Topdrummers

[showband]

Dit helemaal. Ik ben benieuwd in hoeverre zo'n uitgangspunt zang = middelpunt van alles een typisch Westers dingetje is.

westerse instrumentale muziek iemand?

[Cageman]

Westerse instrumentale muziek vind ik helemaal niks .

Haha, oké, oké, westerse gangbare pop, een heel kleine nuancering .

Er zal toch iets achter zitten dat er wel zangtalentenshows op tv zijn in allerlei formats, maar geen drumtalentenshows, of bastalentenshows, etc.

Mogelijke achterliggende gedachte:
'We' weten van een stem dat hij op de een of andere manier 'direct' uit een mens komt. Bij een instrument heerst de gedachte dat het vooral het instrument is wat de muziek maakt, mits correct bespeeld. (niet vocale) instrumenten zouden eigenlijk hun idee van mystieke puurheid terug moeten krijgen op de een of andere manier. Dat we straks allemaal geloven dat in een gitaar de stem van god gehoord kan worden, of zo.

@KW, eens. Als je het zo omdraait, klinkt het ineens veel acceptabeler. Het was dan ook meer kritiek op de terminologie dan op wat jij en anderen hebben gezegd.

[Harald]

Ik kom zelf meer en meer tot de conclusie dat ik vaak veel dieper geraakt wordt door instrumentale solo's of muziek, dan door zang. Met name teksten zorgen erg voor een "breinvertaling" En de zangers die me qua stem en uitdrukking raken zijn meestal technisch juist helemaal niet zo goed. Tom Waits is één van de weinigen eigenlijk.

Maar instrumentale stukken, of gitaarsolo's of toetsensolo's komen soms heel anders binnen bij mij. Dat gaat direct in het gevoel. Op het fysieke af soms.

Was de eerste of tweede Holland's got talent, toen Lars de Rijk tweede werd. Met fingerstyle gitaar. Hij verloor van een klein meisje dat (iig in de herhaling) enigzins vals iets van Guns and Roses zong... maar ja, zij zong. Dat hij het tot de finale schopte was al een wonder eigenlijk.

[showband]

voor mij kwam het besef al heel vroeg dat alle instrumentalisten er gewoon ook bij kunnen zingen.

En dat "in dienst van de muziek spelen" stukken makkelijker en beter gaat als je dat gewoon ook doet.

Je zal merken dat zingende instrumentalisten vaak aanmerkelijk minder door andere dingen heen zitten te friemelen.

Overigens : Een ritmesectie van muzikanten die zelf ook van dansen houden is helemaal de ontdekking van de eeuw.
Dan is je band ineens klassen beter. Helaas komt dat (schatplichtig aan de dijk?) vrijwel nooit voor.

[Pepe]

Ik heb precies hetzelfde, sommige instrumentale stukken resoneren bij de baas. Ik denk ook dat emotie pas goed werkt wanneer het achteloos, als een vanzelfsprekende futiliteit wordt opgediend, als er een grote pijl op staat met DIT IS EMOTIONEEL, dan werkt dat averechts voor mij. Dat is het mooie van de Jordanse snik maar dat werkt enkel als de stem stoïcijns blijft. Sinead begreep dat goed met die traan, in de plooi blijven.
Zo'n twee traps raket is gewoon te hoog gegrepen voor een talent show, dan zegt men, je zingt over dit maar je houding drukt het niet uit. Je kan dat ook niet uitleggen aan het publiek dus doe je the obvious, een hele sliert artiesten voor 2e rangs opvoedend.

[Fusion]

Eén van de weinige keren dat ik je volgens mij moeilijk te volgen relaas snap, en gelijk ben ik t met je eens. Dat overdreven bekkengetrek op commando bah. Je voelt t zelf écht of niet. Te vaak, vooral bij covers denk ik, forceert men dr artiest (zichzelf) het te voelen, en werkt t idd averechts.

[barno]

Tom Waits zit voor mij in de categorie maniertjes die het net helemaal niet doen voor mij. Zelf heb ik meer met ouwe blues en jazzartiesten zoals Blind Willy Johnson (Dark was the night, anyone?...), Billy Holiday, Chet Baker, Bobby Bland, Gainsbourg enz en af en toe gemeende theatrale dingen zoals Brel

[Kim Wilson]

Muziek is emotie, en als er werkelijk met échte emotie wordt gezongen (dus niet die gemaakte snik die Pepe bedoelt), komt dat meestal ook wel echt binnen. 'Dat ik je mis' van Maaike Ouboter vond ik echt een prachtig liedje. Zo puur en eerlijk. En dat is voor mij wel het belangrijkst, denk ik. Instrumentaal of niet, echte emotie hoor je toch terug.

[Pepe]

Tom Waits zit voor mij in de categorie maniertjes die het net helemaal niet doen voor mij. Zelf heb ik meer met ouwe blues en jazzartiesten zoals Blind Willy Johnson (Dark was the night, anyone?...), l

Grappig, Dark was the night heb ik zeker meer dan een paar keer gepost in de versie van Ribot die weer gitarist is van... mooi hoe alles samen komt he..

[Han S]

Muziek is emotie, en als er werkelijk met échte emotie wordt gezongen (dus niet die gemaakte snik die Pepe bedoelt), komt dat meestal ook wel echt binnen. 'Dat ik je mis' van Maaike Ouboter vond ik echt een prachtig liedje. Zo puur en eerlijk. En dat is voor mij wel het belangrijkst, denk ik. Instrumentaal of niet, echte emotie hoor je toch terug.

Emo Hans, een emo ben je, net als ik en ik weet zeker dat je 'Little Green' van Joni Mitchell ook wel kan waarderen.