Les Paul model ligt me niet

[tom1984]

Beste TS,

Ik heb ook jarenlang geworsteld met Les Paul gitaren. Ik kwam prima spelende exemplaren tegen, maar viel telkens terug op strat en tele gitaren.

Één ding: met een GOEDE buizenamp klinken strats DIK en VET. Het kost alleen ff tijd de goede spullen erom heem te vinden.


Verzonden vanaf mijn Nokia 3310 met Swaffeltalk

Hey bedankt voor de tip!

Welke versterker gebruik jij daar dan bij?
Ik speel nu op een Fender bassbreaker 15 head en cab. Soms heb ik al spijt dat ik geen dsl40 of iets in die strekking kocht.

gr

Verstuurd vanaf mijn Nexus 6P met Tapatalk

[cat's eyes]

Één ding: met een GOEDE buizenamp klinken strats DIK en VET. Het kost alleen ff tijd de goede spullen erom heem te vinden.

Hier ben ik het best wel mee eens, en groep geluidsgewijs misschien wel bepalender dan de gitaar op zich.

[hefke]

Één ding: met een GOEDE buizenamp klinken strats DIK en VET.

helemaal mee eens.
Jarenlang op een transistorcombo gespeeld. de LP klonk goed, maar bij de strat miste ik toch wat. Moeilijk te omschrijven maar ik miste "power" het had geen "ballen" zogezegd.
Sinds enkele maanden weer eens na lange tijd in het bezit van een buizenamp. Wat een verschil! De strat klinkt eindelijk zoals ik het graag heb. "Vol" en "warm" en op het brugelement krijg ik eindelijk ook de snerpende maar toch vol klinkende toon eruit.

[Da Vinci]

Pardon??? Dan heb jij nog nooit een PRS McCarty gehad!

Ik wel, en die week op twee punten behoorlijk af van mijn Gibson:
1. De McCarty was minder uitgesproken in het geluid. Minder fel in de brug, minder vol in de neck.
2. De McCarty bleef op stemming.

[arjanb01]

Die ervaring met de mccarthy had ik ook. Een jaar of 4 geleden kort een prs ce24 gehad, en toen die mccarthy getest.
Doordat de body dunner is, en de top dunner heb je toch een ander geluid dan een les Paul.
Ik vond hem heel vlak klinken, miste rauwheid en openheid. Het klonk allemaal vol en rond maar miste die echte agressie en bite in de sound.

[jutter]

Grappig, dan had ik zeker een zeer goed exemplaar in handen Nu ben ik ook niet een enorme fan van Gibson Les Pauls, wat inhoudt dat ik al snel alles beter vind klinken dan een Gibson. Maar een LP heeft wel een aantrekkingskracht op mij helaas,want elke keer trap ik er weer in.

[arjanb01]

Een les Paul heb je toch altijd wel een keer nodig. Voor steviger rockwerk en metal is dat ding onverslaanbaar. Maar sta ik 2,5 uur op het podium, is het toch lekkerder een Zwitsers zakmes als een super strat te hebben, en niet alleen vanwege het gewicht maar omdat je dan niet constant van gitaar hoeft te wisselen in een set. Bloed irritant is dat, daarom voor mij live veelzijdigheid het meest praktische. Voor repetities en korte sets, neem ik m'n tokai lp, heerlijk grommend, rauw en dik geluid.

[Da Vinci]

Die ervaring met de mccarthy had ik ook. Een jaar of 4 geleden kort een prs ce24 gehad, en toen die mccarthy getest.
Doordat de body dunner is, en de top dunner heb je toch een ander geluid dan een les Paul.
Ik vond hem heel vlak klinken, miste rauwheid en openheid. Het klonk allemaal vol en rond maar miste die echte agressie en bite in de sound.

Dat laatste was inderdaad ook mijn conclusie. Heb daarna nog een Custom 22 gehad. Dat ging al een stuk meer de goede kant op, dus het zat 'm ook wel deels in de elementen. Is zelfs best een tijd mijn main axe geweest.
Maargoed, die LP bleef toch trekken en uiteindelijk daar ook even een switch gedaan. Heb ook behoorlijk moeten wennen aan de fysieke kenmerken van zo'n apartaat, dus om een beete ontopic te gaan; speel het komende half jaar alleen maar op je LP. Uiteindelijk is het toen bij bij wel gaan wennen en speel er nu met plezier op. Alleen dat ontstemmen blijft kut, maar dat moet wel beter kunnen. Ik vermoed dat de topkam een groot aandeel daar in heeft. Die heb ik een tijdje geleden al laten uitvijlen maar dat was nog zonder het gewenste resultaat. Ik laat 'm binnenkort een compleet nieuwe setup geven met nieuwe topkam etc. en hoop dat het dan op z'n minst te doen is ;-)

[jutter]

Een les Paul heb je toch altijd wel een keer nodig. Voor steviger rockwerk en metal is dat ding onverslaanbaar. Maar sta ik 2,5 uur op het podium, is het toch lekkerder een Zwitsers zakmes als een super strat te hebben, en niet alleen vanwege het gewicht maar omdat je dan niet constant van gitaar hoeft te wisselen in een set. Bloed irritant is dat, daarom voor mij live veelzijdigheid het meest praktische. Voor repetities en korte sets, neem ik m'n tokai lp, heerlijk grommend, rauw en dik geluid.

Ja, die heb jij ook nodig. Maar speel je niet meer op je Luke? Die lijkt me namelijk meer op een Zwitsers zakmes.

[Da Vinci]

Ik denk dat hij het over z'n Luke heeft Jut ;-)