Martin D18 vs duurdere Martins

Martin maakt nogal wat verschillende gitaren. Ieder met een eigen klank en karakter.

In mijn oren klinkt een D18 als een bijzonder mooie gitaar. De lage tonen, het midden en het hoog goed in balans.

Toch vraag ik me af of er een (duurdere) Martin is die je kan zien als een upgrade van de D18? Een gitaar met een vergelijkbaar karakter.

Hopelijk stoot ik niemand tegen t verkeerde been, ik weet dat de klank van gitaren, en of je het geluid mooi vind nogal persoonlijk is. Vroeg me gewoon af of er iets bestaat als een upgrade van een D18.

Gegroet!

Weet er eigenlijk niet genoeg van. Weet wel dat er duurdere Martins zijn die of duurder zijn vanwege versierselen (parelmoeren toestanden en bindings), of duurder zijn vanwege duurdere houtsoort en dus andere klank maar niet noodzakelijk betere klank. Voor zover ik weet zijn de d 18 en de d 28 de meest gangbare Martin gitaren en de 28 is duurder (en naders) dus die moet je zeker even checken (maar dat zul je al gedaan hebben)

Even ongenuanceerd, de D18 en (H)D28 zijn "what other guitars are wishing they'd be"....

Wat je niet uit het oog moet verliezen is, dat het nogal wat uitmaakt uit welke periode zo'n gitaar stamt.
Ik heb hier zelf een D28 uit 1978 en dat is een prima gitaar :ok: maar, wel beschouwd, niks bijzonders.
Een van mijn vroegere bandmaats heeft er een uit 1956. :crazyhappy: Now we're talking.
De allermooiste die ik heb gehoord was zelfs van de jaren '40..

Gemiddeld kun je stellen, dat naar mate er meer sprake is van serieproductie, de overall kwaliteit met de tijd achteruit gaat.
Dat baseer ik op het feit, dat ik mijn '78 nooit zou willen ruilen voor een van de jongere exemplaren die ik in handen had.

Ik heb wel (op de 18 en 28 geïnspireerde) nieuwe gitaren van kleine bouwers geprobeerd, die met glans de vergelijking met de beste vintage Martins -die ik ken- konden doorstaan.

Ook van belang is, waarvoor je de gitaar wilt gebruiken.
Zo is de D-28 mijn go-to gitaar als ik iets wil flatpicken bij een opname of zo.
De mooi vlakke respons met de mogelijkheid om de bassen goed te laten uitkomen geeft dan de doorslag.
Voor fingerpicken pak ik meteen de Gibson D-45, die blijft tot onderin helemaal vlak en heeft een uitgesproken mid response, waardoor de melodie heel goed uitkomt.

Nog een ongenuanceerde gedachte: Als je alleen maar wat met een (te dun) plectrum wilt raggen (wat heel eufemistisch soms met 'slaggitaar' wordt aangeduid) dan vind ik een echte Martin een beetje zonde van het geld.

Aan de andere kant...
Ik heb pas goed gitaar leren spelen door de respons van de D28.
Ineens hoor je wat je aan het doen bent en kun je loskomen van primitief gerammel....
De investering is het allemaal dik waard geweest.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door RB-1

Even ongenuanceerd, de D18 en (H)D28 zijn "what other guitars are wishing they'd be"....

Wat je niet uit het oog moet verliezen is, dat het nogal wat uitmaakt uit welke periode zo'n gitaar stamt.
Ik heb hier zelf een D28 uit 1978 en dat is een prima gitaar :ok: maar, wel beschouwd, niks bijzonders.
Een van mijn vroegere bandmaats heeft er een uit 1956. :crazyhappy: Now we're talking.
De allermooiste die ik heb gehoord was zelfs van de jaren '40..

---

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door NLF

Weet er eigenlijk niet genoeg van. Weet wel dat er duurdere Martins zijn die of duurder zijn vanwege versierselen (parelmoeren toestanden en bindings), of duurder zijn vanwege duurdere houtsoort en dus andere klank maar niet noodzakelijk betere klank. Voor zover ik weet zijn de d 18 en de d 28 de meest gangbare Martin gitaren en de 28 is duurder (en naders) dus die moet je zeker even checken (maar dat zul je al gedaan hebben)

---

Ik heb ze beide maar ik pak meestal de d18 inderdaad vanwege de klankkleur. nu zitten err op de 18 martin snaren en op de 28 dat ander veel gebruikte merk elixer op advies van de verkoper maar ik kan er niet echt aan wennen. ben al steeds van plan ook de 28 martin snaren (ik heb voldoende setjes op voorraad ) op te zetten maar aan de ander kant denk ik klinken ze dan het zelfde en dat is ook weer niet de bedoeling. dus wat zou een suggestie kunnen zijn.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

---

Nou, ik geloof dat het meer zit in de hoeveelheid individuele aandacht die zo'n instrument tijdens de bouw krijgt.
In de loop der jaren zie je een steeds verdere stroomlijning en verhoging van de efficiency van het proces.
In de begintijd verschilde de manier van bouwen niet zoveel van die bij niet-industriële fabricage.
Daarom kan ik me voorstellen dat nieuwe, handgebouwde instrumenten ook deze kwaliteit kunnen halen.

Nogmaals, het blijft speculeren, het is geen exacte wetenschap met onweerlegbare resultaten.

Ik heb wat betreft Gibson banjo's een aardige hoeveelheid kennis opgebouwd en daar zie je (op kleinere schaal) dit beschreven proces heel duidelijk.
Mijn RB-1 -van 1937- is nog gebouwd in Parsons Street, Kalamazoo en was 1 van een serie van 4.
Als je deze vergelijkt met instrumenten uit de jaren '60 en '70, dan valt het verschil in aandacht voor het detail op. Die van mij is inmiddels behoorlijk 'afgekloven', 'ge-upgrade' maar de kwaliteit blijft.
Toen tussen 1987 en 1993 Greg Rich de leiding had over de akoestische afdeling bracht hij nog één keer de kwaliteit terug op vooroorlogse standaard, daarna zakte het langzaam in, totdat de overstroming van Gibson -inmiddels in Nashville- het definitieve einde betekende.
Greg Rich is inmiddels alweer jaren de man achter Recording King en dat is -bij de top of the line banjo's tenminste- goed te merken...

Onlangs heb ik voor een klant een nagelnieuwe D18 omgebouwd tot een D18e, die ooit in de Martin catalogus zat en bekend is van een of andere MTV unplugged ...

Ongetwijfeld heiligschennis voor velen maar blijkbaar ook een droom voor sommigen. Soit, ik heb zelf wel es een Blueridge dread gehad die gebaseerd was op op een Martin D18, maar deze nieuwe Martin, wat een geweldige gitaar was me dat... bespeelbaarheid, klank, ... echt héél goed.

En het straffe is dat de gitaar na de verkrachting (twee pu's die het bovenblad toch behoorlijk compromiteren qua trillen enz) acoustisch nog steeds erg goed klonk. De cobainofielen zullen wel weten dat de mtv sessie klank voornamelijk kwam van nog een derde pu, een bartolini in het klankgat, die komt hier later nog in. De electrische klank heeft uiteraard niks meer te maken met een zuiver acoustische gitaar maar ik moet toegeven dat er zo een heel unieke sound onstaat waardoor ik die rare move Martin om zo'n gitaar ooit e bouwen wel begrijp.

Enfin, mss wat off topic, zij het dat ik gewoon erg onder de indruk was van die nieuwe Martin. Dat ik normaal op oude parlor gitaartjes speel, zal daar ook wel mee te maken hebben.
[IMG]https://live.staticflickr.com/65535/...2ce1db8e_k.jpg[/IMG]
[IMG]https://live.staticflickr.com/65535/...69e99671_h.jpg[/IMG]

Erg interessante info, maar goed, bestaat er zoiets als een upgrade van een D18? Een gitaar van Martin met een soortgelijk karakter maar dan met wat meer, tja... magie.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Het is wel toevallig dat elke stap "beter" ook ouder in dit geval, maar zou het meer zijn dan toeval?
Ik heb met deze gitaren geen enkele ervaring, maar ik kan me zo voorstellen dat de onderlinge verschillen binnen hetzelfde bouwjaar minstens net zo groot zijn?

---

Er was ooit een Martin speciaalzaak in Arnhem. Daar heb ik toen een middag zitten uitproberen. Sommige van de oude gitaren die ze hadden klonken helemaal niet goed maar hadden verzamelaarswaarde en waren dus kei duur.

Ik heb zelf zo'n 10 jaar geleden op heel veel akoestische gitaren gespeeld omdat we met z'n 3-en op zoek waren naar een echte mooie gitaar. Eén van ons was bewust op zoek naar een Martin, hij is de enige die ook echt met een Martin (D28 ) thuis kwam en da's een hele goede (en geen oude). 2 van ons hebben dus wat anders gekozen maar dat had met smaak te maken en niet met de kwaliteit van de Martin's waar we op gespeeld hebben, ik vond er echt hele goede tussen zitten en dan met name een D35 die mijn grote twijfelgitaar was maar ik heb dus een andere gekozen. Mijn advies is dus: ga er op spelen zonder vooroordelen en merkvoorkeuren en wordt verliefd op een gitaar, dat is dan die ene die voor jou perfect is.

Even terug naar D18 vs. duurdere Martin's: De D18 heeft mahonie als klankkast-hout en is het meest primair afgewerkte model, bij bv. een D28 betaal je extra voor palissander als klankkast-hout en zaken als meervoudige bindingen en natuurlijk de -daimond- volute. Het hout van de klankkast kan wel belangrijk zijn maar het duurdere palissander hoeft voor jou niet beter te zijn, het zorgt voor een andere klank en dat is een kwestie van smaak en wat je er op wil gaan doen, nogmaals spelen, spelen en nog meer spelen tot je er één in je handen hebt die je helemaal blij maakt.

Tuurlijk heb je beter want meer aandacht, meer tijd, meer kennis,
dat heet de Customshop,
dat speelt wel fijner maar of het beter klinkt is persoonlijk,

tijdje geleden was ik met mijn broer bij tfoa,
mijn broer is vrij picky kwa akoestiek (elektrisch totaal dan weer niet) en, ik wil niet zeggen dat hij zijn neus voor Martins en Gibson ophaalt maar hij is meer van de Collins, Lowden en Stevens enzo.
Ik ben niet zo'n purist maar ik hoor echt wel dat zo'n Stevens een ander verhaal is dan de HD28 of Gibson Dove,
dan trilt er zo'n 3d vibratie door de kamer, bij de Martin is dat allemaal veel droger en kleiner,
enniewee,
we lopen bij tfoa door al die gitaarkamers dingen van wanden af te halen, wat uit te proberen en zo werken we ons er door heen.
op een gegeven moment loop ik met een gitaar naar hem toe en zeg, moet je luisteren.. dat klinkt toch wel goed hoor...
verdomd zegt ie.. zeker.. wat is dat?
Was een Blueridge, niet echt goedkoop (iets van 1600 geloof ik) maar peanuts voor waar hij in bivakkeert.
Hij kocht hem niet (kwam voor iets anders) maar de laatste keer dat ik hem sprak begon hij er weer over.
Ik wou maar zeggen, pinpoint je niet teveel op prijs en brand, je zou zomaar verrast kunnen worden.

Inderdaad. Ik was 2 jaar geleden op zoek naar een mooie akoestische gitaar en taylors, eastmans en een Mayson van 1500 euro. Voor Mayson gegaan die totaal qua afwerking, feel en geluid gelijkwaardig is met een Taylor van bijna 3K.

Ik heb het expres over Blueridge omdat dat Martin copies zijn en topicstarter het had over het karakter van een D18.
Taylors zijn toch andere gitaren.

D18 Modern deluxe heeft een paar interessante upgrades tov de 'gewone' D18 reimagined. Titanium halspen, composiet carbon fiber brugplaat en liquid metal brugpennen. Dacht dat ze ook een andere lijm gebruiken bij deze serie wat ik begreep. Heb deze in Oss uitgeprobeerd en was wel onder de indruk. De gitaar is ook een heel stuk lichter en heeft wat meer volume tov de normale. Er hangt daar trouwens naast de gewone D18 en de MD versie ook nog een Customshop D18 en een D28. Dus je zou ze daar mooi kunnen vergelijken. Uiteindelijk is het allemaal heel persoonlijk. Ik weet alleen niet wat er nu tijdens de corona wel en niet mogelijk bij muziekwinkels.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door RB-1

Nog een ongenuanceerde gedachte: Als je alleen maar wat met een (te dun) plectrum wilt raggen (wat heel eufemistisch soms met 'slaggitaar' wordt aangeduid) dan vind ik een echte Martin een beetje zonde van het geld.

---

Een ongenuanceerde gedachte?? Dacht het niet!!! Misschien wel één van de belangrijkste zaken om je gitaargeluid te upgraden voor héél weinig!! Een jouw niet onbekende Engelse gitaarbouwer/bluegrasser zit regelmatig in mijn studio (en we spelen soms samen live) liet mij ooit het verschil horen tussen zijn plectrum en het type dat ik gebruikte. Dit alles op mijn 1973 Martin D-35 en een door hem gebouwde mandoline. Man man, wat een verschil. Meer body, meer definitie meer toon!!!
Ik speel sinds die dag op alle gitaren etc. (akoestisch én elektrisch) met een behoorlijk dik plectrum. Misschien even wennen, maar daarna wil je niet meer anders!! :ok:

Thanks voor deze bijval uit onverdachte hoek....

Inderdaad, alles staat of valt met de 'grip' waarmee je het (dikke) plectrum vasthebt.
Losjes voor een fluwelen toon en stevig knijpen als je een noot er uit wilt laten springen.
Heb er bijna 60 jaar mee geëxperimenteerd en ik denk dat ik het nu wel door heb...:seriousf:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door RB-1

Thanks voor deze bijval uit onverdachte hoek....

---

Onverdacht? Of onverwacht? En waarom dan? ;)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door guitarkid

Een ongenuanceerde gedachte?? Dacht het niet!!! Misschien wel één van de belangrijkste zaken om je gitaargeluid te upgraden voor héél weinig!! Een jouw niet onbekende Engelse gitaarbouwer/bluegrasser zit regelmatig in mijn studio (en we spelen soms samen live) liet mij ooit het verschil horen tussen zijn plectrum en het type dat ik gebruikte. Dit alles op mijn 1973 Martin D-35 en een door hem gebouwde mandoline. Man man, wat een verschil. Meer body, meer definitie meer toon!!!
Ik speel sinds die dag op alle gitaren etc. (akoestisch én elektrisch) met een behoorlijk dik plectrum. Misschien even wennen, maar daarna wil je niet meer anders!! :ok:

---

Welke plectrums gebruik jij? Ik heb denk ik al wel 15 jaar niet anders dan de paarse Tortex (1.14mm). Ik heb ook wel big stubby's geprobeerd, maar daarmee had ik niet de controle als die ik heb met die Tortex.

Ik houd juist van het sloppy geluid van een middel zacht plectrum.
Hoekje van de ronde kant zodat er goed veel wrijving is. :mmmm:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Welke plectrums gebruik jij? Ik heb denk ik al wel 15 jaar niet anders dan de paarse Tortex (1.14mm). Ik heb ook wel big stubby's geprobeerd, maar daarmee had ik niet de controle als die ik heb met die Tortex.

---

Ik speel inmiddels al jaren met Dunlop Jazztone 207. Die is dik, maar ook wat groter. Ik heb er ooit zakken vol van gekocht en ze liggen echt overal: in mijn studio, broekzakken, portemonnee, alle gitaarkoffers, in een houder in mijn beide pedalenbakken etc. Bevallen me heel goed! Ik heb echt van alles geprobeerd, waaronder die dikke imitatie "benen" plectra met uitsparingen voor je duim en wijsvinger, maar daar kon ik toch niets mee.


https://i.ibb.co/QXMK5VY/1464006428d...e-207-temp.jpg

Hmm, die punt is voor mij denk ik te rond. En ze zijn ook keihard, zeker? De paarse Tortex heeft voor mij net de juiste flexibiliteit. Net stug genoeg, maar flexibel genoeg voor strumming.

Ik speel met die grote paarse Tortex.

Ik speel met die groene tortex Dunlops. 1,5 mm, zowel akoestisch als op elektrische gitaren.

Elektrisch speel ik met gator grip van 2mm.
Akoestisch vind ik dat niet mooi, die "klik". Geen idee of dat aan de combinatie met het type snaren, of de snaardikte ligt, of gewoon aan mij.

.60 Dunlop hier, zo een grijze of een shark; doe weinig strumming, vind het belangrijk dat ik mijn downstrokes harpachtig kan spelen, doe ik gemakkelijker met .60 dan met een dik plectrum, of gemakkelijker... het klinkt beter en harpachtiger met een .60.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door arjanb01

Ik speel met die groene tortex Dunlops. 1,5 mm, zowel akoestisch als op elektrische gitaren.

---

Die zijn 0,88 mm

Nee, Erik, ze zijn 1,5 m’n:

https://www.bax-shop.nl/plectrums/du...4aAmyXEALw_wcB

Da’s geen Tortex.

Whatever. Ik vind het fijne plectrums. Tortex of niet. Details...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Hmm, die punt is voor mij denk ik te rond. En ze zijn ook keihard, zeker? De paarse Tortex heeft voor mij net de juiste flexibiliteit. Net stug genoeg, maar flexibel genoeg voor strumming.

---

Die ronde punt en het formaat vind ik m.n. fijn. En ja, ze zijn hard, maar je hebt niet die "klik", in het geluid, zoals D3ennis het omschrijft. Ik denk dat je sowieso moet oppassen dat je een akoestische gitaar niet "overspeelt", want daar wordt het m.i. niet mooier van. Je krijgt wel body in het geluid, zeker met een akoestische gitaar. Ik gebruik op mijn Martin 0.13-0.56, op alle andere akoestische gitaren 0.12-0.54 en elektrisch op alles 0.10-0.52, met af en toe 0.13-56 in de studio i.h.k.v. "sound voor speelcomfort"... ;)

Hemel :makeup: we hebben wat losgemaakt...
Mijn plectra (zowel voor mandoline [zwart] als gitaar [wit]):
https://s3.amazonaws.com/gryphon-spr...jpg?1548435450

Ik kwam dit schoteltje tegen. Mevr Pepe: ja, daar leg ik alles neer wat ik uit de wasmachine pluk.

https://i.pinimg.com/564x/67/c3/2c/6...4e49034c35.jpg

Oh fijn daar staat de naam op.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door RB-1

Hemel :makeup: we hebben wat losgemaakt...
Mijn plectra (zowel voor mandoline [zwart] als gitaar [wit]):

---

Ik heb even gekeken, maar zijn de plectra, behalve qua kleur, niet gelijk? Of mis ik iets? :???:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door guitarkid

Ik heb even gekeken, maar zijn de plectra, behalve qua kleur, niet gelijk? Of mis ik iets? :???:

---

Er zijn inderdaad M 150 in zwart èn wit en gebruik ze allebei.
Het voordeel van de witte is dat je meer kans hebt ze terug te vinden op een donker podium.
Maar ik zou kunnen zweren dat zwart ook donkerder klinkt....;)

Vind 'm wel geinig

https://www.youtube.com/watch?v=7ebA5PN3n5Y

Hij is geestig.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door NLF

Vind 'm wel geinig

https://www.youtube.com/watch?v=7ebA5PN3n5Y

---

Mijn reden? Ik heb een bijna 50 jaar oude Martin D-35. Voor mij de enige Martin die ik nodig heb. Maar niet de enige 6-string akoestische... ;)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

Ik kwam dit schoteltje tegen. Mevr Pepe: ja, daar leg ik alles neer wat ik uit de wasmachine pluk.

https://i.pinimg.com/564x/67/c3/2c/6...4e49034c35.jpg

---

Die heb ik ook :)