Vanuit een genealogisch perspectief zal ik voor het gemak de geboorte van de kutgitaar markeren met Dylan Goes Electric. Een episch moment op 25 juli 1965 waarop de weg werd vrijgemaakt voor een ongebreidelde kutgitaar-pandemie. De dragers van het vileine virus zijn vrijwel dagelijks te bewonderen via talloze media. Hierin profileren ze zich als rechtgeaarde gitaargoden die Hermes willen omzeilen to go straight to the source. Hun ambivalente narcisme kent een eponiem noodlottig einde. Behoort de kutgitaar tot een van de architecten van zelfdestructie of heeft laatstgenoemde behoefte aan een instrument om zich kenbaar te maken? De kutgitaar roept vele vragen op, maar de voor mij meest relevante is: Waarom is die kutgitaar toch zo onverwoestbaar?!?
Dennis Gaens
Meer letters en gitaren op Kutgitaar – Literair zine .
Tee.




Met citaat reageren


Favorieten/bladwijzers