Een tijdje geleden ben ik er in geslaagd om "House is a rockin'" van SRV, wat we normaal altijd in B spelen, in Bmol in te zetten. Aanvankelijk geen probleem want ik had het gelukkig snel door en met een beetje communicatie waren de andere gitarist en de bassist ook snel mee. Dan maar gewoon alles een halve toon lager verder.
Probleem opgelost dus, iedereen blij dat we dat soort situaties profi en zonder dat het publiek iets doorheeft, kunnen oplossen.
Tot echter de mondharmonicasolo eraan kwam en ik besefte dat de zanger/mondharmonicaspeler nog niet op de hoogte was van mijn accidentele modulatie. Vol overgave zette hij de solo in en tja, een halve toon verschil wil wel eens wringen...
Samengevat, ik maakte de fout maar voor het publiek was de mondharmonicaman kattevals...
had ik laatst ook, ik zette een nummer in C in, dat normaliter in B staat. Op de een of andere manier valt de band in B in, en toen had ik het pas door. Heb de boel stilgelegd, er een heel lulverhaal van gemaakt, iedereen lachen en weer verder.
mijn bandje: www.piggyandtheperverts.nl
Was mooi geweest als je dat dan weer had kunnen oplossen door een modulatie in te zetten, nadat de band in paniek was ingelicht.
Op dat soort momenten zou ik echt willen dat ik het talent van Tegan & Sara had, die er zo leuk mee omgaan dat je eigenlijk wilt dat ze een paar fouten maken in de show.
Met de drummer en violist uit je oude band samen met een "nieuwe" zanger/gitarist een bandje beginnen. En dan afspreken een nummer wat jeenkele honderden keren met de vorige bad gespeeld hebt niet meer couplet refrein couplet refrein te spelen maar couplet couplet refrein.
Lekker aan het optreden en iedereen maar lachen om de zanger die steeds het tweede couplet inzet in het refrein maar wel probeert dat in de melodie van het refrein te passen. Terwijl hij eigenlijk de enige was die het goed speelde
Conclussie: na 5 jaar intensief samen gespeeld te hebben ben je zo op elkaar ingespeeld dat je meteen mee gaat als een van ons drie-en een fout maakt. Nu nog de nieuweling in spelen.
Ik heb ook wel eens gehad dat ik wou beginnen met spelen en dat de versterker op standby stond. Of dat de zender van mijn draadloos setje nog uit stond.
Ook dat de zangeres in compleet de verkeerde toonhoogte zong en dat ik de schuld kreeg dat ik niet de goeie akkoorden speelde.
Of een verkeerd nummer inzetten, op zich niet erg, maar je kijkt elkaar wel ff raar aan.
Heb wel eens gehad dat ik een nummer zong en op Roger Daltrey stijl zat te zwaaien met mijn microfoon. Op een gegeven moment gooide ik hem alleen ving hem niet...
Of dat je bandlid op je kabel staat en hierdoor je kabel uit je pedaal gaat.
Of tijdens het spelen ging mijn gitaarband los. Ben op de grond gaan liggen tijdens het nummer en verder gespeeld.
Of dat je bassist een snaar breekt en geen back up heeft. Toen heeft hij de rest van de tijd op een western gitaar bas gespeeld...
Of op de speakers gaan staan die voor op het podium zitten en dan merken dat ze niet zo stabiel zijn en dan val je...
Ja, het verkeerde nummer inzetten, heb ik ook gehad. Een jaar of 2 à 3 lang begonnen we steevast met "Ready to Go", maar we hadden eindelijk duidelijk afgesproken dat we die avond 's met een ander nummer zouden beginnen.
Ik dus vrolijk alsnog "Ready to Go" inzetten, en halverwege dat intro iedereen v.d. band kwaad kijken en zwaaien, "wat maak JIJ nou man!"![]()
![]()
Keertje in de kerk met 1 of andere kerstdienst per ongeluk de metaldistortion van boss me-50 pedaal aangetrapt. Niet zo succesvol, gelukkig konden ze erom lachen.(Stapte al spelend aan de kant voor andere gitarist, geen rekening houdend dat die me-50 daar stond, die ik eigenlijk alleen maar als stempedaal gebruik xD)
Of het vergeten dat je een solo 2x achter elkaar moet spelen.
Of het losschieten van de strap van mijn Ibanez, die toen voorover op mijn pedalenbord flikkerde, met de nodige lakschade van dien. Sinds toen altijd straplocks gebruikt:P
Favorieten/bladwijzers