Larry Pattis

Larry Pattis

Je gitaarspel heeft zowel invloeden uit de folkmuziek als uit de neoklassiekemuziek. Om zo veelzijdig te kunnen zijn, heb je daarvoor veel gitaar gestudeerd?
Op de klassieke gitaartechnieken heb ik eigenlijk maar een beperkte periode gestudeerd.Het klassieke repertoire vond ik helemaal niets. Al op jonge leeftijd ontmoette ik Michael Kovitz, die fingerstyle gitarist was, maar die was geswitcht naar klassieke gitaar. Omdat Michael zowel de klassieke gitaar als de fingerstyle technieken goed beheerste, was hij de ideale leraar voor mij. Ik speel dan ook altijd nog met een voetsteun, omdat ik me daar het prettigst bij voel.

Neemt componeren veel tijd in beslag, of gaat het je makkelijk af?
Soms komt er een golf van ideeën over me heen, wat dan ook meestal direct een kant en klare compositie oplevert, maar door de regel genomen, is het componeren een groeiproces dat na een tijdje pas de gewenste vormen begint te krijgen.

Je bent niet alleen gitarist, maar ook arrangeur en componist, geeft je dat meer mogelijkheden, de door jouw gewenste muziek te maken?
Ja, dat denk ik zeker. Eén van de belangrijkste zaken in mijn muziek is, dat ik altijd een bepaald gevoel nodig heb om te communiceren. Na verloop van tijd als de compositie meer vorm begint te krijgen, ben ik constant bezig het gevoel in mijn muziek te analyseren. Dat is de basis om steeds weer nieuwe muzikale ideeën te creëren op eenbepaald bestaand muziekthema. Al die dingen te samen zorgen ervoor dat je meer oogvoor details krijgt, hetgeen je vooral als componist, arrangeur echt veel voordelen biedt.

Van welke gitaristen heb je een hoop geleerd en door wie werd je geïnspireerd?
Toen ik begon te spelen heb ik veel geleerd van Peter Lang, John Fahey en Leo Kottke alsfingerstyle gitaristen. Op klassiek gebied van Segovia, Bream, John Williams en Michael Lorrimer. Op dit moment zijn mijn 3 vrienden: El McMeen, Pierre Bensusan enBill Mize, waar ik veel van leer, ook omdat ik hun muziek erg bewonder. Ook als mens en door de goede contacten die ik het hen deel, heb ik een hoge dunk van deze maatjes, omdat ze me continue steunden gedurende mijn carrière.Inspiratie heb ik echter van veel van mijn singer/songwriter vrienden opgedaan, wat misschien raar klinkt uit de mond van een instrumentalist.Ook ben ik erg tevreden met mijn leven omdat deze gitaar en singer/songwriters me allemaal erg na aan het hart liggen. Mensen zoals Brady Earnhart, TR Ritchie, David Roth, Cosy Sheridan, Chuck Pyle en D-Squared (Don Charles & Deb Gessner) helpen me ook mijn weg in het leven te vinden. Hun woorden en muziek raken me diep.

Welke gitaren bespeel je?
Dat zijn er vele geweest gedurende mijn carrière. Meestal als ik van gitaar verander heeft dat te maken met wat voor geluid ik zoek voor een album en die gitaar moet natuurlijk ook aan mijn eisen qua bespeelbaarheid voldoen. Momenteel speel ik op een Martin OM28V gitaar, maar ik heb ook handgemaakte gitaren in mijn bezit, gebouwd door Jeff Traugott en Bozo Podunavac. Allemaal steel string gitaren. Mike Baranik is momenteel een gitaar voor me aan het bouwen en daarvoor zijn we de details die ik op die steel string gitaar wil, aan het uitwerken. Hier in de States zijn er zoveel uitstekende gitaarbouwers dat ik het voorlopig bij deze 3 geweldige gitaarbouwers laat.

Als we het over de klank van een gitaar hebben, wat voor klank moet die gitaar dan beslist hebben?
Daar heb ik het net mijn vriend Dorian Michael over gehad, hij is een geweldige gitarist en musicus. Het liefst heb ik een gitaar met weinig boventonen, ik hou van een strak natuurlijke klank, de gitaarbody moet in principe de snaar versterken, zonder dat de body daarbij teveel resonans en boventonen produceert.

Wat betekenen dynamiek, balans en techniek en voor jou?
Iemand moet zeker in staat zijn een goede techniek te ontwikkelen om een muzikaal ideeuit te werken. Je moet ook zeker techniek bezitten om balans, dynamiek en nuances uit je spel te halen en je moet de muziek en al deze facetten goed begrijpen om een goed uitgebalanceerd musicus te zijn. Veel gitaristen luisteren nauwelijks naar zichzelf als ze spelen, wat vaak weer inhoud dat er te weinig diepte en emotie in hun muziek zit. Vaak hoor je dan een monotoon geluid of een erg ritmisch vervelende uitvoering. Ook is het belangrijk om stiltes (rusten) te begrijpen, zonder al deze begrippen zal de muziek al gauw voor de muzikant en de luisteraar gaan vervelen. De muziek moet als het ware op reis zijn van de muzikant naar de luisteraar en zo die vonk laten overspringen zodat we elkaar goed begrijpen, dat is die communicatie die muziek zo boeiend maakt.

Je hebt Hands of Time zelf opgenomen en het geluid is super, is het een voordeel als je in staat bent je eigen sound te creëren?
Het was puur genieten om deze opname in mijn eigen studio te doen.Als ik fouten maakte, of wanneer ik een bepaald stuk opnieuw wilde opnemen dan bood het computer keyboard direct uitkomst en dan hoefde ik ook niet op een geluidstechnicus te wachten, die dan weer moet inschatten hoe ik het geluid hebben wilde. Dat werkt erg efficiënt en je voelt je natuurlijk dan ook het beste bij je eigen muziek betrokken.Ik heb 2 Neumann Km-140 microfoons gebruikt, waarvan het geluid door een buizen voorversterker ging en dan direct naar de Macintosh G4 computer werd gestuurd met de software en apparatuur van Digi001 Pro Tools. De basisopname klonk daardoor erg clean, maar Ken Kruckenberger was een magnifieke Mix & Master geluidstechnicus die toen ik de opname afhad, echt dat stukje sound toevoegde wat de gitaar op het album echt super liet klinken net zoals het bijna live was opgenomen.

Van welke gitaarstemming ben je het meest gecharmeerd, standaard stemmingof open stemmingen en waarom?
Ik ben duidelijk een DADGAD gitarist, 9 van de 11 stukken op Hands of Time staan in DADGAD stemming. Ik geloof net zoals Pierre Bensusan, dat het beste voor je muziekis dat men zich op één bepaalde stemming concentreert. De stemming moet een ondergeschikte rol spelen. De muziek is het belangrijkste ongeacht de stemming waar je in speelt. Ik ben erg blij dat zelfs professionele transcribers, zoals Jim Ivler niet in het begin door hadden dat er zoveel van mijn gitaarmuziek in DADGAD stemming stond.Dit betekent dat ik muziek schrijf en speel ongeacht op de stemming te letten.Te vaak hoor je bij een gitarist dat hij in DAGGAD speelt, met veel open snaren en dezelfde akkoordenschema's. Dat levert vaak hetzelfde geluid op wat dan soms zeurend overkomt. Ik denk dat het prima is op een gitaar te experimenteren eneen beetje met een open stemming te klooien, maar het wordt pas vervelend als je altijddezelfde trucjes speelt, dan wordt de muziek saai en oninteressant.Pierre Bensusan is echt een meester in het creëren van veel verschillende klanken en gevoelens in de DADGAD stemming en ik hoop dat ik een beetje met Pierre kan competeren. De muziek van ons beiden is natuurlijk heel verschillend omdat we andere invloeden en muzikale richtingen hebben, maar ik heb het zelfde doel voor ogen als Pierre Bensusan, dat de stemming transparant over moet komen voor de luisteraar en de gitarist/musicus.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst en ben je alweer bezig met nieuwecomposities?
Op dit moment, heb ik een goede balans gevonden tussen componeren, oefenen, op tournee zijn en de andere zakelijke details waar ik voor zorg. De laatste maanden ben ik erg druk geweest met mijn tournee en de zakelijke besognes, maar over een paar maanden weet ik dat gitaarspelen en componeren weer mijn dag zullen vullen.Momenteel voel ik me erg op mijn gemak met de getijden van het leven en het ritmewaarin ik leef. Mijn vrouw Karla en ik zitten midden in een verhuizing naar Eugene in Oregon en ik weet dat deze verhuizing erg veel van ons zal vergen. Het zal moeilijk zijn Salt Lake City te verlaten, omdat we er al 10 jaar wonen. Het zal zeer zeker moeilijk zijn onze vrienden achter te laten.

Hoe komen je composities tot stand, is het tijdrovend proces?
Sommige composities heb ik in ongeveer een kwartier geschreven en 1 stuk op Happybody is eigenlijk nog niet eens helemaal af voor mijn gevoel. Maar over het algemeen weet ik wel wat ik wil overbrengen in een compositie als ik er aan begin.

Naar welke muziek luister je als je rustig thuiszit?
Ik ben nieuwe composities aan het schrijven en ik heb er al 2 klaar voor een nieuw album.Ook ben ik met een gitaarduet bezig met mijn gitaardocent en vriend Paul Bordeau. Ik ga verder in de USA en Canada een tournee doen en hopelijk ooit ook inEuropa, Amsterdam lijkt me een leuke stad om op te treden. Uiteindelijk hoop ik dat ik mijn publiek vindt en het publiek mij, want dat is toch waar je alles voor doet.

Larry Pattis is er in geslaagd op zijn nieuwe album Hands Of Time 11 uitzonderlijkmooie composities neer te zetten. Zowel als gitarist, componist en arrangeur maakt hij indruk met zijn mooie melodieën. Pattis speelt net zo makkelijk folk, Keltisch als neoklassieke gitaarmuziek. Het titelstuk Hands of Time, ademt een melancholische sfeer, maar je hoort nooit somberheid. Homeland Suite bevat wat bluesachtige elementen in een intieme compositie. Op Burning Man begint hij met een vraag/antwoord thema, dat Keltische invloeden bevat. Deze compositie is zeer fraai, niet in de laatste plaats omdat het overtuigende ritmes en de nodige rusten bevat op een prachtige melodielijn.Zijn muziek heeft wat weg van de DADGAD gitarist Pierre Bensusan, maar ook weerwat invloeden van Ed Gerhard. Er zijn ook invloeden hoorbaar van Sor en Bach.De opname die hij zelf gedaan heeft, is super te noemen. Al met al heeft Larry Pattiseen prachtig album gemaakt, dat menig akoestisch gitarist zeker zal interesseren.

Een favoriet gezegde van Pattis luidt:

Music expresses that which can not be said and on which it is impossible to be silent.

top

 Relevante links: