Modes gebruiken voor een wat interessantere improv

Ok, stel je hebt een standaard progressie. C, Am, Dm, G7, C. Wat ik normaal doe als ik improviseer: C majeur, af en toe stukjes zonder de grondtoon, terts en kwint te gebruiken om het wat leuker te maken. Nou zat ik gisteren die kerktoonladders te bekijken. Dat wordt dan aeolisch, dorisch etc., maar het blijven allemaal dezelfde noten. Natuurlijk verandert de grondtoon, maar hoe zorg je er voor dat de verandering van bijv. C naar A mineur ook goed hoorbaar wordt in je improv? Dat een onwetende luisteraar zegt: hey, das wat anders?

goeie vraag

pentatoniese ladder van ieder modus spelen?

Code:

---

ionian    c d e g a
dorian    d f g a c
mixolydian g a b d e
aeolian    a c d e g

---

dus als je van C naar Am gaat, speel je bijv:

Code:

---

e+--------------------------------+
B+--------------------------------+
G+--------------------------------+
D+-----------7-----------5--------+
A+------7-10---------5-7----------+
E+-8-10----------5-8--------------+
  C            Am

---

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Gitaro

Ok, stel je hebt een standaard progressie. C, Am, Dm, G7, C. Wat ik normaal doe als ik improviseer: C majeur, af en toe stukjes zonder de grondtoon, terts en kwint te gebruiken om het wat leuker te maken. Nou zat ik gisteren die kerktoonladders te bekijken. Dat wordt dan aeolisch, dorisch etc., maar het blijven allemaal dezelfde noten. Natuurlijk verandert de grondtoon, maar hoe zorg je er voor dat de verandering van bijv. C naar A mineur ook goed hoorbaar wordt in je improv? Dat een onwetende luisteraar zegt: hey, das wat anders?

---

Arpeggio´s doen het altijd goed in zulke gevallen, je kan ook A harmonisch mineur spelen ipv gewoon mineur, dan heb je wel een duidelijke verandering door de sterke tonaliteit van harmonisch mineur. En als je modi erbij wilt betrekken kan je ook dorisch spelen over majeur dus C dorisch spelen, dan naar A harmonisch mineur gaan. Daarna kan je weer naar dorisch gaan, of even C majeur en over de G7 even G mixolydisch spelen. Vooral bij changes altijd kijken naar wat er verandert en vooral ook op de guide notes blijven letten. :hippie:
Dit is slechts een simpele suggestie, de eerste die bij mij en vele anderen denk ik opkomt. Maar wel effectief. :)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Gitaro

Ok, stel je hebt een standaard progressie. C, Am, Dm, G7, C. Wat ik normaal doe als ik improviseer: C majeur, af en toe stukjes zonder de grondtoon, terts en kwint te gebruiken om het wat leuker te maken. Nou zat ik gisteren die kerktoonladders te bekijken. Dat wordt dan aeolisch, dorisch etc., maar het blijven allemaal dezelfde noten. Natuurlijk verandert de grondtoon, maar hoe zorg je er voor dat de verandering van bijv. C naar A mineur ook goed hoorbaar wordt in je improv? Dat een onwetende luisteraar zegt: hey, das wat anders?

---

euh volgens mij maak je hier de standaard fout om te denken zelfde noten zelfde klank dat gaat dus niet op.Cmajeur akkoord is toch niet het zelfde qua klank als Amineur of wel?

gebruik anders de zoek functie is vaak voorbij gekomen dit soort vragen.

het verschil:

Code:

---

          1 2 3 4 5 6 7
C majeur = c d e f g a b
A mineur = a b c d e f g

---

speel bijv een Cmaj triad: c e g c e g
en dan een Amin triad: a c e a c e

dan hoor je duidelijk 't verschil

om het verschil van sfeer te horen moet je gewoon de grondnoot als begeleding opnemen(aanhoudend) en dan een ladder erover spelen.

Zo klinkt Cmaj anders als je er een Cmajeur akkoord bij speelt dan een G7. In het ene geval speel je ionisch en in het andere mixolydisch. Wat ook een id is, is om met de akkoorden mee te moduleren: Speel voor de grap bijvoorbeeld eens A dorisch over het Amineur akkoord(ipv aeolisch)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Gitaro

maar hoe zorg je er voor dat de verandering van bijv. C naar A mineur ook goed hoorbaar wordt in je improv? ?

---

goeie vraag maar, ten eerste, wil je dat wel?
Ik vind solo's die overdreven duidelijk de progressie volgen vaak juist erg ongeinspireerd klinken; ik hoor liever een solo, die wel 'klopt' maar de akkoorden niet te zeer benadrukt, waardoor het vrijer klinkt.

Als je wel een overgang wil horen kun je bv ook een tussenakkoord denken, bv ipv C Am denk je C E7 Am en speel je even een gis als overgang, werkt ook goed.

dat is wel waar maar om te leren zul je eerst netjes de akkoorden kunnen benadrukken anders mis je een aantal stappen.

theorie begrijpen is 1 ding daar hoef je niet eens echt en instrument voor te spelen,de klank/sfeer is eigenlijk veel belangrijker om te onthouden.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door taylor

dat is wel waar maar om te leren zul je eerst netjes de akkoorden kunnen benadrukken anders mis je een aantal stappen.

---

jawel, maar de vraag was in de trant van 'hoe maak ik het interessanter' en daarbij wil ik alleen waarschuwen voor het spelen in rigide blokjes, een blokje C, een blokje Am etc. dat is dodelijk voor een vloeiende solo.

niet als je die blokjes naatloos in elkaar over kan laten gaan :soul:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-

niet als je die blokjes naatloos in elkaar over kan laten gaan :soul:

---

Dat ligt eraan, als ik schrijf 11112222333344445555 is dat misschien naadloos maar wel erg saai.
't is wellicht ook een kwestie van smaak, ik hou er niet zo van als een solo erg vast aan de akkoorden geplakt zit. Om te leren, prima, maar daarna liefst weer afleren.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Gitaro

Dat wordt dan aeolisch, dorisch etc., maar het blijven allemaal dezelfde noten. Natuurlijk verandert de grondtoon, maar hoe zorg je er voor dat de verandering van bijv. C naar A mineur ook goed hoorbaar wordt in je improv?

---

Oke, hier zit hem nu juist net het grote probleem voor velen als het gaat om het doorgronden van modes.

De aard van C majeur is de hierarchie tussen de noten van C majeur. Dat wil zeggen dat C de tonica, of grondtoon, is. En dat G daarna de belangrijkste noot is. En dat B juist de noot is die naar C terug wil leiden.
De definitie van C majeur is dus de verhouding van de noten tot C, want C is de tonica en het rustpunt. Je kunt dit beschrijven als 1 2 3 4 5 6 7 En dat zijn dan de tonica zelf, een grote secunde, een grote terts, een rein kwart, een reine kwint, een krote sect, een grote septiem.

Maar nu willen we dus Dorisch hebben. De intervallen van C dorisch zijn 1 2 b3 4 5 6 b7. Dus dat wil zeggen dat we de toonladder van C majeur kunnen nemen en we daar dan de grote terts veranderen door een kleine terts en de grote septiem door een kleine septiem. Dus we hebben hier hele andere intervallen. We veranderen niets aan de grondtoon, die blijft hetzelfde. Maar we hebben dus twee andere noten.
C majeur is C D E F G A B
C dorisch is dus C D Eb F G Ab B
We veranderen dus die twee noten en hebben dus andere intervallen. C-Eb ipv C-E en C-Ab ipv C-A. we krijgen hierdoor ook andere akkoorden.


Als we dan naar jouw akkoordenprogressie gaan dan heeft jouw akkoordenprogressie gewoon nog een E ipv een Es en een B ipv een Bes, immers je hebt een grote terts en een groot septiem; je hebt gewoon een C majeur akkoordenprogressie.

Als je dan toch C Dorisch gaat spelen over C majeur akkoorden dan speel je uit de toonsoort. Er zal een conflict ontstaan tussen de grote en de kleine terts en de grote en de kleine septiem. Dit kan net zo ongewenst als gewenst zijn.


Maar nu doen we het anders. We nemen D dorisch. D dorisch heeft dezelfde noten als C majeur. Maar dus wel andere intervallen omdat de grondtoon anders is. Dus hoe veranderen we de grondtoon?
Het veranderen van de grondtoon zit hem niet in solo's of melodieen. Om de grondtoon te veranderen moet je de akkoordenprogressie veranderen.

Vanwege de natuurkunde zal de verzameling tonen: C D E F G A B altijd het liefst C als grondtoon hebben. Dit is vanwege de natuurlijke overtonen. Alle noten maken zich het liefst ondergeschikt aan C omdat deze noten meer lijken om de overtoon reeks van de toon C dan dat ze bijvoorbeeld lijken op de overtoonreeks van D. De tonen van D majeur passen weer het best bij D de toon D. Het is niet voor niets dat we de majeur toonladder als de basis van de westerse muziek gekozen hebben. En ook in andere muziekculturen is deze erg populair.

Dus we moeten de akkoordenprogressie veranderen zodat de noten van A B C D E F G (ik noem ze hier even in alfabetische volgorde, ik bedoel niet dat A de grondtoon is en dat dit dus A minor is) iets tegen hun natuur in doen en zich ondergeschikt maken aan D. En dus niet aan C, welke ze eigen het liefst hebben. Je moet ze dus onderdrukken zodat ze niet voor hun favoriet C kunnen kiezen.

Dit betekent dat je erg gelimiteerd bent in je akkoorden. Normaal vloeit een akkoordenprogressie van het ene punt naar het andere. Er zit harmonische puls in. Je stelt de authoriteit van de grondtoon in twijfel, de authoriteit van de grondtoon verzwakt, maar toch keert de macht terug bij de grondtoon. Dat is hoe veel akkoordenprogressie klinken en dat is precies wat tonale muziek is.

In modale muziek kan dit niet. We kunnen onze tegennatuurlijke grondtoon niet teveel verzwakken. We moeten juist een akkoordenprogressie maken die er voor zorgt dat de noten niet een majeur tonaliteit gaan vormen.

Dus als we een progressie in D dorisch maken en we willen echt puur D dorisch dan moeten we ten eerste het C-akkoord vermijden. Als we een C-akkoord gaan gebruiken dan zal C de macht overnemen. Dan zal de luisteraar alle noten toch weer rond de noot C organiseren. En dan krigen we gewoon de intervallen van C majeur.
Ook moeten we voorkomen dat de luisteraar het C-akkoord verwacht. Elke persoon die muziek kan luisteren, dus niet in het hele zeldzame geval van een hersenbeschadiging, heeft automatisch een idee hoe muziek in elkaar steekt. Dit wat ik hierhoven beschrijf weet elk normaal mens onderbewust, ookal is deze zich hier niet van bewust. We kunnen dus ook zeggen dat we het G akkoord moeten vermijden. De belangrijkste akkoordenwisseling in C majeur is van G naar C gaan. Dit heeft een hele sterke oplossing. Dus mensen zullen al snel als ze een G akkoord horen en de noten A B C D E F G horen een C-akkoord verwachten.

Dus we willen een statische modale akkoordenprogressie. Dit is heel wat anders dan de normale akkoordenprogressie. Op zich is de modale akkoordenprogressie saai en weinig spectaculair. Een voorbeeld zou zijn Em7-Dm7-Em7-Dm7, dus gewoon twee akkoorden. En dan speel je er gewoon de noten van C majeur over heen. Je gaat dan vanzelf anders spelen want de noten hebben nu een totaal andere betekenis en functie.

In dit voorbeeld zou je ook kunnen zeggen dat het E frygisch is. Maar net zoals C sterker is dan D is D ook weer sterker dan E. E frygisch heeft namelijk nog 'raardere' noten. Verder kun je ook met ritme bepalen welk akkoord belangrijker is. Ook heel belangrijk is de lijn welke de bas speelt.


Op de akkoordenprogressie uit de openingspost zal het dus onmogelijk zijn om iets met modes te doen. De aard van de akkoordenprogressie is door en door tonaal. Vooral de V-I cadens: G7 die oplost naar C. In tonale muziek natuurlijk een sterke oplossing van de harmonische spanning. Maar dit staat gewoon haaks op wat modale muziek is.


Hoe je nu de solo over de akkoordenprogressie in kwestie interessanter kan maken is weer een ander verhaal. Je kunt inderdaad kijken welke ruimte je hebt om een akkoord apart te benaderen door toch een noot te veranderen zonder dat dat conflicten oplevert. Een standard voorbeeld is C Lydisch te spelen over het C akkoord. Dit betekent dat je de F in ruilt voor een F#. De F zit alleen in het Dm akkoord en in het G7 akkoord. Dus je kunt hem de hele progressie doorspelen, behalve op die twee akkoorden. Dan moet je de F gebruiken. Of je veranderd het Dm akkoord in een D akkoord. Dat kan ook. Als je dan ook G7 in G of Gmaj7 verandert dan zet je ook een verandering van C majeur naar G majeur in beweging. Dus het G-akkoord mag geen rustpunt zijn. Het moet een dissonant akkoord blijven en oplossen naar C. Anders verlies je C als grondtoon.


En andere mogelijkheid is G Ab B C D E F over G7. Je kunt ook G7 veranderen in G7b5 en G Ab B C Db E F spelen. Maar als je echt over individuele akkoorden een enkele toonladder gaat spelen dan kun je vaak ook makkelijker arpeggios spelen. Dat is vaak makkelijker.

Je blijft dan een akkoordenprogressie met een harmonische puls welke oplost naar C houden. Je kunt dus de boel best wat op rekken door noten buiten C majeur te gebruiken. Maar dan moet dat dus geen conflict opleveren met de akkoorden.

Ook kun je gewoon elke chromatische noot die je wilt toevoegen. Als het maar doorgangsnoten zijn die oplossen naar een belangrijke toonsoortnoot en het liefst ook op een sterk maatdeel. Dan lost alles goed op.


En voor het impliceren van een akkoord of zelfs de hele akkoordprogressie; Dan moet je dus op het goede moment de noten van dat akkoord spelen. In de jazzmuziek speelt men vaak akkoordenprogressie dmv enkel een bassist en een solist. De akkoorden worden niet gespeeld maar enkel geimpliceerd door de solo over de noten van de bas.
De juiste pentatonische toonladder of een arpeggio zijn hiervoor het makkelijkst.

Citaat:

---

De aard van C majeur is de hierarchie tussen de noten van C majeur. Dat wil zeggen dat C de tonica, of grondtoon, is. En dat G daarna de belangrijkste noot is. En dat B juist de noot is die naar C terug wil leiden.
De definitie van C majeur is dus de verhouding van de noten tot C, want C is de tonica en het rustpunt. Je kunt dit beschrijven als 1 2 3 4 5 6 7 En dat zijn dan de tonica zelf, een grote secunde, een grote terts, een rein kwart, een reine kwint, een krote sect, een grote septiem.

Maar nu willen we dus Dorisch hebben. De intervallen van D dorisch zijn 1 2 b3 4 5 6 b7. Dus dat wil zeggen dat we de toonladder van C majeur kunnen nemen en we daar dan de grote terts veranderen door een kleine terts en de grote septiem door een kleine septiem. Dus we hebben hier hele andere intervallen. We veranderen niets aan de grondtoon, die blijft hetzelfde. Maar we hebben dus twee andere noten.

---

als je van C majeur naar D dorisch gaat, dan verander je toch juist wel de grondtoon (tonica), van C naar D, toch??

ok, ff verder lezen, lang verhaal =P

Paar simpele trucks vanuit de dagelijkse lespraktijk:

-weet je akkoordtonen te vinden per akkoord
-gebruik deze als doeltonen of guidetones, dwz, je speelt steeds naar een "lange" akkoordtoon, dit genereert veel stabiliteit in je solo's

Spanning creeren:

-speel A dorisch mineur (eigenlijk gewoon G majeur van A-A) over C en Am, gebruik de F# als doeltoon (mooi spannend #11 effekt)
-speel om uit de hemelse C majeursfeer te komen eens een vette blueslick in A blues over C, Am & Dm (dan klink je wat meer "down to earth")
-over G7, je kunt heel veel spanning creeren door octotonisch te spelen, bijv vanaf de B en dan heel/half, zorg dat je weer opeen stevige akkoordtoon / doeltoon eindigt.

ik kan hier een hele studie van maken, haah

ik heb ff die Em7 Dm7 waar Daevren 't over had in een deuntje verwerkt

http://www.theshower.nl/~zeronine/temp/Em7_Dm7.html

simpel, maar effectief

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Daevren

*lang verhaal*

---

Welcome back. 8-)

Nou sneez0r weer erbij en het is weer compleet hier. :seriousf:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-

als je van C majeur naar D dorisch gaat, dan verander je toch juist wel de grondtoon (tonica), van C naar D, toch??

ok, ff verder lezen, lang verhaal =P

---

Sorry, Ik bedoelde C dorisch. Ik wilde eerst C dorisch met C majeur vergelijken. Want dan zie je het verschil. Als je C majeur met D dorisch vergelijkt dan snap je vaak niet wat nu het verschil is. Dus ik wilde het pas later over D dorisch hebben maar het zat al wel in mijn hoofd, vandaar de fout. Bedankt voor de correctie want het was een essentiele fout.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Daevren

Oke, hier zit hem nu juist net het grote probleem voor velen als het gaat om het doorgronden van modes.

De aard van C majeur is de hierarchie tussen de noten van C majeur. Dat wil zeggen dat C de tonica, of grondtoon, is. En dat G daarna de belangrijkste noot is. En dat B juist de noot is die naar C terug wil leiden.
De definitie van C majeur is dus de verhouding van de noten tot C, want C is de tonica en het rustpunt. Je kunt dit beschrijven als 1 2 3 4 5 6 7 En dat zijn dan de tonica zelf, een grote secunde, een grote terts, een rein kwart, een reine kwint, een krote sect, een grote septiem.

Maar nu willen we dus Dorisch hebben. De intervallen van C dorisch zijn 1 2 b3 4 5 6 b7. Dus dat wil zeggen dat we de toonladder van C majeur kunnen nemen en we daar dan de grote terts veranderen door een kleine terts en de grote septiem door een kleine septiem. Dus we hebben hier hele andere intervallen. We veranderen niets aan de grondtoon, die blijft hetzelfde. Maar we hebben dus twee andere noten.
C majeur is C D E F G A B
C dorisch is dus C D Eb F G Ab B
We veranderen dus die twee noten en hebben dus andere intervallen. C-Eb ipv C-E en C-Ab ipv C-A. we krijgen hierdoor ook andere akkoorden.


Als we dan naar jouw akkoordenprogressie gaan dan heeft jouw akkoordenprogressie gewoon nog een E ipv een Es en een B ipv een Bes, immers je hebt een grote terts en een groot septiem; je hebt gewoon een C majeur akkoordenprogressie.

Als je dan toch C Dorisch gaat spelen over C majeur akkoorden dan speel je uit de toonsoort. Er zal een conflict ontstaan tussen de grote en de kleine terts en de grote en de kleine septiem. Dit kan net zo ongewenst als gewenst zijn.


Maar nu doen we het anders. We nemen D dorisch. D dorisch heeft dezelfde noten als C majeur. Maar dus wel andere intervallen omdat de grondtoon anders is. Dus hoe veranderen we de grondtoon?
Het veranderen van de grondtoon zit hem niet in solo's of melodieen. Om de grondtoon te veranderen moet je de akkoordenprogressie veranderen.

Vanwege de natuurkunde zal de verzameling tonen: C D E F G A B altijd het liefst C als grondtoon hebben. Dit is vanwege de natuurlijke overtonen. Alle noten maken zich het liefst ondergeschikt aan C omdat deze noten meer lijken om de overtoon reeks van de toon C dan dat ze bijvoorbeeld lijken op de overtoonreeks van D. De tonen van D majeur passen weer het best bij D de toon D. Het is niet voor niets dat we de majeur toonladder als de basis van de westerse muziek gekozen hebben. En ook in andere muziekculturen is deze erg populair.

Dus we moeten de akkoordenprogressie veranderen zodat de noten van A B C D E F G (ik noem ze hier even in alfabetische volgorde, ik bedoel niet dat A de grondtoon is en dat dit dus A minor is) iets tegen hun natuur in doen en zich ondergeschikt maken aan D. En dus niet aan C, welke ze eigen het liefst hebben. Je moet ze dus onderdrukken zodat ze niet voor hun favoriet C kunnen kiezen.

Dit betekent dat je erg gelimiteerd bent in je akkoorden. Normaal vloeit een akkoordenprogressie van het ene punt naar het andere. Er zit harmonische puls in. Je stelt de authoriteit van de grondtoon in twijfel, de authoriteit van de grondtoon verzwakt, maar toch keert de macht terug bij de grondtoon. Dat is hoe veel akkoordenprogressie klinken en dat is precies wat tonale muziek is.

In modale muziek kan dit niet. We kunnen onze tegennatuurlijke grondtoon niet teveel verzwakken. We moeten juist een akkoordenprogressie maken die er voor zorgt dat de noten niet een majeur tonaliteit gaan vormen.

Dus als we een progressie in D dorisch maken en we willen echt puur D dorisch dan moeten we ten eerste het C-akkoord vermijden. Als we een C-akkoord gaan gebruiken dan zal C de macht overnemen. Dan zal de luisteraar alle noten toch weer rond de noot C organiseren. En dan krigen we gewoon de intervallen van C majeur.
Ook moeten we voorkomen dat de luisteraar het C-akkoord verwacht. Elke persoon die muziek kan luisteren, dus niet in het hele zeldzame geval van een hersenbeschadiging, heeft automatisch een idee hoe muziek in elkaar steekt. Dit wat ik hierhoven beschrijf weet elk normaal mens onderbewust, ookal is deze zich hier niet van bewust. We kunnen dus ook zeggen dat we het G akkoord moeten vermijden. De belangrijkste akkoordenwisseling in C majeur is van G naar C gaan. Dit heeft een hele sterke oplossing. Dus mensen zullen al snel als ze een G akkoord horen en de noten A B C D E F G horen een C-akkoord verwachten.

Dus we willen een statische modale akkoordenprogressie. Dit is heel wat anders dan de normale akkoordenprogressie. Op zich is de modale akkoordenprogressie saai en weinig spectaculair. Een voorbeeld zou zijn Em7-Dm7-Em7-Dm7, dus gewoon twee akkoorden. En dan speel je er gewoon de noten van C majeur over heen. Je gaat dan vanzelf anders spelen want de noten hebben nu een totaal andere betekenis en functie.

In dit voorbeeld zou je ook kunnen zeggen dat het E frygisch is. Maar net zoals C sterker is dan D is D ook weer sterker dan E. E frygisch heeft namelijk nog 'raardere' noten. Verder kun je ook met ritme bepalen welk akkoord belangrijker is. Ook heel belangrijk is de lijn welke de bas speelt.


Op de akkoordenprogressie uit de openingspost zal het dus onmogelijk zijn om iets met modes te doen. De aard van de akkoordenprogressie is door en door tonaal. Vooral de V-I cadens: G7 die oplost naar C. In tonale muziek natuurlijk een sterke oplossing van de harmonische spanning. Maar dit staat gewoon haaks op wat modale muziek is.


Hoe je nu de solo over de akkoordenprogressie in kwestie interessanter kan maken is weer een ander verhaal. Je kunt inderdaad kijken welke ruimte je hebt om een akkoord apart te benaderen door toch een noot te veranderen zonder dat dat conflicten oplevert. Een standard voorbeeld is C Lydisch te spelen over het C akkoord. Dit betekent dat je de F in ruilt voor een F#. De F zit alleen in het Dm akkoord en in het G7 akkoord. Dus je kunt hem de hele progressie doorspelen, behalve op die twee akkoorden. Dan moet je de F gebruiken. Of je veranderd het Dm akkoord in een D akkoord. Dat kan ook. Als je dan ook G7 in G of Gmaj7 verandert dan zet je ook een verandering van C majeur naar G majeur in beweging. Dus het G-akkoord mag geen rustpunt zijn. Het moet een dissonant akkoord blijven en oplossen naar C. Anders verlies je C als grondtoon.


En andere mogelijkheid is G Ab B C D E F over G7. Je kunt ook G7 veranderen in G7b5 en G Ab B C Db E F spelen. Maar als je echt over individuele akkoorden een enkele toonladder gaat spelen dan kun je vaak ook makkelijker arpeggios spelen. Dat is vaak makkelijker.

Je blijft dan een akkoordenprogressie met een harmonische puls welke oplost naar C houden. Je kunt dus de boel best wat op rekken door noten buiten C majeur te gebruiken. Maar dan moet dat dus geen conflict opleveren met de akkoorden.

Ook kun je gewoon elke chromatische noot die je wilt toevoegen. Als het maar doorgangsnoten zijn die oplossen naar een belangrijke toonsoortnoot en het liefst ook op een sterk maatdeel. Dan lost alles goed op.


En voor het impliceren van een akkoord of zelfs de hele akkoordprogressie; Dan moet je dus op het goede moment de noten van dat akkoord spelen. In de jazzmuziek speelt men vaak akkoordenprogressie dmv enkel een bassist en een solist. De akkoorden worden niet gespeeld maar enkel geimpliceerd door de solo over de noten van de bas.
De juiste pentatonische toonladder of een arpeggio zijn hiervoor het makkelijkst.

---

Dat zeg ik. Gewoon spelen wat in je opkomt. :hippie:

Ga je bij de kerktoonladders altijd uit van C-majeur? Dus Dorisch is dan altijd d-e-f-g-a-b-c-d of kan het ook vanuit E majeur? E Dorisch zou dan zijn Fis-Gis-A-b-Cis-Dis-E-Fis of bestaat dat laatste niet? Ik snap er ook nooit zoveel van. Maar nu ik zo de uitleg majeur mineur lees valt er wel al iets van een kwartje.

Verder snap ik ook nooit of je dan de dorische toonladder gebruikt bij een stuk in C-groot of gebruik je die dan juist bij een stuk in D-groot? Ik kan me hier suf over piekeren. Elke keer als ik denk dat ik het snap raak ik toch weer in de war.

Groetjes mark

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Mark-Fryslan

Ga je bij de kerktoonladders altijd uit van C-majeur?

---

De kerktoonladders zijn modes van de majeurtoonladder. Normaal is bij C majeur de C de grondtoon. Als je de D de grondtoon laat zijn dan heet dat D dorisch. Als E de grondtoon is dan heet het E frygisch. Als A de grondtoon is dan heb je gewoon A mineur.

Citaat:

---

Dus Dorisch is dan altijd d-e-f-g-a-b-c-d

---

Dat is natuurlijk enkel D dorisch. Een andere dorische toonladder heeft een andere grondtoon, maar dezelfde intervallen.

Citaat:

---

of kan het ook vanuit E majeur?

---

Dorisch is altijd de tweede mode van majeur. Dus de tweede mode van E majeur is F# dorisch;

Citaat:

---

E Dorisch zou dan zijn Fis-Gis-A-b-Cis-Dis-E-Fis of bestaat dat laatste niet?

---

Nee, dat is de dorisch mode van E majeur. Dorisch is nu net de noten van E majeur maar dan met een andere grondtoon. En met dorisch is dat altijd de tweede trap van E majeur. Dus als je dorisch uit E majeur wilt halen dan is de grondtoon F#.

Trouwens kloppen de noten wel. Je gedachtengang was goed. Je gaf hem alleen nog de verkeerde naam. F# dorisch is dus Fis-Gis-A-b-Cis-Dis-E-Fis

Het gaat om de intervallen. D dorisch hadden we al: D E F G A B C. Als we alle noten evenveel verhogen behouden we de dorisch-intervallen. Stel we willen E dorisch: E F# G A B C# D

Je kunt om achter de noten van E dorisch ook redeneren vanuit de majeurtoonladder waar hij uit komt. Dorisch is de tweede mode. Dus heeft E dorisch dezelfde noten als D majeur. Maar dan dus met E als grondtoon of tonica.

Citaat:

---

Verder snap ik ook nooit of je dan de dorische toonladder gebruikt bij een stuk in C-groot of gebruik je die dan juist bij een stuk in D-groot?

---

Als het stuk in C groot staat dan is C de grondtoon. Je kunt dan alleen C dorisch hebben. Dorisch heeft een kleine terts, C-groot een grote terts. Dus die conflicteren met elkaar. Idem voor D-groot en D dorisch.

Als je D dorisch wilt gebruiken in C-groot dan speel je gewoon de C majeur toonladder. Immers, D dorisch is hetzelfde als C-groot maar dan in de speciale situatie waarin D de rol van grondtoon op zich neemt. Maar dat zal de noot D niet lukken als het stuk al bepaald dat C de grondtoon is. Dus je speelt gewoon C majeur. Je speelt dezelfde noten, dezelfde patronen op je gitaar.

verwarrend heh :soul:

hier nog een iets andere benadering:



De (tover) formule voor Dorisch is 1 2 b3 4 5 6 b7, dus je verlaagd de 3e en 7e toon van de majeur toonladder:

Code:

---

(Ionisch)  1  2  3  4  5  6  7
C Majeur  = c  d  e  f  g  a  b

            1  2  b3  4  5  6  b7
C Dorisch  = c  d  es  f  g  a  bes

---

Voor E Dorisch geldt hetzelfde. Je zoekt de majeur ladder van E op, en past dan de formule voor Dorisch toe:

Code:

---

(Ionisch)  1  2    3    4  5  6    7
E Majeur  = e  fis  gis  a  b  cis  dis

            1  2    b3  4  5  6    b7
E Dorisch  = e  fis  g    a  b  cis  d

---

Dit geldt natuurlijk niet alleen voor C en E, maar voor alle grondtonen.


Maar je kan dus ook de tonen van de majeur ladder opschuiven, je begint dan bijv met de 2e of 3e toon van de toonladder:

Code:

---

(Ionisch)  1  2  3  4  5  6  7
C Majeur  = c  d  e  f  g  a  b

            1  2  b3 4  5  6  b7
D Dorisch  = d  e  f  g  a  b  c

            1  b2 b3 4  5  b6 b7
E Frygisch = e  f  g  a  b  c  d

---

Je ziet, de tonen blijven hetzelfde (a b c d e f g), maar hun functie veranderd. De d is in C Ionisch de 2e toon (grote secunde), in D Dorisch de 1e toon (tonica/grond), en in E Frygisch de 7e toon (klein septiem). Je speelt dus dezelfde tonen, maar een andere toonladder, omdat alle tonen een andere functie hebben gekregen.



Een overzicht van alle modi:

Code:

---

1 Ionisch    = 1  2  3  4  5  6  7
2 Dorisch    = 1  2  b3  4  5  6  b7
3 Frygisch    = 1  b2  b3  4  5  b6  b7
4 Lydisch    = 1  2  3  #4  5  6  7
5 Mixolydisch = 1  2  3  4  5  6  b7
6 Aeolisch    = 1  2  b3  4  5  b6  b7
7 Locrisch    = 1  b2  b3  4  b5  b6  b7

---

Of in volgorde van aantal kruizen (#) en mollen (b):

Code:

---

4 Lydi = 1  2  3  #4  5  6  7
1 Ioni = 1  2  3  4  5  6  7
5 Mixo = 1  2  3  4  5  6  b7
2 Dori = 1  2  b3  4  5  6  b7
6 Aeol = 1  2  b3  4  5  b6  b7
3 Fryg = 1  b2  b3  4  5  b6  b7
7 Locr = 1  b2  b3  4  b5  b6  b7

---

Bedankt allemaal!

Ik geloof dat ik het een beetje begin te snappen. Je kunt dus de majeur en mineur verwante toonladders gebruiken in een beplaald stuk wat staat in een bepaalde toonsoort. Dus in D-mineur heb je dan de keuze uit: D-dorisch of D-mineur of D-Phrygian. Speel je D-majeur dan kun je kiezen uit: D-Ionian (Majeur), D-lydian en D-Mixolidian. (heb ff een boekje erbij gepakt hoor)

Dan moet je natuurlijk weten welke noten er precies anders zijn en dan zou het natuurlijk prachtig zijn als je dan bepaalde akkoorden speelt waarin die noten weer terug komen.

Ik hoop dat het zo zit want dan zou het betekenen dat ik het toch nog een keer ga begrijpen in dit leven. :)

Dus samenvattend:

Eerst de belangrijkste beslissing => majeur of mineur
Dan keuze uit drie verschillende modus voor de variatie

Klopt dit? Of is dit weer te simpel gedacht? Zou te mooi wezen om waar te zijn

Groetjes Mark

ja en speel je 'onzijdig', dan kan je ze allemaal spelen

hier een D drone (tnx daevren), kan je ze allemaal oefenen

http://www.karnatik.com/shrutibox/shrutiDlow.wav

(rechtsklik > doel opslaan als)

edit: deze is iets zuiverder:

http://www.karnatik.com/shrutibox/lowD3.WAV

edit:ik trouwens mn vorige post aangevuld met 2 oiverzichten
http://www.gitaarnet.nl/forum/showpo...2&postcount=21

Ja. Dat klopt ongeveer wel. Maar misschien is het iets te simpel gezegt. Veel muziek staat gewoon in majeur of mineur en gebruikt dus exclusies maar 7 noten.
Je hebt ook muziek welke ook gewoon in majeur staat maar tijdelijk iets leent van een van de modes. Deze gebruikt dus meer dan de 7 diatonische noten maar die noten die niet-diatonisch zijn hebben wel een harmonische functie. Uiteindelijk eindigt de akkoordenprogressie toch nog gewoon op de traditionele manier van eindigen in een majeurtoonsoort. (En dan kun je in elk van deze gevallen ook nog modulaties hebben.)


En dan heb je nog echt modale muziek, waar de harmonie statisch is en je erg weinig akkoorden gebruikt. 'So What' van Miles Davis is een voorbeeld.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-

ja en speel je 'onzijdig', dan kan je ze allemaal spelen

hier een D drone (tnx daevren), kan je ze allemaal oefenen

http://www.karnatik.com/shrutibox/shrutiDlow.wav

(rechtsklik > doel opslaan als)

edit: deze is iets zuiverder:

http://www.karnatik.com/shrutibox/lowD3.WAV

edit:ik trouwens mn vorige post aangevuld met 2 oiverzichten
http://www.gitaarnet.nl/forum/showpo...2&postcount=21

---

Whow wat een takke geluid zeg! Is het de bedoeling dat je over deze bromtoon gitaar speelt? Dan komt het karakter van de toonladder mooi uit natuurlijk. Zet ff het geluid wat zachter en dan ga ik daar een smee aan de slag.

Thanx!

Groetjes mark

Edit: Dit werkt!

Westerse bias? :) Of bedoel je juist dat deze te synthetisch zijn?


In India waar ze muziek maken zonder akkoorden gebruiken ze zo een toon als basis voor hun improvisatie. Zo wordt de grondtoon superduidelijk en kan men er elke ladder overheen zingen/spelen zodat deze de context krijgt zoals bedoelt.

En dan krijg je zoiets: Klikt.

Dr.Balamurali Krishna is een 'grote naam' in Zuid Indische(carnatische) muziek. Dit stuk is in raga Shankarabharanam, welke dezelfde noten heeft als majeur. Dus eigenlijk staat dit gewoon in C majeur.
Het gebruik van de viool en de percussie is typisch. Dus dit is zowel een schoolvoorbeeld van de muziek daar als een stuk dat gewoon in C majeur staat :)

Oke, heeft verder weinig te doen met het onderwerp, maar toch :)