Niet dat ik hem slecht vind, en het belang van zijn werk voor de klassieke gitaar is nauwelijks te onderschatten. Maar toch, afgezien van een mooie toon, I don't get it. Zijn timing vind ik vaak niet te harden. Nu is die timing deels te verklaren vanuit de zeitgeist waaruit Segovia kwam. Er werd toen blijkbaar gewoon behoorlijk geschmiered (hoe schrijf je dat?) met de timing.
Hij verzint er behoorlijk op los, en zijn timing rekt rubato wel erg op af en toe. Sommige pauzes kan ik echt totaal niet volgen. Alsof hij met pijltjes naar de score heeft gegooid om te bepalen waar een fermate komt.
In dit geval verliest het stuk door alle toegevoegde lijntjes, en alle pauzes de rust die het net zo mooi maakt, als je het mij vraagt.
En dan lees je de comments, iedereen vindt het geweldig.
Is het pure heldenverering, waardoor niemand iets negatiefs durft te zeggen, of mis ik iets?
Favorieten/bladwijzers