Interesting.
Interesting.
Gewoon even voor mij. Wat moet ik mij bij dit boek (beauty of the burst) voorstellen?
Gibson, what else...?
„…were you born that stupid? Or did you have to study?“
— Robert A. Heinlein: Tunnel in the Sky
BOTB is in 2 versies verkrijgen, de originele versie en de latere Paperback reissue. het boek staat vol met fotos van Bursts met van iedere gitaar een foto van de headstock, de hele gitaar frontal en nog een foto van de top terwijl de gitaar ligt. Verder staat er een uitleg in van hoe verschillende tops gezaagd zijn (dosse, bookmatched, flintmatched) de gebruikte Hardware, kenmerken van de gitaren in iedere periode dat ze gebouwd waren (dikte frets wijkt bijvoorbeeld af gedurende 59, de kleurdye die gebruikt wordt door gibson veranderd in het eerste kwartaal van 1960 etc) dus als je je in will lezen in vintage les Pauls en ze ook wil leren herkennen dan is dit een erg goed start punt,
het enige nadeel van het boek is de verkeerde kleurstelling en dit heeft nogal wat consequenties gehad. BTOB is jarenlang DE standaard voor vintage lp's geweest waardoor het publiek de kleuren van de LP's uit het boek als Gospel zag en waardoor we nu nog met les Pauls zitten (Gibson reissues) die te rood/oranje zijn en waarvan het plastic te geel/amber is. toen het boek geprint werd waren de kleuren te verzadigd en alles heeft een amber waas. de gitaren waren in het echt lichter van kleur en minder rood en het plastic is op een groot aantal gitaren gewoon wit . Vanwege dit boek echter zijn humbucker ringen nu bijna zalmroze , Gibson heeft ook verschillende series gemaakt waarbij je de kleur van de les Paul kon uitzoeken aan de hand van een specifieke pagina in het boek en toen die gitaren vergeleken werden met de echte gitaren was dit verschil overduidelijk
de Stanley burst (Paul Stanley's eerste 59) de eerste druk van het boek met de fout kleur
de latere reissue van BTOB met al betere kleuren
life sucks and then you die
[QUOTE=fred dons;3373610]
het enige nadeel van het boek is de verkeerde kleurstelling en dit heeft nogal wat consequenties gehad. BTOB is jarenlang DE standaard voor vintage lp's geweest waardoor het publiek de kleuren van de LP's uit het boek als Gospel zag en waardoor we nu nog met les Pauls zitten (Gibson reissues) die te rood/oranje zijn en waarvan het plastic te geel/amber is.
dus hierdoor zijn al die 'Cherry bursts' zo ontzettend grenadine-limonade-rood?? ik vind die kleur rood in een 'cherry'-burst (ook wel de tomato-soup genoemd) namelijk afgruwelijk..... en wat die zalmroze bindins betreft.. ook mijn dank. dat verhaal van 'zoeken naar de juiste kleur plastics' wist ik maar niet dat BOTB aan die gruwelijke titty-pink-plastics schuldig was (op m'n 2016 Flying V T is de binding dat ook..geen reden om m terug te sturen maar man.. wat zie dat er bij sommige hoeken lichtinval belabberd uit)
een aap die wel bananen eet speelt vals
dat en de correctie die gibson zelf heeft gedaan in 1960, de 59 bursts verkleurden bijna binnen een week in de etalage van de gitaar winkel en gibson heeft toen een ander rood genomen wat de tomatosoup burst opleverde. in de jaren 70 kwam daar nog de clownburst bij en de tangerine burst maar voor de "vintage" achtige gibson kleurstellingen is vooral BOTB schuldig (de laatste jaren hebben de historics wel de goede kleuren omdat gibson tegenwoordig weer wel toegang heeft tot originele 50ties les pauls maar de productie versies zijn nog verkeerd)
life sucks and then you die
Favorieten/bladwijzers