Twijfel over een advertentie topic

[dunhill1]

In het begin ook nog de 7up green ( heel gaaf maar niet te vinden!) en volgens mij ook in wit.
Zwart kwam iets later.

De gekke customkleuren: oa Antigua, Daphne blue, mercedes blue etc zijn pas van de laatste paar jaar. Dat is de serie met noiseless pick-ups.

[Stoffel43]

+1 😄


Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[jutter]

Kreeg een mailtje terug van hem. Hij zegt dat hij de gitaar verkoopt voor zijn vader die momenteel op vakantie is..... Pa heeft de boost en tbx eruit laten halen omdat er een storing in zat. Maar zodra pa terug is weet hij meer over de gitaar, zegt hij. (en zal dan inmiddels verkocht zijn aan de goedgelovige....)

[dunhill1]

Ik kreeg ook zo'n fopmail....
Pappa op vakantie.
Verkoper claimt nu dat het een foutje van fender is....
Doei,doei, next one....

[Johannes]

Nu met hand-getekend logo :S

http://link.marktplaats.nl/m907393491

[Marcel2]

met goed vervalst bedoel ik dat zelfs experts als Gruhn, Ganz, Dapra het niet meer zeker weten of een gitaar echt is, de meeste 70ties fakes zijn met de kennis van nu, internet, naslagwerken etc wel te herkennen maar er zijn gitaren (meestal uit london btw) die echt tot aan de frees marks gekopieerd zijn en alleen maar ontdekt omdat bijvoorbeeld het serie nummer niet blijkt te kloppen of al eerder vast gelegd was voor een andere gitaar (gibson nummers liepen door alle modellen heen)

Dat het verkopen van iets onder een valse naam niet deugt en mag is helder.
De vraag die het bij mij oproept is: als de kwaliteit van de namaak niet van het origineel te onderscheiden is, wat rechtvaardigt dan eigenlijk de prijs van het origineel?

[fred dons]

mee eens, ik zelf betaal daarom alleen een prijs voor een gitaar die ik het waard vind, los van enige "vintage" value. als de gitaar goed is is tie goed.
als je geen verstand van vintage gitaren hebt en/of niet kan herkennen of iets echt vintage is moet je het gewoon niet kopen (tenzij je ongeloooooflijk veel geld over hebt en niet bang bent wat geld te verliezen), je weet dan zowieso niet wat je koopt en dan kun je net zo goed een reissue kopen.
Op dit moment zijn les pauls waarbij het eigenaarschap terug te leiden zijn tot 1959 (of mid jaren 60) veel meer waard dan recent opgedoken "originele" 59 les pauls die er misschien prachtig uitzien en voor zover met blote oog kan zien echt zouden moeten zijn maar waar er geen trackrecord is te vinden. Op het les paul forum zijn er regelmatig discussies over deze les pauls waarbij echt ieder detail besproken wordt en door uitgebreid detective werk uiteindelijk aangetoond kan worden dat de gitaar vals is (retop, makeover of volledig vals) en dat zijn gitaren die door bekende vintagewinkels worden aangeboden.

[HaroldA]

De vraag die het bij mij oproept is: als de kwaliteit van de namaak niet van het origineel te onderscheiden is, wat rechtvaardigt dan eigenlijk de prijs van het origineel?

De 100% correcte kopieën hebben een vergelijkbare prijs van het origineel. Zie o.a. Tokai.

[fred dons]

ik denk dat Marcel doelt op de vervalsingen, replica's met een waarde voor vintage strats > EUR 25.000 en voor vintage les pauls > eur 150.000
een vintage tokai kost hoogsten eur 5000 (ik kan er 1000 naast zitten ) en is meer in lijn met een gibson historic reissue zeker niet met een vintage les paul

[fred dons]

en btw een vintage tokai is erg close maar is niet 100 % correct, dat gaat echt tot het allerkleinst detail; gebruikte plastic van
de binding en humbuckeringen (m69 ringen), materiaal van de inlays, rio palisander toets, correcte frezing in de cavities, echt tot
het mierenneukerige af