Welkom op het GitaarNet.
  • Zoeken op producten


  • GitaarNet Specials

  • Sena Guitarawards

     ARTIKELEN


    Sena Guitar Awards
    De spotlights op Nederlands talent
    door onze redactie ism Willem Brakenhoff December 2002
    Sena Guitar Awards

    Gitaarspelen een onderdeel op de Olympische Spelen in 2012? Zover zal het voorlopig niet komen, maar feit is dat op zondag 15 december 2002 tijdens de Night of the Guitar de Sena Guitar Awards worden georganiseerd in de Pepsi Stage (het voormalige Grace Theater naast de Heineken Music Hall in Amsterdam Zuid-Oost).

    Kortom, een wedstrijd voor gitaristen waarbij twaalf gitaristen, na een zorgvuldige voorselectie tijdens kwart- en halve finale eerder dit jaar, mogen bewijzen dat ze in één van de twee categorieén (beste in de categorie jeugd tot en met 16 jaar en beste in de categorie volwassen akoestisch- / electrisch gitarist) de beste, de snelste, de meest technische, de mooist spelende en de meest attractive gitarist van Nederland zijn. De jury bestaat uit personen die hun strepen inmiddels hebben verdiend in de muziekbizz zoals oa Adje van den Berg, Rob Winter, Danny Lademacher en Harry Sacksioni. De jury zal ook letten op presentatie. Zie voor meer informatie: www.sga.guitars.nl

    Gitaarnet.nl vroeg zich af waarom de gitarist zo graag de beste, de snelste of de opvallendste wil zijn. Wat is het wedstrijdelement in gitaarspelen? Zal het gitaarspelen in de toekomst misschien een Olympische sport worden? Wat dat betreft heeft Steve Vai de "toon" gezet doordat onlangs bekend werd gemaakt dat hij bovenaan het lijstje "meeste noten per seconde" staat. Of geldt toch ook in de gitaarscene dat "over smaak niet valt te twisten"?

    We hebben een aantal van de deelnemers gevraagd waarom ze meedoen, hoe ze zich op de wedstrijd voorbereiden en hoezeer ze ervan geschrokken zijn dat de organisatie heeft verordoneerd dat de deelnemers tijdens de finale op 15 december a.s. een versie van het Wilhelmus ten gehore dienen te brengen. Zijn de deelnemers inderdaad zo vaderlandslievend of zal één van hen misschien met een onverwachte verrassing op de proppen komen?

    De deelnemers

    Deelnemer Rients Draaisma ((1, de jongste gitarist uit het "volwassen gezelschap", uit Sexbierum) zei ons dat hij zich heeft aangemeld toen hij een aankondiging zag staan in het muziekblad de Musicmaker. "Dat leek me wel wat", zegt Rients, die als een zeer nuchtere jongen over komt. Rients speelt in de familieband "Rekkendei" samen met pa Draaisma op bas, zijn broertje zingt en een vriend van Rients speelt drums.

    En Eugenio Martinez (32, speelt sinds zijn 17e gitaar), deelnemer uit Amsterdam? Eugenio's directe beweegreden is niet vast omlijnd, maar hij heeft zich ooit afgevraagd of er misschien niet een categorie "snelste gitarist" is in het Guinness Book of Records. Eugenio was ooit nogal geobsedeerd door snelheid maar - vreemd genoeg - is ie die snelheid juist gaan relativeren door de Sena-wedstrijd. "Ik heb veel gespeeld in restaurants en op bedrijfsfeesten maar daar kreeg ik niet echt veel waardering voor mijn spel", zegt Eugenio. Juist door deze wedstrijd heeft Eugenio weer de lol in het spelen herwonnen omdat hij werd gedwongen om naar alle facetten van het gitaarspelen te kijken. Snelheid is volgens Eugenio niet het belangrijkste. Gitaarspelen bestaat uit meer en daar kom je kennelijk juist door deze wedstrijd achter.

    Michael Leeninga (22, speelt vanaf zijn 12e gitaar), deelnemer uit Hoorn, heeft in 1998 al eens eerder aan de "Awards" meegedaan maar kwam toen niet verder dan de halve finales. Michael doet vooral mee om andere gitaristen te ontmoeten. Hij speelt in vele bands, van cover tot soul, rock en metal. Een veelvraat dus. Michael heeft van zijn 12e tot zijn 16e gespeeld in een band met Jerome Hol (21), een concurrent van hem tijdens de finale op 15 december 2002. In die tijd ontspon zich al een wedstrijdelement tussen hen beiden. "Jerome is vreselijk goed". Dat wordt kennelijk een zware strijd aanstaande zondag tussen deze twee vrienden. Michael heeft al zijn concurrenten overigens al zien spelen. "Er zitten hele goeie jongens tussen", aldus Michael. Zoals bijvoorbeeld de meer ervaren virtuoos Joop Wolters (31) van de band Arabesque, die al eens in het voorprogramma stond van Yngwie Malmsteen en Jennifer Batten. Ook Luc Oggel (24), die gitaar speelt vanaf zijn 12e en in de band X-Proof speelt, heeft in de halve finale veel indruk gemaakt. Gevaarlijke outsider is Hendry Aubrey (37). Hij is niet alleen de oudste van het gezelschap, maar ook de enige bassist. Hendry is technisch zeer vaardig en speelt eigen originele composities.

    Collin Hoeve (19) uit Zoetermeer was 10 jaar toen hij voor het eerst zijn gitaar oppakte. "Het winnen van deze awards zou voor mijn carriere een opstap kunnen zijn. Je krijgt heel even veel media aandacht en bent heel even 'bekend'. Wat daar de verdere gevolgen van zijn denk ik nog maar niet aan, hoogmoed komt immers altijd voor de val". Collin gelooft niet dat we 'de beste gitarist' met deze Awards zullen vinden. "De 'echte' goeie zijn namelijk meestal heel bescheiden en stil", zegt Collin met een knipoog. "Nee, ik geloof niet in een 'beste'. Iedereen doet gewoon zijn ding en dat kun je echt niet met elkaar vergelijken."

    Het Wilhelmus

    Hoezeer zijn de mannen eigenlijk geschrokken van de mededeling van de jury dat ze een versie van het Wilhelmus moeten gaan spelen op 15 december a.s. naast twee zelfgekozen nummers? Die mededeling werd namelijk pas na de halve finale op 17 november 2002 gedaan. Een korte voorbereidingstijd dus!

    Eugenio Martinez is de enige akoestisch gitarist in het gezelschap en had er wel wat moeite mee om het Wilhelmus te moeten spelen. "Voor een electrisch gitarist is het een stuk makkelijker omdat je - net als Hendrix' versie van het Amerikaanse volkslied - gewoon kan "sustainen." Eugenio had tijdens de halve finale in Hilversum de "Flight of the Bumblebee" gespeeld. Een zeer lastig nummer, zeker voor akoestische gitaar. Hij wilde dat nummer aanvankelijk ook tijdens de finale ten gehore brengen, maar zal nu in de plaats daarvan zijn versie van het Wilhelmus brengen. Hij overwoog om het Wilhelmus in te vlechten in de "Flight", maar dat leek hem heiligschennis en bovendien niet wat de jury waarschijnlijk had bedoeld met de Wilhelmus-eis. Eugenio had met een bevriende keyboardspeler een moment van inspiratie en heeft het Wilhelmus ingepast in een stuk met een klassieke structuur dat hij speciaal voor de finale heeft gecomponeerd.

    En Rients Draaisma? Rients zal het Wilhelmus als intro en outro brengen tijdens zijn uitvoering. En wel op een symfomisch-rockachtige manier. Symfonische rock is zijn "huisstijl". We zijn benieuwd !

    Michael Leeninga moest het Wilhelmus op de National Guitar Awards in 1998 ook al eens spelen. Hij zal nu echter iets heel anders doen dan toendertijd. Hij zal het in zijn eigen stijl brengen. Michael heeft speciaal voor de finale een eigen uitvoering van het Wilhelmus gecomponeerd waarbij hij alleen uitgaat van het thema, maar waarbij vooral veel zal worden geïmproviseerd.

    Maar wat was nu eigenlijk de reden van deze plotselinge " Wilhelmus opdracht?".

    Organisator Robbert de Vos: "Je dwingt die jongens om eens iets anders te spelen in plaats van een standaardnummer dat ze eindeloos hebben ingestudeerd. Een andere reden is dat de jury op deze manier een ijkpunt heeft op basis waarvan ze de deelnemers kunnen vergelijken".

    Waarom?

    Waarom een wedstrijd voor gitaristen? Volgens de organisatie om de gitaristen wat meer in de spotlight te zetten. Veel van die jongens opereren in grijze circuits en op eigen zolderkamertjes. Die moeten van die kamer worden afgetrokken en horen aandacht te krijgen. Er zit namelijk zeker talent op de Nederlandse zolderkamer.

    Goed initiatief!

    En wat als je uiteindelijk wint? Natuurlijk zijn er prijzen te winnen, maar interessanter is misschien de vraag wat het uiteindelijk oplevert voor je carriere als gitarist. We vroegen Anand Mahangoe, gitarist en winnaar van de National Guitar Awards in 1996, naar zijn ervaringen. "Ik heb er vooral wat aan gehad om bepaalde ingangen te krijgen in het buitenland", zegt Anand. "In Nederland hebben de awards (nog) niet het imago wat het zou moeten hebben en er doen vooral jongens van 12 tot 18 jaar mee".

    Volgens Richard Hallebeek, die in 1993 "runner up" was tijdens de Ibanez International Guitar Awards, trekt het wedstrijdelement altijd vooral de jongere spelers. "Een wedstrijdelement in gitaarspelen is leuk als je jong bent en meer op een oppervlakkige manier met spelen bezig bent, zo van: ik speel sneller dan jij kan en ik kan meer stijlen spelen, enzovoorts. Later ga je je meer concentreren op je eigen muziek en leer je dat niemand zo goed en persoonlijk zijn eigen muziek kan maken als jijzelf. En dat geeft ook veel meer voldoening. Ik heb helemaal niets overgehouden aan de Ibanez Guitar Awards, behalve dan een leuk regeltje in mijn cv..."

    Het belooft een zeer spannende finale te worden. Nu we Anand Mahangoe toch aan de lijn hadden vroegen we hem meteen hoe spannend zijn finale in 1996 was. "Op een gegeven moment had ik wel een voorgevoel dat ik zou gaan winnen. En dan puur vanwege mijn composities. Een andere jongen was technisch veel beter, maar speelde toch meer standaardloopjes."

    top


     Relevante links:

    Website Sena Guitar Awards

    Deelnemers:

    Collin Hoeve (19), Zoetermeer
    Hendry Aubrey (37), Almelo
    Jerome Hol (21), Rotterdam
    Michel Leeninga (Autumn Equinox), (20), Hoorn
    Joop Wolters (31), Weert
    Eugenio Martinez (32), Amsterdam
    Rients Draaisma (Rekkendei), (1, Sexbierum
    Luc Oggel (X-proof), (24), Tilburg

    Categorie Jeugd:
    Jasper Stadhouders (Solar) (12), Tilburg
    (zie ook De Gitaar Van Jasper Stadhouders)
    Bas Schouten (13), Nunspeet
    Erik Rademakers (12), Hengelo
    Zino Schat (12), Purmerend

    Website Richard Hallebeek
    Website Anand Mahangoe


Back to top