Welkom op het GitaarNet.
  • Tony Iommi en Glenn Hughes: Interview met twee rocklegendes

     ARTIKELEN Iommi


    Tony Iommi en Glenn Hughes
    Fused: Interview met twee rocklegendes
    door Dennis Cardinal / David Aferiat
    Juni 2005
    Iommi / Hughes

    "Hey Den, ik mag morgen Tony Iommi interviewen in The Grand in Amsterdam, heb je zin om mee te gaan?" Dit waren de woorden die mijn nieuwe beste vriend David uitsprak tijdens een belletje mijn kant op. Nu zitten we samen, en ietwat opgewonden met rode koontjes, op een bankje in een deftige suite in hotel The Grand. Tegenover ons rockgod Tony Iommi (Black Sabbath) als doelwit van een spervuur aan vragen over zijn nieuwe cd "Fused", die hij samen met zijn makker Glenn Hughes (Deep Purple) heeft gemaakt. Op het laatste moment kregen wij te horen dat ook Glenn Hughes hierbij aanwezig zou zijn. Het leven van twee verse rockjournalisten kan toch niet mooier zijn.

      WIN HET NIEUWE ALBUM "FUSED"
      »» Klik hier voor de uitslag                    
    klik hier voor de GitaarNet Quiz

    © Diana Snabilié

    [David] Ik heb jullie cd Fused nu een aantal keren geluisterd en ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben. De sound is vrij modern en gaat zelfs een beetje richting bands als Audioslave. Luisteren jullie eigenlijk zelf naar nieuwe bands in de rockscene?
    [Glenn] Nee, eigenlijk niet, maar Tony zal je daar meer over vertellen, wij denken hier hetzelfde over.
    [Tony] Dat klopt ja. Kijk, wij luisteren natuurlijk ook naar andere bands, maar dit doen wij niet tijdens het creatieve proces van een cd, de kans dat ik beïnvloed word is dan aanwezig en straks sta ik onbewust iemand anders zijn riff te spelen.
    [Glenn] Nieuwe bands als Audioslave en Velvet Revolver luisteren wij ook graag, maar deze hebben iets extra's vind ik, Chris Cornel en Slash zijn zeer muzikaal en wij begrijpen hun muziek. Veel van de andere nieuwe bands begrijpen wij niet, wij komen uit een heel andere generatie. Wij willen hier niemand mee tegen het hoofd stoten, maar er is tegenwoordig voor jong en oud wel muziek te vinden. Veel van de "nu-generatie muziek" raakt ons echter minder dan dat het de jongeren van tegenwoordig raakt.

    [David] Hoe houden jullie het vol?
    [Tony] Dit is ons leven man. Dit is wat wij altijd gedaan hebben en wij houden van dit leven, waarschijnlijk nu zelfs meer dan ooit. Dit jaar werken we ook harder dan ooit. In plaats van het rustiger aan doen, zoals veel artiesten doen, gaan wij er juist harder tegenaan.En wat betreft het creatieve proces; wij schrijven zeer snel, zijn erg productief samen en hebben veel profijt van elkaar.

    [David] Ik ben altijd nieuwsgierig geweest hoe jullie nummers schrijven. Bellen jullie elkaar op en gaan dan bij elkaar langs of hebben jullie een homestudio?
    [Tony] Even langwippen is wat moeilijk, "hee Glenn, kom je even vanuit Los Angeles naar Engeland" hahaha.

    [David] Maar zitten jullie samen te jammen, of...?
    [Glenn] Dat doen wij ja, maar eigenlijk stáán wij daarbij, hehehe
    [Tony] Deze keer kwam Glenn naar Engeland en hebben we een ruimte gehuurd en zijn gewoon gaan spelen, op vol volume.

    [Dennis] Maar denken jullie van tevoren na over welke richting jullie opgaan met de muziek? Door jullie verleden kan het al snel dicht in de buurt komen van jullie andere bands.
    [Tony] We spelen gewoon wat we leuk vinden. Als er een goeie riff was, die wij allebei leuk vonden, begonnen wij daarmee en werkten het van daaruit verder uit.
    [Glenn] Er was veel vrijheid in het schrijfproces. Zowel Tony als ik schrijven enorm veel materiaal, maar gunnen elkaar ook heel veel ruimte en luisteren goed naar elkaar. Tevens zijn we goede vrienden en dat helpt natuurlijk ook. Wat het beste is voor het album is het belangrijkste.Ik wilde heel graag een "gitaargedreven" cd maken met mijn soort vocals erop en dat is goed gelukt. Een stevige gitaarplaat met mijn vocal sound.

    [Dennis] Hoe hebben jullie de plaat opgenomen? Hebben jullie veel versterkers en mics gebruikt?
    [Tony] Nee, één versterker, één cabinet en één microfoon. Een Laney Iommi model versterker en een Laney cab met HH speakers die ik net heb omgeruild voor Celestions en dat was het eigenlijk, met mijn Gibson natuurlijk.

    [Dennis] En de basgear?
    [Glenn] SPT, sansamp preamp the bass, 15" en 10", en dat was het eigenlijk wel een beetje.

    [Dennis] Hoe neem je de gitaren op. Gebruik je één partij of gebruik je meerdere sporen?
    [Tony] We hebben dit album geschreven om het uiteindelijk live ten gehore te brengen en zo hebben wij het ook in de studio benaderd. We hebben het ook live ingespeeld en daarbij wat kleine overdubs en wat tierelantijntjes (dit woord gebruikte hij ook echt, ahum, GN) toegevoegd. We hebben het zo puur mogelijk gehouden.

    [Dennis] Waar hebben jullie opgenomen?
    [Tony] In Wales. Wij woonden, oefenden en namen daar op. Kenny (drums, o.a. John Cougar Mellencamp, GN) kwam, we oefenden en namen op, eigenlijk allemaal heel simpel, de eerste opnames waren eigenlijk wel meteen goed.
    [Glenn] Het was allemaal erg verfrissend. We voelden ons jong en dachten niet na over hoe oud we waren. Ook geld interesseerde ons niet. We wilden gewoon veel plezier hebbenen hebben enorm veel gelachen.

    [Dennis] Zijn jullie nu een set aan het instuderen voor een tour met de deze line up?
    [Tony] Nee op dit moment niet, wij gaan pas eind oktober touren met deze samenstelling. Op dit moment is er ook geen tijd voor, Glenn doet zijn solo-tour en ik ben bezig met het Ozzfest.

    [David] Hoe lang hebben jullie gedaan over de opnames?
    [Tony] Maar drie weken. We hebben hard doorgewerkt om er het optimale uit te halen.
    [Glenn] In de studio konden we 24 uur per dag aan de gang. Soms waren er mensen 's avonds laat aan de slag, en anderen gingen 's ochtend aan de bak.Alles is wel live opgenomen en dat duurde maar twee dagen.
    [Tony] Het was ook erg lekker werken met Kenny, de meeste drummers maken de fouten als je een nummer 10 keer doet, maar Kenny deed het geweldig. We hadden een vrij lange song en als een drummer dan aan het einde een foute slag slaat kun je weer overnieuw beginnen, maar hij sloeg zich er ijzersterk doorheen.De meeste tracks had hij er in 1 of 2 takes opstaan.

    [Dennis] Hebben jullie analoog of digitaal opgenomen?
    [Glenn] We hebben analoog opgenomen en afgemixed in Protools. We zijn gek op tape, je kan het verschil ook echt wel horen.

    [David] Jullie gaan op tour; hebben jullie dit ooit als trio gedaan?
    [Tony] Het is inderdaad de eerste keer als trio voor mij.

    [David] Misschien een beetje vreemde vraag hoor, maar jullie hebben net een geweldige plaat af en dan moeten jullie toch enorm zin hebben om die nummers live te spelen?
    [Tony] Dat hebben wij ook echt wel, maar er zijn andere verplichtingen. Het komt ook wel goed uit hoor. Wij hebben geen nieuwe plaat met Black Sabbath, dus gebruiken we deze tour om "Fused" te promoten. Daarna zijn we vrij om te doen en laten wat wij willen.

    [Dennis] Welke bezetting van Black Sabbath staat er op Fields of Rock?
    [Tony] Gewoon de originele; Ozzy, Bill Ward, Geezer Butler en ik.

    [Dennis] Je bent door de lezers van Metal Hammer verkozen tot beste metal gitarist. Wist je dit en heb je hier nog een mooie beker of medaille voor ontvangen?
    [Tony] Hahaha, nee helaas heb ik niets ontvangen en ik moet eerlijk zeggen dat ik dit nog niet wist.

    [David] Wie zijn jouw favoriete gitaristen?
    [Tony] Ik hou nog steeds van de klassieke gitaristen zoals Jimmy Page enzo.

    [Dennis] En Pete Townsend
    [Tony] Wie?

    [Dennis] Pete Townsend
    [Tony] Wie?

    [Dennis] Pete Townsend
    [Tony] PETE TOWNSEND, euh, nehhhh. Eerlijk gezegd is het een geweldige gitarist. Ik heb ooit wel eens met ze gespeeld en hij speelde toen wel geweldige solo's, maar dat hoor je vaak niet terug in het geros op zijn gitaar. Hij kan toch echt wel goed spelen. Ook ben ik gek op Brain May.

    [David] Heb je de Queen tour gezien?
    [Tony] Ja, die heb ik gezien en het was anders. Het was ok, wel vreemd om Paul Rodgers na lange afwezigheid weer eens op het podium te zien. Ik vond het wel erg goed en je kon zien dat ze veel geoefend hebben.

    [Dennis] Ergens heb ik een verhaal opgevangen dat je in het begin van je muzikale carriere bijna een paar vingers bent kwijtgeraakt. Wat is hiervan waar?
    [Tony] Het verhaal klopt ja. Het was ver voor Black Sabbath, ik zat in een 7 mans soul formatie en wij stonden op het punt op toer te gaan naar Duitsland. Daarvoor had ik mijn werk opgezegd. Op de allerlaatste dag van mijn werk had ik een bedrijfsongeval en hakte de toppen van mijn vingers eraf. Dat betekende dat de tour niet doorging met die band.

    [Dennis] Maar als dit ongeluk niet was gebeurd, zat je nu misschien nog steeds in die soulband en had Black Sabbath misschien nooit bestaan?
    [Tony] Geen idee, het was wellicht iets tijdelijks omdat het niet helemaal de muziek was die ik graag wilde maken, maar het waren nou eenmaal optredens en dat wilde ik doen. Voor Black Sabbath met Bill Ward maakten we al meer bluesy en jazzy stuff. Zoveel als we mee weg konden komen, want de plaatsen waar we dan speelden vonden dat we te lange gitaarsolo's speelden, hahaha. Mijn doel was gewoon een band waarin ik lekker solo's kon spelen. Toen we "Earth" startten, wat eigenlijk al Black Sabbath was, speelden we ook blues en jazz.

    [Dennis] Maar heb je nooit problemen gehad met het gemis van wat vingertoppen?
    [Tony] Ja, ik heb altijd problemen gehad met spelen. Ik moest een stijl ontwikkelen die goed aansloot op mijn mogelijkheden. Iedereen die gewend is te spelen kan zich wel voorstellen dat je niet even iets op je vingers zet en net zo kan spelen als vroeger, je voelt dan natuurlijk niets. Je moet daarvoor materiaal hebben dat een snaar goed "pakt", maar ook weer niet te goed. Het moet slijtbestendig zijn, iets van leer. Het is erg moeilijk met van die klompen op je vingers.Ik denk dat ik daarom bij Sabbath op een bepaalde manier nummers ben gaan schrijven. Het is goed dat het gebeurd is aan de ene kant, maar natuurlijk ook heel erg rot aan de andere kant.Doe het zelf maar niet wanneer je een bepaalde sound wil krijgen, dit raad ik je niet aan, hahaha.

    Fused
    © Diana Snabilié

    [David] Glenn, een paar jaar geleden heb je een groovy plaat "Feel" gemaakt, heb je nog plannen om weer zoiets te doen?
    [Glenn] Mijn muzikale achtergrond is altijd een mix geweest van funk, rock en soul. Dat is de basis van wie ik ben. In de midden jaren negentig, toen ik meer funk maakte, voelde ik dat dit niet helemaal binnen mijn bereik lag. Het is leuk om het thuis te doen of in een kleine club. Ik moest op een gegeven moment een afweging maken. Met funk in kleine clubs spelen of met de naam die je hebt als zanger/bassist van een grote rockband in arena's staan. Ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Goede vraag trouwens, om eerlijk te zijn is dit nog steeds één van mijn favoriete platen.

    [David] Ga je ook ooit nog een unplugged plaat maken?
    [Glenn] Dat zou ik heel graag willen. Met bijvoorbeeld een string-ensemble erbij. Wellicht doe ik dit wel ooit met Tony. Hij heeft muzikale kanten die vrijwel niemand van hem kent.

    [Dennis] Was er nooit competitie tussen jou en David Coverdale in Deep Purple?
    [Glenn] Niet van mijn kant uit nee. Ik had al redelijk goed geboerd met "Trapeze" in de VS terwijl David had nooit nog iets had gedaan. En ineens stond hij op het podium voor duizenden mensen. Met de opnames van de vocals op "Burn" heb ik hem juist geholpen.

    [Dennis] Maar waarom ben jij toen niet gewoon frontman geworden?
    [Glenn] Ritchie wilde graag ook een zanger erbij met een wat diepere bariton stem (en doet David na met zeer lage stem en zegt "Darling", erg leuk om te horen en wij lachen, GN). Mijn stem ging daar mooi overheen.

    [Dennis] Maar als ik eerlijk ben kwam het bij mij nooit goed over. Zo'n verlegen Coverdale ergens in de hoek en de echte frontman op bas en zang.
    [Glenn] Ik denk dat het voor veel mensen inderdaad niet werkte. Maar het werkte vaak wel in mijn voordeel, ik stond op de achtergrond en kwam dan naar voren om mijn vocals te doen. Je zag dan veel mensen denken; dat is niet slecht voor een bassist, haha.

    [Dennis] Beschouw je jezelf als bassist of vocalist?
    [Glenn] Beiden, maar ik weet dat ik nu ben waar ik ben door mijn stem en de meeste mensen kennen mij ook vanwege mijn stem en daar heb ik vrede mee.

    [Dennis] Even terug naar Tony en, jawel, gitaren. Kan je ons iets over jouw signature SG (Gibson) vertellen?
    [Tony] Het is een gitaar met 24 frets, wat nu heel gewoon is, maar toen nog niet, dat was de eerste met 24 frets. De Gibson SG/Iommi is gebaseerd op een gitaar die ik ooit heb laten bouwen met een dunnere nek en speciale pick ups. De pick ups die in deze SG zitten zijn ook de eerste pick ups die niet door Gibson zelf zijn ontworpen. En deze wilden ze graag gebruiken.

    [Dennis] Welke invloed heb jij op de uiteindelijk uitvoering van deze gitaar?
    [Tony] Het gaat eigenlijk jaren terug. Vroeger heb ik ooit eens een gitaarfabriek in bezit gehad. De reden hiervoor was dat ik nooit een bedrijf kon vinden die gitaren maakte zoals ik het graag wilde hebben.

    [Dennis] Kennen wij dit gitaarmerk?
    [Tony] D
    meneer die het nu runt is John Diggins, JD guitars. Maar van origine was het John Birch. Ik wilde graag een gitaar met 24 frets, maar gitaarbouwers gaven aan dat het niet mogelijk was zo'n gitaar te bouwen. De enige mogelijkheid was een bedrijf te kopen die die gitaren speciaal voor mij zouden maken. Dat heb ik dus gedaan. Wij maakten wel een gitaar met 24 frets, die ook lager waren, een andere nek en kruizen erop. Later, toen ik terugkwam bij Gibson en ik ze mijn gitaar liet zien, kopieerden ze die en dat is de SG signature geworden. Eigenlijk dus een kopie van een kopie van een SG, hahaha.

    [Dennis] Maar als je er nu eentje uit de winkel pakt, voelt en speelt die dan precies als jouw gitaar?
    [Tony] Ik wilde absoluut een gitaar die net zo klinkt en speelt als die van mij, dat was een voorwaarde. Want waarschijnlijk zouden ze uiteindelijk één van hun elementen erop zetten en noemen het dan evengoed een Iommi gitaar, maar dat wil ik niet. Het is absoluut een gitaar waar ik zo op zou kunnen spelen. Het enige verschil zit misschien in de actie van de gitaar, maar ieder zijn smaak verschilt daarin, ik hou van een lage actie. De exemplaren die ik gezien heb zijn erg goed en perfect afgewerkt. Het is een customshop model en er zijn geloof ik maar 500 van gemaakt. Ze waren niet goedkoop, maar zijn allemaal verkocht. Er was ook een standaard "winkel model", maar die was te duur voor de mensen.

    [David] En een epiphone?
    [Tony] Die hebben we inderdaad en ook hier heb ik een vinger in de pap. Wel zitten er iets minder kruizen op want dat kost gewoon veel en dat kunnen de kids niet betalen. Ze gebruiken ook iets lichter hout voor de body. Maar wel dezelfde elementen en een ebony neck. Gewoon waar voor je geld. Ik was erg verbaasd over het resultaat van deze Epiphone en ga ze zelfs waarschijnlijk gebruiken op het podium.

    [David] Hoeveel SG's heb je?
    [Tony] God mag het weten. Ik weet het echt niet, in ieder geval heb ik 8 van de collectables waarvan de eerste 6 uit de serie. En nog een boel prototypes.

    [David] Maar heb je een kamer waar ze allemaal uitgestald staan?
    [Tony] Niet meer, tegenwoordig heb ik ze opgeslagen. Ik heb er ook een hoop verkocht, het is gewoon zonde als ze in opslag liggen en er niets mee gebeurt. Het HardRock Cafe heeft er een hoop hangen van mij.

    [Dennis] Ik heb een maat die via via aan eentje is gekomen.
    [Tony] Tsja, er zijn er een aantal gestolen in het verleden (slik...GN).

    [Dennis] Wil je zijn adres hebben?
    [Tony] Hahaha. Er zijn er een aantal te koop aangeboden in Londen voor een belachelijke prijs. Het was zelfs zo dat iemand die er twee had aangeschaft mij benaderde en aangaf twee van mijn gitaren gekocht te hebben. Hij wist niet dat ze gestolen waren. Hij had alleen zoveel betaald dat ik hem ze maar liet houden...

    [David] Hoe zit het met jullie gehoor en hoe beschermen jullie je oren?
    [Tony] We hebben allebei een piep/ruis in onze oren. Ik gebruik geen doppen of "in ear system". Bill Ward heeft er wel een paar laten maken speciaal voor hem en mij, maar die heb ik nog niet tijdens een gig ingehad, ik ben er nog niet aan gewend.Ik word echter niet doof van mijn eigen band, maar meer van de monitors, sidefills en dergelijke. Het kan ook niet zachter op één of andere manier. Geezer staat enorm te blazen, niet te geloven hou hij dat volhoudt, ik irriteer mijzelf natuurlijk niet met mijn sound, maar ik sta ook vrij hard en Ozzy is omringd door tientallen monitors. Het staat altijd hard en er is geen ontkomen aan.
    [Glenn] Ik gebruik wel een "in ear system". Eerlijk gezegd ben ik er niet gek van, zeker niet voor de bas, maar het is te gek voor mijn stem.

    [Dennis] Wat doen jullie na dit interview behalve een hapje eten?
    [Tony] Dan gaan wij weer terug naar Engeland.

    [David] Hebben jullie nog een doel in het leven?
    [Glenn] Mijn doel is spiritueel verbonden blijven met God. Dit bedoel ik niet religieus, maar ik wil gewoon een goede echtgenoot en vader zijn die trouw is aan hetgeen hij in gelooft. Als ik op die manier leef, kan ik muziek blijven maken en dat is wat ik wil.
    [Tony] Natuurlijk zijn vrienden en familie belangrijk en dat je de dingen kan doen die je graag wilt. Voor mij is dat in een zaal spelen voor een menigte mensen die plezier heeft in hetgeen wij doen. Fans van vroeger die nog steeds naar onze optredens komen vind ik fantastisch, sommige van die gasten zijn wel 70 jaar! And that´s bloody hell man.

    top


     Relevante links:

    www.glennhughes.com
    www.iommi.com


Back to top