https://www.youtube.com/watch?v=NJ_a5Wcm1H8
Gelijk nog maar eentje, en ja, er is in geknipt
Just for once... More Cowbell!
https://www.youtube.com/watch?v=NJ_a5Wcm1H8
Gelijk nog maar eentje, en ja, er is in geknipt
Just for once... More Cowbell!
Laatst gewijzigd door Harald; 26 februari 2018 om 15:09
Dacht gelijk, wat snel. En wat een malle New Orleans drums. Maar is natuurlijk de Scofield versie bedacht ik me, die ken ik niet.
Ja... hmm... ik moet even wennen dat de lome geile vrijpartij een haastige witte billen wip is geworden of, zo kan je het ook zeggen, de onderbuik plaats heeft moeten maken voor de mindversie.
Ik geloof niet dat ik mijn Meters wil opgeven voor die Scofield.
Hier had uw advertentie kunnen staan
New Orleans groove, kwamen ze daar niet vandaan, the Meters? Hij kan idd. net een tandje langzamer. Bij het begin snap ik het, verderop bij de improvisatie speelt het wel fijn moet ik zeggen Deze is gebaseerd op een live versie van Scofield met Joe Lovano op sax. Die is wat sneller dan zijn studioversie. er slingert ook nog een oudere live versie met Dennis Chambers rond die dichter bij het origineel zit. Maar die werkt voor mij niet. Maar, het is een totaal andere feel dan het origineel van de Meters, dat klopt.
Gaaf nummer, maar ik heb toch voorkeur voor de studio versie van The Meters, die grooved wat lekkerder, deze dus:
https://youtu.be/5X-6_0YqgeI
Deze vind ik te gehaast, ook de solo’s kunnen meer groove hebben. Probeer het eens in de stijl van Robben Ford of Mat Schofield. Dat zou pas echt gaaf klinken!
Verder heel leuk jazz clubje, goeie muzikanten ook. Kan er met plezier naar luisteren. Well done!👍
Ik vind het tempo (veel) te hoog. De stroperige groove van het origineel loopt veel lekkerder.
Deze is vanaf de leadbreak (1:30) ook niet verkeerd:
Deze versie van Scofield vind ik dan weer niet zo geweldig. Studioversie is wat mij betreft lekkerder.
Eens kijken of we het qua tempo iets meer die richting op trekken. Die liveversie met Joe Lovano is idd. wel erg hyper. Maar vind ik ook lekker. Nummer wordt ook meer gebruikt als kapstok voor solo's. Die wissel naar Ab vanuit C is erg lekker. Breekt het mooi open. En de tweede stem in dat B stukje is dan gewoon de originele melodie in C van het B'tje. Ook wel een leuk detail.
Die studioversie is inderdaad beter (kende 'm niet). Klinkt sowieso al vetter maar ook lekkerder gespeeld. Man..... die Scofield toch zeg! Qua diepte is dit muziek waar ik heel veel van houd maar die ik niet speel. Dan moet je bij m'n broer zijn, die is Jazzmaster maar die mag ik hier niet noemen omdat hij in Schotland is geweest.....
Hij doet overigens niets meer op jazz gebied.
Jammer dat de bekende cissy strut fout er toch inzit (die extra noot in de break riff), enfin fout, het is zoals zo velen hem coveren maar ik vind de understated gebroken bass in het origineel daar net zo cool.
Aw fuck, helemaal vergeten... met de vorige bassist nog aangepast. Het ligt gewoon zo voor de hand (of eigenlijk onder de vingers) die noot WEL te spelen... Dank voor de terechtwijzing... U bent recht! Gelijk meenemen voor zondag in Nieuwegein.
Favorieten/bladwijzers