akkoordnamen: sus of add, en hoe zit dat met none enzo

[terrasbeest]

Cmaj7 als tonica : gewoon substitutie door Emin7 of Amin7, is ook een oplossing.

Of waar theorie van penta's al niet goed voor kan zijn.

[Harald]

E-/B in de eerste positie is op een gitaar hetzelfde als een Cmaj7/B in de eerste positie, of als je wilt een Asus2/B

Maar niet hetzelfde als een C/B, wat dan weer wel een A-7/B zou kunnen zijn.

Maar het is maar de vraag of je snapt wat er gebeurt als je het op die manier gaat opschrijven. Meestal loopt er dan gewoon een baslijn door de akkoorden heen. De C blijft dan gewoon C totdat je bij het A- akkoord bent aangekomen. Het is gewoon een I VI- progressie. Die substituten zijn natuurlijk prima binnen de jazz, maar als je op die manier partijen van James Taylor, Paul Simon of bv. Chet Atkins bekijkt ga je er iets heel anders van maken.

Zag ooit iemand op tv Stella by starwars spelen. Dat was Stella by starlight, maar dan net zo lang doorgehobbeld met akkoordsubstituten dat de akkoorden partij chromatisch omlaag liep. Leuk voor je brein, dat dan weer wel. Maar dat is natuurlijk niet altijd wat je met muziek wilt bereiken.

[Harald]

PS in de fingerstyle hoek zitten erg veel self taught muzikanten, net als ik ook grotendeels alles zelf heb beredeneerd en gezocht. Je ziet ze dan regelmatig gewoon toonladdertrappen uittellen in een akkoord. En dat gaat ook niet altijd goed. Zag laatst nog zoiets bij uitgerekend Stefan Grossman, die na Mel Bay ws. een van de grootste gitaarboekboeren in Amerika was... Ook Chet Atkins kan daarmee wel eens de mist in gaan. Maar ze horen wel of het werkt of niet, en uiteindelijk gaat het natuurlijk gewoon om de muziek die je hoort.