Twijfel over een advertentie topic

[Fobo]

Morris is meestal een best behoorlijke kwaliteit en gewoonlijk geen multiplex, een buitenbeentje uit Japan in de 60er en 70er jaren omdat er achter dit merk een echte fabriek stond. Het merk maakte echter voornamelijk akoestische gitaren en de eerste solidbody's werden dan ook uitbesteed aan het bekende Japanse sweatshop-circuit dus die vroege zouden ook best wat multiplex gevallen tussen kunnen zitten.

Ikzelf heb een Jazzbass van Morris gehad van 1975 tot 2019 en die is nog steeds meer dan OK (is nu van een vriend van me). Geeft natuurlijk geen garantie voor deze, naast de genoemde trussrod zou ik de fretten ook eens goed bekijken want die lijken op de foto's ook behoorlijk gesleten.

Ik dacht altijd dat Morris een merk was dat niet eens in de B-, maar in de C-catgorie viel, net als bijvoorbeeld het veelbelovend klinkende Custom. In de tachtiger jaren heb ik er weleens eentje (LP-model) in handen gehad, was niet veel soeps.
Maar dat kan exemplarisch zijn geweest.

[Midwolda]

Nog twee centen dan: ik heb twee elektrische en twee akoestische gitaren van Toshio Moridaira gehad, maar dat is alweer wat jaren geleden, en daar zat ook geen Stratocaster bij. Ik deel de mening van Kwispelhond wel: over het algemeen meer dan OK spul. Akoestisch zat Morris imho bij de top, elektrisch net daar onder. Gezien de details en het serienummer schat ik "jouw" Morris op 1977 of '78. In die jaren was het al gebruikelijker om een plank voor de body te gebruiken dus het zou me niet eens verbazen als dit een mooie plak alder is, dat kun je zo zien als je de slagplaat er even af schroeft. De elektronica zal wel niet origineel zijn, daar werd altijd veel aan ge"rommeld", maar dat hoeft niet te betekenen dat het slechter klinkt natuurlijk. De zijkanten van de frets zijn wat onregelmatig, dat kan er op wijzen dat de frets al een keer bewerkt zijn en dus wat lager dan af fabriek, hoeft op zich ook geen probleem te zijn.
Ik vind het een nette gitaar en het lijkt mij (vanaf de foto's) als eerste vintage gitaar geen slecht instrument. Als je de prijs rond de 350 hebt kunnen houden dan krijg je dat er bij eventuele verkoop over een paar jaar echt wel weer voor terug.

[Midwolda]

Ik dacht altijd dat Morris een merk was dat niet eens in de B-, maar in de C-catgorie viel, net als bijvoorbeeld het veelbelovend klinkende Custom. In de tachtiger jaren heb ik er weleens eentje (LP-model) in handen gehad, was niet veel soeps.
Maar dat kan exemplarisch zijn geweest.

Custom was een merklabel, net als Ibanez, of Gerrinez. Dezelfde gitaar, ander plakkertje. Morris deed (i.i.g. de akoestische) alles in een eigen fabriek. Vrij uniek in dat land in die tijd, de enige andere die me nu even te binnen schiet was Kiso Suzuki.

[kwispelhond]

Dank voor de uitgebreide reactie!
Ben oudgediende op dit forum maar jaren niet ingelogged. Leuk om te zien dat er nog actie is.

Thing is, ik heb een principe overeenkomst met de verkoper op marktplaats maar begin me nu toch af te vragen of ik niet teveel ga betalen voor een multiplex gitaar. In deze vid zie je een volgens mij identieke gitaar, maar dan met een gescheurde body. Is dit multiplex?

https://youtu.be/ImW1AFEDIc8?t=93

Wbt frets hoe/waar zie je de slijtage?




Het is de bedoeling dat dit mijn eerste vintage gitaar wordt. Bekoop ik me hier aan?

Als Midwolda gelijk heeft met 77-78 dan verwacht ik een massief houten body van gelijmde stukken Essen, Morris had als één van de weinigen zelfs naturel gespoten modellen in het gamma. Die ene van het internet kan ik niets van zeggen, ik heb zelfs een USA Fender Telecaster over de hele body open zien splijten omdat de eigenaar zo eigenwijs was om het ding naast de gaskachel te laten staan dus die op de film zou dus best echt hout kunnen zijn maar om dat te weten moeten we er in kunnen kijken.

Wat die fretten betreft: Slijtage is letterlijk steeds platter worden en inkepingen krijgen t.h.v. de snaren, dat is gemakkelijk te zien. Waar het om gaat is dat je er nog op kunt spelen met een lage actie en zonder buzzen en rateltjes. Slijtage aan fretten is normaal en feitelijk een goed teken want dat betekend dat de gitaar goed genoeg was om veel te gebruiken maar er komt een moment dat er wat aan moet gebeuren en dan hoop je dat er nog genoeg hoogte over is voor een vlakbeurt want da's beter te betalen dan nieuwe. fretten.

Foto van mijn 1975 Morris Jazzbass, zoals je ziet mooi hout:

[kwispelhond]

Ik dacht altijd dat Morris een merk was dat niet eens in de B-, maar in de C-catgorie viel, net als bijvoorbeeld het veelbelovend klinkende Custom. In de tachtiger jaren heb ik er weleens eentje (LP-model) in handen gehad, was niet veel soeps.
Maar dat kan exemplarisch zijn geweest.

Dat is het punt met Morris, ze waren gespecialiseerd in akoestische gitaren en dat konden ze zeer goed. Toen ze mee wilde profiteren van de populariteit van de solidbody's werd dat in eerste instantie uitbesteed aan dezelfde kleine fabriekjes die de generieke Custom's en Gerrinez'en en al die andere merken van die tijd maakte. De kwaliteit was in die tijd dus net zo wisselvallig als al die andere merken maar ergens in de 70er jaren besloten ze de solidbody's ook zelf te gaan maken en toen schoot de kwaliteit omhoog.

[Bolkedebeer]

https://link.marktplaats.nl/m1673753396



Wat een Jokkebrok ...

Slip of the pen wellicht.

Wel een supercoole bak.
Als Keith Richardsfan zou ik m best willen hebben....
Sowieso ben ik een sucker voor roomwitte Gibsons.

Edit: oeps, 9k voor richlite fretboard....
Nee, dank u beleeft.

[Pepe]

Slip of the pen wellicht.

Gitaar is uit 2017 en niet uit 1957 met lulverhaal incl storage en de hele ad verraadt al dat de verkoper geen idee heeft.
Maar goed, blijkbaar niet voor iedereen obvious.

[Bolkedebeer]

Gitaar is uit 2017 en niet uit 1957 met lulverhaal incl storage en de hele ad verraadt al dat de verkoper geen idee heeft.
Maar goed, blijkbaar niet voor iedereen obvious.

Het is officieel een boefje:
Voor de grap aan ons Kareem gevraagd of het bwjr idd 57 is.
Antwoord van onze kansparel: Jazeker! Er zit een certificaat bij en alles!

[Pepe]

Dat is het punt met Morris, ze waren gespecialiseerd in akoestische gitaren en dat konden ze zeer goed. Toen ze mee wilde profiteren van de populariteit van de solidbody's werd dat in eerste instantie uitbesteed aan dezelfde kleine fabriekjes die de generieke Custom's en Gerrinez'en en al die andere merken van die tijd maakte. De kwaliteit was in die tijd dus net zo wisselvallig als al die andere merken maar ergens in de 70er jaren besloten ze de solidbody's ook zelf te gaan maken en toen schoot de kwaliteit omhoog.

Morris is gewoon een brand van meneer Moridaira en zijn fabriek, die heeft nooit gitaren LATEN maken want gitaren maken was nou net wat ie zelf deed.
In 1974 introduceerde hij op de Namm zijn eerste elektrische gitaar en als staalkaart was dat de Madcat, ook gelijk de duurste solidbody dat jaar op de Namm. Voor de Madcat werd het merk HS Anderson opgericht dat later overgenomen werd door Bill Lawrence en gelicenseerd aan Hohner.
Zijn Fender copies uit die tijd waren minder ambitieus, 1974 was prè CNC router en de maten kloppen niet, afgezien het metrische stelsel.

Ik heb die info van mijn Japanse handelaren, misschien dat het ergens op internet staat maar dit is wat het is volgens hen.

[Pepe]

Het is officieel een boefje:
Voor de grap aan ons Kareem gevraagd of het bwjr idd 57 is.
Antwoord van onze kansparel: Jazeker! Er zit een certificaat bij en alles!

Ik gok dat het van een vrachtwagen gevallen is en Kareem toevallig langskwam.

Kareem weet waarschijnlijk veel meer af van BMW's, flatscreens en Iphone's.