Gibson in zwaar weer ?

[vulvasonic]

Ja, niks mis mee. Eindelijk verstandig. Je kunt hooguit mopperen over het feit dat de Standard LP een soort extra luxe modellen geworden zijn met vele toeters en bellen. Een gewone Standard LP is echter gewoon te koop voor een hele normale prijs, alleen heeft die nu een andere naam gekregen. Wel, als dat het ergste is....

Het enige wat ik persoonlijk een beetje zonde vind is dat de LP junior DC, een van de meest geile gitaren ooit, eindelijk weer zeer gunstig geprijsd zijn, maar dat er nu ineens een belachelijke slagplaat op zit. Het is een cosmetisch dingetje en het scheelt voor Gibson 1 routing, dus ik snap die overweging, maar het zou mij er persoonlijk van weerhouden zo'n ding kopen. Mijn fout, want ik hoor er verder alleen maar positieve verhalen over.

[Powderfinger]

Van de Levi’s spijkerbroeken naar gitaren.... weer zo’n marketing boy, heeft wel gitaar gespeeld dus dat pleit voor hem.

Is dat niet wat kortzichtig? Aan de top van het bedrijf hoeft toch geen meesterluthier of stergitarist te zitten? Ik zie de parallellen met Levi's wel. Bij beide merken wordt een product sterk gerelateerd aan een (gewenste) identiteit of levensstijl in de markt gezet. De gitaarinhoudelijke expertise is elders in het bedrijf vast en zeker ruimschoots aanwezig, al twijfel ik daar wel eens aan als ik weer een recente Gibson in handen heb waar ik me geen raad mee weet...

[arjanb01]

Ik ben van mening dat ook in de top mensen moeten zitten die affiniteit met het product moeten hebben. Dan weet je ook als ceo het beste waar klanten van dat product om vragen.
Dit management is er weer een wat alleen kijkt naar de cijfers en niet naar waar uit de markt om gevraagd wordt. Je kunt niet echt zeggen dat Levi’s nog steeds zo goed verkocht wordt als eind jaren 80, begin 90, toen ze echt populair waren. Ik heb mn twijfels bij deze ceo mede daarom.
Maar shoot me, is mijn mening maar en maak deze mensen natuurlijk zelf niet dagelijks mee, puur op basis van het artikel uit dit topic.

[Da Vinci]

Van de Levi’s spijkerbroeken naar gitaren.... weer zo’n marketing boy

Dat is toch ook wat... Je hele leven hard gewerkt, uiteindelijk CEO geworden van een toonaangevend bedrijf, een selectieprocedure doorstaan en aangesteld als CEO van een ander toonaangevend bedrijf en op basis van een paar regels in een persbericht wordt je al gedenigreerd tot 'weer zo'n markting boy'.

Zo op het eerst gezicht denk ik; hij heeft behoorlijk wat bestuurlijke ervaring op CEO niveau bij een multinationaal opererend A-label, lijkt iets van rock & roll over zich te hebben (itt tot die Henri Moelijkeachternaam dat ondanks de verwoede poging met het spijkerjasje de uitstraling van een boekhouder had) en schijnt ook nog passie voor gitaren te hebben.

Van mij krijgt ie een kans

[arjanb01]

Tuurlijk verdient hij een kans, zeker nadat Henri er 30 jaar lang een puinhoop van gemaakt heeft.
Maar ik zal er geen Gibson door kopen. Ben sowieso wars van merkengeilheid.

[Da Vinci]

Niet merkgeil zijn of iets niet kopen omdat het een merk is.... daar zit nog wel wat tussen lijkt me

[D3nnis]

Ik ben van mening dat ook in de top mensen moeten zitten die affiniteit met het product moeten hebben. Dan weet je ook als ceo het beste waar klanten van dat product om vragen.

Ik ben het daar niet mee eens.
Voor mijn eigen emotie vind ik het mooi als de hoigste pief een strakke plasser krijgt van zijn "eigen" merk, maar verder zegt dat niks.
En als die CEO vanuit zijn eigen gitaaremotie handelt wordt het ook niet per se wat.

Het is als bedrijf toch de truuk om juist met dingen op de proppen te komen waarvan mensen nog niet wisten dat ze het willen hebben, in plaats van doen wat klanten vragen? Daar hebben we immers de Chinezen.al voor, kan Gibson toch nooit tegen concurreren.


Wat ik trouwens ook niet zo goed snap is dat er veel mensen zijn die toch blijkbaar steeds slechte gibsons treffen.
Het zal wel aan mij liggen, maar volgens mij maken ze prima gitaren. Ik heb een aantal uitstekende lp traditionals bespeeld de afgelopen paar jaar waar weinig mis mee was. Customshoppers idem.
Enige waar ik bij nieuwe LP's tegenaan liep was dat ze wat "stroef" speelden. Of dat een kwestie is van het fretboard even goed conditionen (leken me wat droog) of een polijstbeurt van de frets weet ik even niet, en voor deze prijs moet het eigenlijk ook gewoon in orde zijn, maar andere merken zijn ook niet echt heilig te noemen.
Ik zal wel een afwijkende smaak hebben, maar ik herken die "karrenvrachten vol slechte Gibsons" niet echt.

[arjanb01]

Ik ken ook geen slechte Gibsons. Maar als zo’n groot merk 1 mindere gitaar uit een batch van zeg maar 1000 maakt, wordt dat opgeblazen op internet tot boulevard blad proporties.
Kan ik ook niks mee. Heb vroeger een lp standard uit 2007 gehad en die was prima, had voor mij die platte slim taper neck die ik niet fijn vond. Na een jaartje weggedaan. Was het toch niet.
6 jaar later een tokai gekocht die wel een 50s neck had en dat was hem. Of hij beter of slechter is dan the big G zal me aan mn reet oxideren.
Leuk dat Gibson niet failliet is en doorgaat. Toch een iconisch merk.

[D3nnis]

Heb vroeger een lp standard uit 2007 gehad en die was prima, had voor mij die platte slim taper neck die ik niet fijn vond. Na een jaartje weggedaan. Was het toch niet.

Dat zijn ook typische smaakdingen, dat zal altijd blijven, en dat is ook goed natuurlijk.

[Da Vinci]

Ik ben van mening dat ook in de top mensen moeten zitten die affiniteit met het product moeten hebben. Dan weet je ook als ceo het beste waar klanten van dat product om vragen.

Het is allemaal nogal arbitrair. Wanneer heb je affiniteit? En waarom zou dat iets zeggen over het inlevingsvermogen van de CEO.

Verder lijkt het me nogal afhankelijk van de branche. Als ik kijk bij ons in de branche; Ik zit een een technische branche en daar stikt het van de techneuten die veel affiniteit hebben met producten. Ze kunnen je letterlijk tot het laatste moertje alles vertellen over 'hun' producten, over zoveel Mu gemoffeld aluminium, over het gebruik van gekataforeesde gietdelen, over newtonmeters en omwentelingen van motoren, montage met bijzondere steunen etc. En het ergste is; dat doen ze dus vaak ook.
Onze klanten hebben gewoon doorgaans eenbehoefte en daar zoeken ze een oplossing voor. Daarnaast willen ze het gevoel hebben dat ze niet genaaid worden, vertrouwen dat ze de komende jaren geen gezeik hebben en als het er een beetje leuk uit ziet is het helemaal mooi meegenomen. Dan zit je zegmaar niet altijd op dezelfde golflengte als je klant.

Wij leiden onze formule dan ook juist weg uit de 'affiniteit' met producten richting affiniteit met de klant en ik durf wel te stelen dat we daar in positieve zin onderscheid mee maken.

De gitaarbranche zit natuurlijk wel want anders in elkaar. Daar komen je klanten jouw vertellen hoe lang je neck tennon moet zijn en dat je paper in oil caps moet gebruiken. Maar wel die zwarte met die gele strepen want anders klink je gitaar kut.

Dat is natuurlijk goed om te weten, want dat vertelt iets over je doelgroep, maar als je dat als CEO van een dermate groot concern niet helemaal in het snotje hebt kan je dat wel oplossen door wat kenners om je heen te verzamelen. Of je maakt een accountje aan op een forum

Dit management is er weer een wat alleen kijkt naar de cijfers en niet naar waar uit de markt om gevraagd wordt.

Haal je dat uit dit artikel? Of heb ik nog wat info gemist?