De eerste aanraking met de blues kan de Groningse gitarist Hans van Lier zich nog goed herinneren. Hij was 15 jaar en hoorde het nummer 'unknown boy' van Cuby and the Blizzards van hun album 'Appleknockers Flophouse'. Ruim vijfentwintig jaren en vele flessen drank later is hij 'clean'. Het lot zorgde ervoor dat de tijd van de 'unknown boy' definitief voorbij lijkt. Van zijn verhaal durf je als jongen nog geeneens te dromen. Centraal staan twee 'toevallige' ontmoetingen waarin het meteen 'klikte'. De eerste tijdens een gezamenlijk diner voor een optreden op het bluesfestival in Groningen. De tweede in een jazzcafe in het Centrum van Brussel.
Het bluesfestival van 1999 in cultureel centrum Oosterpoort, Groningen. Hans van Lier trad er op met zijn toenmalige band. Na de soundcheck stond een diner met muzikanten en begeleiders op het programma. Tegenover Hans zat een Amerikaanse vrouw, Miki Mulvehill, waar hij meteen in een gesprek mee raakte. Ze was de directrice van Blue Sky World Artists, en was naar Groningen afgereisd als manager van Susan Tedeschi. Zij is een Amerikaanse blues zangeres die onlangs nog genomineerd werd voor een Grammy voor 'the Best New Artist'. Ze spraken af om naar elkaars optredens te komen kijken. Na afloop bleek dat zij hem naast een prettige tafelgenoot een goede muzikant vond, ze nodigde hem uit om het jaar daarop een plaat op te komen nemen in de VS.
Hans in de VS
De resulteerde in een aantal opnames in Minneapolis, oa samen met mondharmonicaspeler Richard Koster, ook wel bekend als 'Billy the Kid'. Na een gastoptreden met GB Leighton, een 'roots'-band met lokale bekendheid, tourde hij nog een tijdje met ze.Pas na een bezoek aan het Blue Sky World Artists, kwam hij erachter dat Susan Tedeschi niet de enige grootheid was die dit agentschap in haar stal had. Op een kast zag hij een foto van Chris Layton staan. De drummer van Double Trouble, de begeleidingsband van gitaarlegende Stevie Ray Vaughan. (SRV)
Stoute schoenen Het is waarschijnlijk overbodig te vermelden dat Stevie tot een van de gitaristen behoort die Hans het meest hebben geinspireerd. Terwijl Hans niet het type is om totaal idolaat van iemand te zijn, was zijn neefje dat wel…… van Stevie. Hij was het ook die, toen Hans weer terug in Nederland was, 'voor de gein' opmerkte dat hij maar eens moest proberen om een plaat met Double Trouble op te gaan nemen. 'Dat doen ze toch niet', was in eerste instantie de reactie van Hans. Toch liet het hem niet los. Uiteindelijk trok hij de stoute schoenen aan en belde op. De vanzelfsprekende wijze waarop op dit voorstel werd gereageerd, bleek uit het antwoord: 'sure honey why not?'.
|
Hans met Double Trouble |
'Why not?' Hij brandde zelf geschreven nummers op een ceedeetje, stuurde het naar de VS, vloog vervolgens naar Texas. Werd opgehaald door Chris Layton. En de volgende dag stond hij in de studio met Tommy, Chris en Nick van Double Trouble.
Wat er toen gebeurde vergeet hij nooit meer. 'Een korte soundcheck was alles dat ze nodig hadden. Ze begonnen meteen mijn eigen nummers te spelen. Niks repeteren, spelen en laat die tape maar rollen!'
Zo werd meteen de 'Double Trouble legende' uit de SRV-tijd bevestigd dat veel nummers in één take op de plaat kwamen. Alsof het zo had moeten zijn, nam hij in deze magische atmosfeer ook voor het eerst een voor hemzelf zeer emotioneel beladen nummer op, over zijn doodgeboren dochtertje, Karlijn. Het nummer stond er in één take op.
Naast een geweldige ervaring die niemand meer van je af neemt, kan spelen met Double Trouble nog meer losmaken. Dat bewijst de tweede 'toevallige' ontmoeting. Hans boekte met zijn vriendin een hotelletje in Brussel. Voor hem 'om er even uit zijn'. Zijn vriendin zag dat anders en nam een stapel CD's mee om aan promoters te geven. Zij is, zoals Hans zegt, 'goed in die dingen' en overtuigde hem er zo vaak van dat hij zijn kop moets laten zien. Zo kwamen zij terecht in een jazz-cafe vlakbij de Grote Markt in Brussel. Daar trad op dat moment de 'Fred Starks band' op. Juist! Alweer een band van een overleden beroemde gitarist, namelijk Johnny Guitar Watson.
Het was zijn vriendin die spontaan op de band toestapte om te vragen of Hans 'een nummertje mee kon spelen'. De gelatenheid waarmee werd gereageerd, veranderde in grote nieuwsgierigheid toen zij vertelde dat hij met Double Trouble een album had opgenomen. Na een paar nummers te hebben meegespeeld, met een geleende gitaar, klikte het zo goed, dat Hans meteen werd gevraagd of hij de vaste gitarist wilde vervangen. 'Hun vaste gitarist was een jazz gitarist van in de 50. Ze zochten iemand met een steviger geluid. Ik bleek precies te zijn wat te zochten'.
De 'Fred Starks band' heet inmiddels de 'Hans van Lier band'. In dezelfde periode als 'unknownboy' namen Cuby and the Blizzards het bekende 'Windows of my eyes' op. Hierin zingt Harry Muskee 'Looking for a way to be the one who I am'. Het lijkt erop dat Hans van Lier deze manier heeft gevonden.
In mei 2001 komt de nieuwe CD van HANS VAN LIER & DOUBLE TROUBLE uit, opgenomen in september 1999 in Austin Texas USA. O.a. Marcel Kapteijn (Ten Sharp) neemt de vocalen voor zijn rekening. Tegen die tijd zal op deze site een recensie van deze CD te lezen zijn.
Het nummer 'I Got Lazy' van de CD is alvast op de site van Hans van Lier (www.hansvanlier.nl) te beluisteren en klinkt veelbelovend!De CD-tour begint op vrijdag 18 mei 2001 in café Boven Jan te Groningen. Wie er mee spelen met de tour blijft nog een verrassing.
3 januari 2001 was er een try out in Boven Jan aan de Grote Markt in Groningen. Fred Starks, Hans van Lier, Phil Kaza
Relevante links:
top
|