vrijheid blijheid - Vroeger was heel veel beter.
Fretboard was ebben.
vrijheid blijheid - Vroeger was heel veel beter.
En daarbij:
Het origineel voor een €800
De reissue voor ± €1400
Tjaa.....
Gibson, what else...?
Ik had een The Paul eens, uit '79 geloof ik; ebben toets en ik dacht t tops.
Was er niet zo fan van.
Mijn hele LP perceptie is fucked up eigenlijk.
Dacht met die The Paul in dezelfde categorie te zitten...
Mijn 1e Gibson LP ervaring was met een vroeg jaren '70's Custom met Page Wiring.
Die herinner ik mezelf als instant Cock & Progrock.
Maar geen LP die ik later bespeeld heb had die gelijkenis, en die The Paul ook niet.
Eigenlijk allemaal maar slappe aftreksels.
1e weer wat positieve ervaring was met die Faded DC's van alweer een poosje geleden, die met P90's en maar in 2 kleuren waaronder TV yellow.
Die heb ik nog overwogen.
Verstuurd vanaf mijn ONE E1003 met Tapatalk
Laatst gewijzigd door Tupelo; 8 november 2018 om 00:25
Ja, die is ook wel heul lekker!
Maar ik heb wel wat met die The Paul. Komt natuurlijk ook door de ervaring en hetgeen waarmee je opgroeit. Een vriend van me had er een en ik keek altijd tegen hem op. En ook die gast van Claw Boys Claw (John Cameron, meen ik) speelde er een. Vond ik een koele gast. En ik ben niet anders dan de meeste anderen, d.w.z., ik heb de neiging om een voorliefde te hebben voor gitaren waar mijn helden op speelden. De Gibson The Paul is daar een voorbeeld van.
Beetje late reactie, maar Bernard Reinke speelde bij Phoney & The Hardcore ook op een The Paul. Leuk bandje waarmee in zat dan alleen in de slipstream van Brood te hangen. Hun zanger zit tegenwoordig in de verdovende drugs, ook een carrière. Oh en Reinke is docent op het Arnhem's conservatorium..... tja.
Phoney ...? Heeft dat iets hiermee te maken? Deze lp staat hier nog in de kast:
"Meten is weten, gissen is missen"
Favorieten/bladwijzers