Ik vind Elixer te glibberig aanvoelen.

Ik ben ooit begonnen met d'Addario, maar die overleven mijn zweet niet. Vervolgens ben ik overgestapt op Gibson, deze roestten al een stuk minder. Na een jaar of wat spelen, en de overstap naar alles analoog en buizen, vond ik ze toch niet zo lekker meer klinken. Daarnaast werden ze bij de lokale muziekzaak toch ook wel erg duur.
Vervolgens ben ik op Ernie Ball gaan spelen, destijds nog in .009. Daarna kocht ik mijn eerste PRS, en die kwam toch echt heel veel beter tot zijn recht met .010, dus ben ik daarop overgestapt op alle gitaren. Dit was een aanzienlijke verbetering qua klank, en na een maandje wennen eigenlijk even goed bespeelbaar als .009's.
Vervolgens ben ik op aanraden van een vriend van me de EB pure nickel snaren eens gaan proberen. Deze hebben nét iets meer ballen en een wat ronder hoog. Ik was meteen verkocht, en speel daar nog steeds op. Door het hoge nikkelgehalte roesten ze ook niet heel erg snel.

Voor m'n Gretsch G5422T gebruik ik na het een en ander geprobeerd te hebben d'Addario pure nickel snaren in dikte .011. Voor wat ik zocht aan klank en bespeelbaarheid was dat toch het optimum, ondanks dat ze van niet bepaald mijn favoriete merk zijn.

Op de akoestische gitaar heb ik jarenlang met die groene pakjes van Martin gespeeld (fosforbrons 80/20 of zo, weet het niet precies meer). Ik zet er nu ook d'Addario's op, ook al verslijten die wel snel. De klank is veel levendiger en ruimtelijker dan met de Martin snaren. Uiteraard heb ik ook Elixers geprobeerd, maar die vond ik op deze gitaar ook helemaal niks.