|
Henk met z'n Gretsch 6120 |
Henk Steijvers, gitarist van de band, kende nog maar een paar accoorden toen hij met de Janse Bagge Bend op Pinkpop stond. Henk: 'jarenlang had ik als puber met het kwijl uit de mond voor het podium gestaan en nu stapte ik vanachter debackstage area ineens zelf in de muil van het beest'. De ultieme droom voor een negental amateurmuzikanten uit Susteren werd waarheid. Daarna optredens in Toppop en Nederland Muziekland, de JBB's populariteit groeide. Toch bleven de mannen er nuchter onder: 'we wilden gewoon de leuke dingen doen, niet gaanbeunen', vertelt Henk. JBB speelt niet vaker dan 20 maal per jaar en is nog steeds met het grootste deel van de oerbezetting bij elkaar. De ontstaansgeschiedenis van JBB is een bloemrijk verhaal van 'proemenvlaai', cultuurgehalte en een Gretsch 6120 Nashville. Henk vertelt:
Beginjaren Ik speelde in de jaren '66/69 in een beatgroup, Stones, Small Faces, dat werk, en speelde dan op een paar 40 Watts Dynacord versterkers in jeugdhuizen en dat circuit. De zang en twee gitaren gingen allemaal over een versterker! Daarna jaren met een Martin D-35 en een pakketje Hohner mondharmonika's, compleet met zo'n Heras Hekwerk voor mijn smoel, naar jongerencentra. Werk van Dylan, Donovan, Elly en Rikkert en eigen materiaal. Die Martin kocht ik destijds nieuw voor f 2250,- inclusief hardshell case. PAAAAAH!
In 1976 kwam ik in kontakt met een journalist van de regionale krant De Limburger, hij had een hoop teksten gemaakt over de naweeen van de mijnsluitingen in Limburg. Aangezien mijn vader mijnwerker was geweest en ik als puber de hele problematiek van die mijnsluitingen had gezien, was ik direkt entousiast over dat materiaal. In december 76 kwam de LP " Witse nog koempel?" van onze groep Carboon uit. Zonder verbaal te willen masturberen kan ik zeggen dat dit in Limburg insloeg als een bom. Voor die tijd werd het limburgs dialekt alleen gebruikt om nostalgische dingen uit de oertijd te bezingen, het wuivende korenveld, de kerk en dat soort dingen. Nu werd het limburgs dialekt eens gebruikt voor kritische zaken. Binnen een jaar was die LP met goud bekroond. Uniek voor een dialektprodukt.
Met die groep Carboon hebben we daarna nog een lp over de mijnen gemaakt en nog cd's met een hoog 'cultuurgehalte' een projekt over de Bokkenrijders en eentje over Limburgse sagen en Legenden. Dit zijn projekten geworden waar veel onderzoek aan vooraf is gegaan, best wel wetenschappelijk verantwoord.Met die groep treden we slechts zelden op, alleen voor meer culturele heemkunde-toestanden, dus geen feesttentengedoe.
|
Henk in discussie met Armand over diens Lowden-gitaar |
JBB Inmiddels zat ik ook een dialektbandje de Janse Bagge Bend. In 1982 speelden we met JBB, als huisband in jongerencentrum TSJE in Susteren, op die dag zat Hubert van Hoof met KRO de uitzending KRO's Noensjow te presenteren vanuit dat jongerencentrum. We speelden onder andere SOLLICITERE, een limburgse tekst op muziek van Spencer Davis' Gimme some Lovin. Hubert adviseerde ons om dat ding op plaat te zetten. Enfin, op een zondagmorgen hebben we in 3 uur tijd zowel de a als b-kant opgenomen, dit kwam bij Frits Spits terecht, die draaide dat drie avonden achterelkaar in De Avondspits en toen begon de trein te rollen.
|
JBB op Pinkpop 1983 |
Binnen een paar weken stonden we op nr 8 in Nederland en 15 in Belgie, openden Pinkpop, stonden daar die dag onder andere met NENA, DOE MAAR, MEN AT WORK, GARY MOORE. Jarenlang had ik als puber met het kwijl uit de mond voor het podium gestaan en nu stapte ik vanachter de backstage area ineens zelf in de muil van het beest Aan de andere kant van de omheining 45.000 mensen. Kregen toen meer dan 100 aanbiedingen per jaar, maar we wilden gewoon de leuke dingen doen, niet gaan beunen. Tot op vandaag spelen we niet vaker dan 20 maal per jaar en dat is uniek denk ik, we zijn nog steeds met het grootste deel van de oerbezetting bij elkaar en elk optreden is voor ons nog steeds een avondje uit met de jongens.
Gitaren Ik heb inmiddels gespeeld op Peavey, een van de beste gitaren die ik voor ons werk gehad heb, Gibson ES 335, is ooit door de roadie uit zijn handen gevallen en is noooooit meer goed gekomen, voor unplugged optredens in theater of kleine podia gebruik ik mijn D-35, er is zo'n ding onder de brug geplaatst als element,momenteel gebruik ik een Fender Tele waar een di Marzio is opgezet, zo'n stack ding, dus het is niet te zien dat het een ander element is dan het originele Fender, ja en sinds enige weken heb ik een Gretsch Nashville en die moet ook mee het podium op. Benieuwd of hij waterproof is, want bij onze optredens wordt nogal eens met bier gegooid.
Relevante links:
top
|