Een 'bluesje-in-A'...makkelijker wordt t niet.....moeilijker wel...

Heren, goedendag....

hoe meer ik uitprobeer...hoe meer vragen en soms denk ik...weer terug naar les 1...

Het volgende:

Bluesje in A en om t makkelijk te houden...de eerste 86 maten alleen de I, de A op de 5e positie.

Om t iets af te wisselen pak ik alleen de D, G B snaar op resp 7 6 5 pos: A, C#, E = 1 (of acht) , 3, 5, so far so good.

Dan met pink een korte barree op de 7e pos: A, D, F# = 1 , 4, 6 en ook is dit een gedeelte van het D accoord, past mooi als de IV in het geheel...mooi, so far so good.

Maar nu: helemaal los: barree blijft op 7 maar met wijsvinger en ik hammer-on een B (fret 9) op de D en een G (pos) 8 op de B oftewel een 2 (9) en een 7 binnen het standaard A accoord.

Zou mooi moeten zijn maar als ik kijk wat is dit voor accoord dan kom ik uit op een G (gespeeld als barree met basis C greep).

En waar komt die G nu vandaag?

Eigenlijk speel ik dus tijdens mijn 86 maten Ablues : A D A, A D A, G G D D A.

Dat G accoord: als het de VII van een mixolydische A zou zijn dan zou ik verwachten dat het een septiem/7 zou zijn maar dat is het niet en dat (G7) klinkt niet.

Een secundair dominant haal ik er ook niet uit (hier al eens eerder uitleg over gekregen, was super) dus wat is het dan wel?

Alvast bedankt voor de uitleg!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Joppnl

Dan met pink een korte barree

---

Pink zou heel knap zijn, je zal wijsvinger bedoelen?

Volgens mij haal je 2 dingen door elkaar namelijk variaties op een akkoord en de I, IV en V progressie.

Een standaard blues vamp als variatie op het I akkoord zou als volgt kunnen gaan (in G)

B C D C B
G G G G G
D E F E E
(drieklanken van boven naar beneden lezen)

een voorbeeld hoor je in Harry Nilsson's Early in the morning

De IV en V hebben dezelfde vamp (maar dan met respectievelijk tonica C en tonica D natuurlijk)

Is dat wat je bedoelt?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

Pink zou heel knap zijn, je zal wijsvinger bedoelen?

---

niet van 1-ig belang maar nee...met pink: de wijsv op de b-snr 5epos, mid op g snr 6e pos, ring op d snr 7e pos = A 3-klank (1-3-5) en dan pink erbij op 7e pos is die IV dan wel D dan wel de 2-4-7 van een A accoord.

OK, laat ik het verhaal achterwege hoe ik er bij kom (dat was dat bluesje_in_A:

Stel in A je speelt de volgende 3 accoorden:

A - G - D

A= I
D= IV

Maar de G? hoe past die in t rijtje?

Bedankt voor je uitgebreide antwoord, dat nummer van HNilsson: sprekend...en die 2 klank als ie naar de IV gaat kende ik wel alleen 1 octaaf hoger, nu geleerd dat je m ook simpel 1 octaaf lager kan pakken... :-)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Joppnl

Stel in A je speelt de volgende 3 accoorden:

A - G - D

A= I
D= IV
Maar de G? hoe past die in t rijtje?

---

Jij komt met 3 akkoorden als gegeven aan en je zegt dat er een probleem is.
ok
Als je uitgaat van een I IV V progressie in A zijn dat dus een A, een D en een E.
ok.
Het G akkoord heeft (zonder context) niks met het A akkoord te maken/
ok
De noot G is het kleine septiem van de A majeur toonladder.
ok.

De vraag is dus nu, wat is precies het probleem?
Is mij niet duidelijk maar om iets op te kunnen lossen moet je weten wat het is.

OK, ik zal kijken of ik t uit kan leggen...

vooralsnog: er is geen 'probleem' hoor...k probeer t alleen te snappen.

Komt ie (maar t is een herhaling van wat ik gezegd heb maar misschien is t zo duidelijker).

Ik speel een Blues in A en ik speel alleen de I.

Om t wat 'op te leuken' speel ik het volgende (net zoals bij jouw antwoord: van boven naar beneden lezen:

b-5--7--8
g-6--7--7
d-7--7--9

Evaluatie I:
Het eerste is een A 3-klank: de 1-3-5 (van beneden naar boven)
Het 2e zijn de 1-4-6
De 3e zijn de 2-4-7

Alles 'past' dus binnen de toonladder van A, logisch verhaal

Evaluatie II:
Ik ga kijken welke accoorden ik met deze 3 3-klanken kan maken:
De eerste is een A (de I)
De tweede is een D (De IV)
De derde is een G

En een (blues)riedeltje AA DA - AADA - GGDDA klinkt erg standaard maar ook erg ok.

Kortom....kennelijk hoort die G er dus in thuis in een 'ik speel iets in A'.

De vraag is nu dus...waarom.

t Enige wat ik zou kunnen verzinnen is dat het een mixolydische Amajeur toonladder is waarbij de dominant septiem een G is die zich oplost in de A maar dat weet ik niet zeker sterker nog...wild guess...


Zo duidelijker gemaakt?

Akkoorden en grepen is het probleem. Zeg maar dat dat niet hetzelfde is...

Dat G akkoord, dat is dus geen G akkoord. Je zou het kunnen zien als een G greep, als dat je helpt om het te onthouden, maar dan moet je ook snappen dat je het kunt gebruiken als een Dsus4add6 (of noem je dat officieel een D6sus4), of een Em7 of een A9sus4 (als je het beestje dan zonodig een naam moet geven. Maar zonder de open A snaar zou het dan ook nog een A9sus4/B zijn. Daar word je sowieso niet blij van in de bladmuziek zeg maar...

Eigenlijk is het gewoon een ietwat aangeklede variant op A7

Maar dit alles als ik de beschrijving (zonder hem zelfs maar helemaal te WILLEN lezen) goed begrijp. Een korte opname zou wonderen doen om het te verduidelijken.

Maar je mag een paar lekkere biertjes komen brengen als ik goed zit met die akkoorden en grepen verwarring.

b-5--7--8
g-6--7--7
d-7--7--9

Evaluatie I:
Het eerste is een A 3-klank: de 1-3-5 (van beneden naar boven)
Het 2e zijn de 1-4-6
De 3e zijn de 2-4-7

Dit zijn 3 drieklanken namelijk de A maj (A/C#/E), D maj (A/D/F#) en G (B/D/G)
bon,
deze drie akkoorden kan je ook zien als een I IV V progressie, zijn miljoenen songs mee gemaakt.
right,
maar jij ziet ze als drieklanken met de A als tonica,
fair enough, kan.. ok...

Alles 'past' dus binnen de toonladder van A, logisch verhaal

Nee, niet in de majeur A toonladder want de septiem is een G#
maar de mixolydische modus heeft een verlaagde septiem, een G dus
dus dat heb je goed,

als je iets speelt wat goed klinkt, good for you
je kan dat verklaren vanuit akkoorden (wat Harald doet) of vanuit toonladders (wat min of meer hetzelfde is)
maar dat hoeft uiteraard niet logisch te zijn of 'natuurlijk' te klinken

Tja, eigenlijk slaag ik er dus niet in om te zeggen dat je je bij dit soort dingen niet altijd heel druk moet maken om alles maar te willen benoemen. En al helemaal niet als akkoorden. Beter om al die noten te kunnen relateren aan de basisakkoorden. Oftewel, wat is die G, of die B t.o.v. het A akkoord, of het D akkoord. Want bij dat akkoord is het dus functioneel weer anders, terwijl het dezelfde noot is. Hoef je je eigenlijk nauwelijks druk te maken over toonladders. Meer over de verhouding van wat je speelt t.o.v. het akkoord.

Maar als je dan in toonladders of akkoorden denkt, zorg dan iig dat je begrijpt dat een akkoord en een greep twee verschillende dingen zijn.

Intro van Dust in the wind is zoiets. Je kunt het makkelijk onthouden als één arpeggio, die je over een aantal akkoorden speelt. En die akkoorden kun je allemaal benoemen. Om de partij te onthouden op gitaar is dat verreweg de makkelijkste manier. (op een gitaar dan, op piano ligt het al iets complexer omdat de arpeggio dan in weze niet steeds dezelfde beweging is) Maar in weze is het 4 maten C, 4 maten Am, vier maten C, en drie maten Am, met in de vierde maat Am een overgang naar het C akkoord voor het couplet. En bovenop speel je een melodie. Dat is wat je in een lead sheet zou noteren, zeg maar de muzikale essentie.

Of een simpel barreetje over de hoogste 3 snaren. Wat je daar qua akkoorden allemaal niet mee kunt! In mijn studententijd een paar jaar af en aan Matern Otten in Eindhoven op sessies zien spelen. En altijd weer speelde hij al die ingewikkelde standards met grepen die hooguit bij uitzondering meer dan 2 vingers nodig hadden...

Dat vond ik altijd een probleem met Brad die zich overal mee ging bemoeien en gelijk met kerktoonladders en stuff aan kwam zetten. Moeilijk doen om indruk te maken, contraproductief.

Pianisten hebben 10 vingers dus die stapelen zich suf, blazers zijn monofoon en gitaristen zitten daar ergens tussen zou je zeggen.
Maar wat je bij gitaristen ziet is óf gestapelde noten óf single lineair.
Ik breek een lans voor 2 en drieklanken, ga dat maar eens uitwerken op 6 snaren en 12 posities, gooi daar bendings en slides bij en je laat elke saxofonist en pianist met open mond staan.

Prima heren,

bedankt voor de input.

-een- vorige keer dat ik iets soortgelijks had kwam er het verhaal van een sec dominant uit, dat was voor mij toen nog onbekend en vond ik erg leuk en nuttig om te weten, vandaar dat ik dacht dat dit misschien ook zoiets zou zijn...

Nou..ik ga weer spelen...(ik hoor net dat Dust in the Wind een goede is...nee...ik zal er geen vragen over stellen :-) )

Als ik de akkoorden A - G - D zie, dan is voor mij de Keycenter D => D=I, G=IV en A=V

Afhankelijk van de hoeveelheid maten van elk akkoord zal er een nadruk zijn op A denk ik, anders zou jij dit niet zien als het I akkoord.

Speel gewoon de D majeur toonladden en leg de nadruk op de A als startnoot, of als je pentatonisch speelt, speel Bm pentatonisch maar leg de nadruk op de A noot.

Alle noten van D majeur vallen goed op de akkoorden in de progressie.

Waarom zie ik D als I? Omdat D, G en A (maj) akkoorden alleen in de toonladder van D voorkomen:
D, Em, F#m, G, A, Bm, C#dim, D

Als A de I zou zijn: A, Bm, C#m, D, E, F#m, G#dim, A

Zo benader ik alles, ik zoek keycenters op progressies en pas deze toe. Of het goed is? Maar het werkt voor mij. In dit voorbeeld wat ik geef speel je dus A mixolydisch, D majeur starten vanaf A.

Bedankt voor je uitleg, ik duik er weer even in!

Ik kwam deze video tegen en dacht dat dit misschien wel een interessante aanvulling kan zijn:

https://www.youtube.com/watch?v=ICtn...nel=DarrylSyms

Nu is blues bij uitstek een kwestie van gevoel, dus hoe meer theorie, hoe beter.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Joppnl

Heren, goedendag....

hoe meer ik uitprobeer...hoe meer vragen en soms denk ik...weer terug naar les 1...

Het volgende:

Bluesje in A en om t makkelijk te houden...

---

Hier maak je een fout in mijn ogen. Blues is wellicht de moeilijkste stijl om (goed) te spelen. Alles wat je daarna zegt is eigenlijk verder niet zo belangrijk.