Welkom op het GitaarNet.
  • JOEY BURNS

     DE GITAAR VAN...

    JOEY BURNS
    Joey Burns is vooral bekend vanwege zijn twangy surfgeluid in Calexico, het collectief van muzikanten rond Burns en zijn drummende maatje John Convertino. In 1998 verwierven ze zich een aanhang in Nederland met The Black Light, een plaat als een soundtrack, waar Ennio Morricone's spaghetti western muziek, Portugese fado; '50s en '60s jazz, country en surfmuziek samensmelten. Als er iemand is die de klankmogelijkheden van zijn instrument uitbuit, is het Burns wel. Al was het maar omdat hij nooit een snelheidsduivel zal worden. Hij schrikt er ook niet voor terug om voor een bepaalde klank een heel nieuw instrument te leren spelen, zoals een cuatro-gitaar of zelfs cello. Maar het meeste speelt hij toch op zijn Airline uit 1962. In februari 2003 bracht Calexico het album Feast Of Wire uit.

    Website: Casa de Calexico



    Joey Burns
    Airline

    bouwjaar: 1962
    snaren: .12

    geluidsfragment:
    "The Black Light"

      luister naar geluidsfragment



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    Mijn gitaar is een Airline uit 1962. Toen ik met John (Convertino, de drummer van Calexico, red.) in 1998 op tour was door de Verenigde Staten om The Black Light te promoten, liep ik in Memphis, Tennessee langs de etalage van een muziekwinkel en daar stond ie: drie pickups, Bigbsy tremolo, een rij prachtige knopjes in Art Deco-stijl. Hij zag er echt prachtig uit, ik viel echt voor die hoekige vorm. Er zijn er niet zo veel van, ik weet wel dat de gitarist van The White Stripes er ook een heeft.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    De verbinding van de houten hals met de plastic body is nogal kwetsbaar. Dus we hebben ons best gedaan om die met wat extra lijm en schroeven te verstevigen. Verder heb ik de originele houten brug, die begon over te hellen naar de pickups, vervangen door een Gibson Tune-o-matic, die ongelofelijk goed af te stellen is voor de intonatie. Erg handig omdat er geen truss rod in de hals zit.
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Nee, dat laat ik aan een vriend van mij over, die in een muziekzaak werkt.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    Ik ben wel voorzichtig, maar er zitten wel wat krasjes op, ja. Ik heb ook een nylonsnarige gitaar waar een gat in gesleten is op de plek waar een tikplaat had moeten zitten. Draagt wel bij aan 't karakter, ja.
    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Hmm, eigenlijk alleen een doekje. Ik ben niet echt zorgvuldig, wat dat betreft. In de muziekzaak blazen ze wel eens het woestijnstof eruit voor me, daar hebben we nogal veel van in mijn woonplaats Tucson, Arizona.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Ik hou wel erg van mineurakkoorden, dus het is snel A mineur of iets wat daar op lijkt.
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    Er zitten drie single coil pickups op, met ieder een totaal verschillend geluid. De rhythm-pickup geeft echt een bassy geluid, de middelste is een beetje Stratocaster maar niet echt, de treble pickup heeft die bite en die twang die ik echt geweldig vind.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    De pickups dus. Hoewel het geluid ook weer erg kan veranderen afhankelijk van welke snaren er op zitten, of die nieuw zijn ...
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Eh nee ... ik zou geen reden kunnen bedenken waarom ik dat zou doen.
    Ooit wil ik graag nog een...
    ... twaalfsnarige Rickenbacker, omdat die zo lijkt op de Portugese gitaar, met tien dubbele snaren. En verder een Gretsch semi-hollowbody.


Back to top