Hallo,
Kan iemand mij vertellen welk effecten/versterker/gitaar Frank Zappa over het algemeen gebruikte? Ik ben op zoek naar die typische "Frank Zappa sound". Graag jullie reacties.
Printable View
Hallo,
Kan iemand mij vertellen welk effecten/versterker/gitaar Frank Zappa over het algemeen gebruikte? Ik ben op zoek naar die typische "Frank Zappa sound". Graag jullie reacties.
Wat beschouw je in vredesnaam als 'de Frank Zappa sound' :???:
Ik heb een hele hoop albums van hem, inclusief 'Shut Up 'N Play Your Guitar' 8-) en daarop speelt hij Fender Strat (net als Steve Vai trouwens) maar ook Gibson LP Standard en soms speelde hij zelfs op een fretloze electrische gitaar. Ik denk dat dit een typisch geval is van de sound die meer in de gitarist dan in zijn spulletjes zit. Gewoon proberen, 1 van de genoemde gitaren en een stevige buizenbak zijn nooit een slecht begin...
Succes :)
Vorig jaar de gitarist van van de Grandmothers gesproken na een optreden, en hij had het identieke geluid ten tijden van One size fits all.
Hij speelde over een G&L ASAT door een Fender Twin en voor de scheur gebruikte hij een Fulltone Fulldrive.
Maar zelf gebruikte Zappa, SG's, Les Pauls, Strats en voor versterking fender of Marshall
een belangrijk onderdeel van zappa zijn geluid is zijn wah, die laat hij bijna constant half open / dicht staan !
Precies. Als er iets kenmerkend is voor zijn sound, dan is het dat wel.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door roadkill
Michael Schenker gebruikt overigens hetzelfde trucje voor zijn sound, al klinkt dat bij hem wel even iets anders. Het is dus niet bepaald een volledig antwoord op je vraag, maar het is een goed begin.
In the beginning, Zappa´s tone was standard; in the Freak Out! recording sessions, he played with his Switchmaster plugged to a Fender Deluxe. A few years later (obviously, this "normal sounding" situation could not be very long), he started exploring new posibilities at "this side" of the guitar. Zappa, as a guitarist, worked in two mediums radically different for him: the live playing and the studio playing. Most of his discography´s solos comes from live recordings. Zappa said that was very hard for him to find the Muses at the studio; as a soloist, he prefered to record the solos he played on stage, and edit the stuff wich had some musical interest.
He used to play with three ampls simultaneously. The signal was sent to one in particular, or to the three amps at the same time, in order to get a concrete tone. Zappa usually worked with Marshall, Acoustic, Carvin and Orange Amplifiers; and very often with Sennheiser 421 mikes. The amps´ outputs were doubled to a bass channel. Using mono and stereo combinations with the different amps, Zappa was able to enfatize very diverse aspects of the sound that came from the pickups; he could get very soft tones (even sweetly clear, as can be heard in the ´88 tour albums) and barbarian overdriven ones -very often a Marshall machine is involved in this last case-.
Zappa used to play with Marshalls at the studio too, but not always; in fact, he get some wonderful tunes using an "inofensive" Pignose (Over-Nite Sensation). The edit work was done also with the guitar tracks; because of this, Zappa needed a good tone to play, but was not so important the fact of getting an incredible, and wonderful, and bitchen sound. He could edit the tracks a million times at the studio and play with the basic stuff until getting the desired results -and he used to-.
All this text is only some kind of orientation, because, obviously, Zappa made what he wanted to make, and that´s all. Too many records and too many solos to write an encyclopaedia about the "sounding and timbrical procedures". One of these days, if I go insane, I will do it; but I don´t think so...
--------------------------------------------------------------------------------
EFFECTS
--------------------------------------------------------------------------------
Is a fact that Frank Zappa was not one of that guitarists that play only to have "fun" with a multi-effect unit (fortunately...). His sound had its phase one at the amplifiers´ control panel and, of course, the mix console and the "record machines" had a lot to say at the studio. In spite of that, he used some effects when he was playing live; he used digital delays and, sometimes, a Mutron Bi-Phase and and Octave Divider. In some occasions, he used an Electro-Harmonix Big Muff too. But, without any doubt, the most amazing Zappaesuqe effect was the Electro Wagnerian Emancipator -an exclusive effect designed by Bob Easton-: Zappa was interested in that thing because it generated lots of harmonics (wich Zappa could use or avoid), and the tone became very fluid and gorgeous, but was maybe too similar to an Farfisa organ... or a goose. I think that it was a very funny sound.
There was, of course, space to the electronic things on the instrument itself. From the frist 80s, Zappa made install an electronic preamp/eq system on most of his guitars. Using the parametric filters of this thing, he could modify some signal´s frequences, having a little game with the original gain level (this had consequences also in the feedback), and was able to create some kind of artificial "enviromental situations".
There are also some appearances by another effects in some recordings, like the Oberheim filter that can be listened in "Ship Ahoy". But the most zappaesque effect is the wah-wah pedal (Vox or Cry-Baby). Zappa bought his frist wah-wah before meeting Jimi Hendrix, and used it in very personal ways (for example, with an alto sax). I think that his wah phrasing is more interesting than the stuff played by Hendrix or Clapton, who applied it on a more mechanical way, jumping over the rythm. Zappa tended to use it as some kind of equalization pedal, searching new tones and articulating the melodies in a very fluid and exciting way. Listen to "Willie the Pimp" and "Inca Roads"!.
hmm...grappig
als ik 'willie the pimp' speelde, was ik altijd al aan het experimenteren met m'n wah..Dat was dus blijkbaar de goede manier :P
interessant stukje trouwens
Zijn picking techniek speelt waarschijnlijk ook een rol. Hij houdt het plectrum tussen duim en wijsvinger. Beweging komt niet alleen vanuit de pols maar ook vanuit de duim en wijsvinger. Daardoor verandert de hoek van het plectrum met de snaar dus ook vaak. (Duim gestrekt, gebogen)
En ool een leuke, en ver voordat Van Halen dit deed, maar net anders, wat Adrian Belew bagpipe guitar noemt. Two hand tapping, maar dan met het plectrum. Je hebt dan een vrij scherp geluid nodig. (denk aan die wah) en vervorming helpt ook.Je kunt het plectrum tussen de frets laten tappen, maar ook op de fret. Stuitert dan terug net als een stick op een snarevel. Daardoor kun je dus hele snelle taps krijgen. Is onder andere te horen in Inca Roads op One Size Fits All uit '75. En die solo komt uit een ouder concert. Zappa leerde die truc trouwens van de uitstekende drummer Ainsley Dunbar die in 71 bij hem speelde. Die had het weer veel eerder ergens gezien.
Ok, rete-oud topic, maar als er al een is moet ik geen nieuw beginnen he...
Dé zappa-sound... is idd niet echt eendimensioneel ofzo he... De wah-wah is zeker kenmerkend en idd klinkt super in nummers als willie the pimp...
Maar ben ook wel eens benieuwd naar een bepaald aspect van de sound die zappa o.a. in black napkins heeft... er zit daar echt zo'n heerlijke "bite" in... en het is niet dmv een of andere onbetaalbare versterker, want in dit filmpje heeft ie dat geluid zelfs met een klein oefenversterketje (pignose?)...
Ligt het aan die SG mss ? (zou een of andere voorversterker inzitten)
Wie weet hier meer over ?
Tsja, ik weet het niet, ik vind zijn sound eigenlijk altijd wel behoorlijk fuzzy en het heeft meestal ook behoorlijk wat laag...
Ik heb het idee dat een lekker vet klinkende Fuzz in combinatie met een fixed wah setting (om die bite te krijgen die je bedoelt) je een heel eind in de richting van de Zappa sound zou moeten brengen...
Maar...
Echt karakteristiek zijn pas de noten die hij speelt, hij fietst vaak de toonladders een beetje af, het heeft iets weg van zoals een beginner soms improviseert, maar hij heeft die stijl een stap verder gebracht met vreemde slurs, hammer-ons, pull-offs en tapping technieken en niet te vergeten die vreemde frasering van hem...
Vergeet ook niet vooral in de laagte te soleren, te blijven hangen en daar naar toe te lopen, ook typisch Zappa...
Unieke gast, ik moet er altijd onwijs om lachen omdat het volgens conventionele normen toch wel enigszins slecht is, maar hij doet het zo goed dat ik het dan weer onwijs cool vind, een beetje nerdy en stoer tegelijk, echt Zappa... :D
Ik heb eens gelezen in een Vai-interview dat hij Frank (hij mocht 'm frank noemen) de meest slordige, maar tegelijk ook de meest geniale gitarist ter wereld vond. Over de doden natuurlijk niets dan goeds, maar uniek was ie wel....en niet bang om een 'lelijk" geluid te gebruiken, dus veel experimenteren. Volgens mij deed ie ook veel met toonknoppen van de gitaar, zeker toen hij de SG nog veel hanteerde. ook gebruikte hij aan het einde van zijn leven vaak Carvin versterkers, uit mijn hoofd XB100 tops...net als Vai destijds.