbeeld gauw. Mijn barokgitaar heb ik na de aanschaf nog wat beter op mijn vingers laten afstellen (de hoogte en de plaatsing van de snaren).
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Nee eigenlijk niet. Alleen zitten er op de barokgitaar geen ijzeren of benen fretjes. Er zitten fretjes van darm op, die ik eens in de zoveel tijd moet verwisselen. Dat is een heel gedoe met soldeerboutje, tangetjes en ingewikkelde knopen.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    Ik ben wel heel voorzichtig, maar je ontkomt er niet aan dat er krassen komen. Vooral de eerste krassen op een nieuwe gitaar doen wel een beetje pijn. Ik ken eigenlijk ieder krasje van mijn gitaren. En dan troost ik mezelf met de gedachte dat het m'n instrumenten karakter geeft.
    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Bij het verwisselen van de snaren maak ik het toetsenbord schoon met een papiertje. Verder ga ik af en toe met een droge zachte doek over mijn gitaren. Als het weer heel erg droog is dan doe ik een speciaal buisje met water (bevochtiger) in het klankgat.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Ja. Dat gaat eigenlijk automatisch. Maar bij de gitaar uit 1812 en mijn nieuwe Delarue gitaar ruik ik er altijd eerst even aan, ze ruiken zo lekker! De gitaar uit 1812 ruikt echt antiek, zoals ook hele oude boeken kunnen ruiken. De Delarue gitaar heeft een heel lekker ruikende lak, en heeft 1 plekje dat het lekkerst ruikt. Effe ruiken, dan mijn riffje spelen en ik ben er klaar voor!
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    De gitaar uit 1812 heeft een soort prettige jengel, kleuring zou ik het willen noemen, die er echt een ziel in geeft. De toon is niet strak, maar daardoor juist heel zangerig. De barokgitaar heeft een heel helder glasachtig geluid, en kan heerlijk percussief klinken. De Delarue gitaar heeft wat meer power. Maar hij kan ook erg zacht, en heeft dus een prachtig dynamisch bereik. En je kunt er zo ontzettend veel verschillende klankkleuren op maken.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    Belangrijk is denk ik dat al het hout met heel veel zorg is uitgezocht. De bouw is heel precies, met vaak dun hout. Dit verklaart de mooie klank en dat ze zo snel reageren op net even een andere manier van aanslaan. Je kunt er dus heel veel nuances op maken.
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Nee.
    Ooit wil ik graag nog een...
    Een hele mooie Franse originele 19e eeuwse gitaar en een gitaar van de Australische bouwer Paul Sheridan. Een Franse gitaar, omdat het geluid zo mooi delicaat kan zijn. De Sheridan, omdat ie zo vreselijk hard kan. Het is mooi om meerdere instrumenten te hebben. Iedere stijl en ieder karakter vraagt om een ander geluid.


Back to top