Niet dat ik weet, Pepe. Vertel eens!
Truth like a cow. Zo vond ik vroeger het werk van Salvador Dali geweldig. Uit interesse koop je dan een zooi boeken waarin uiteraard veel van dat werk te zien is en je bezoekt een keertje zijn museum in Figueres, je gaat naar tentoonstellingen en je laat jezelf met graagte beïnvloeden door zijn surrealistische en vaak absurdistische doeken. Tot je daadwerkelijk over de man gaat lezen. Ik kan zijn werk amper nog waarderen. Moet gezegd dat ik de laatste tijd een weinig terugkrabbel. Ik vraag me namelijk steeds meer af of de man fout en onuitstaanbaar wás, of dat hij die rol bewust naar zich toegetrokken heeft. Tenslotte beweerde hij ook dat zijn persoonlijkheid zelf tot zijn eigen kunstvorm behoorde. In andere bewoordingen weliswaar. Hij sprak immers geen woord Nederlands. Nooit bewust althans.
Maar goed, we hadden het over muziek.
Dat van Brozman wist ik trouwens niet. Nou ja, hoef ik daar ook niet meer naar te luisteren.
Maar Pete Townshend dan? Was niet ooit uitgelekt dat hij kinderporno verzamelde? En later kwam weer naar buiten dat hij slechts wat kinderporno-achtig materiaal had om zijn eigen verleden (hij zou als kind misbruikt zijn) te verwerken. Wat moet ik met die man? Ik wil zo graag van The Who blijven houden. Mijns inziens toch de eerste echte hardrockband. En het genre heeft zich sindsdien niet per sé in z'n meest positieve zin ontwikkeld, wat ik met droge ogen durf te beweren in de wetenschap dat er vele waanzinnig goede hardrockbands zouden volgen.![]()
Favorieten/bladwijzers