Ik zou graag willen dat ik jullie kon laten horen hoe dit setje klinkt.
Hij geeft op hoog volume echt een hele mooie bluesy huil. Is echt niet te bereiken met humbuckers. Ook met mijn stratocaster krijg ik niet dat geluid wat deze P90's wel kunnen. Echt heel briljant heldere tone met een openheid die ik zo ontzettend schitterend vind. Van knorrende slagpartijen tot huilende leadpartijen is allemaal mogelijk. Metal geluid lukt echt totaal niet maar dat hoeft deze combi ook helemaal niet. Ik ben echt lyrisch over dit setje. En het is ook een genot om naar te kijken.
Hij oogt en klinkt ook mooi met de P94's sheraton. Voel me bijna artiest waardig met dit geval. Maar hij moet wel echt hard, dat is het enige nadeel.
Inderdaad hele lekkere set! En coole foto! Mijn eerste gitaar was een Gibson DC (vandaar de naam Gibson DC) ook met p-90's, maar wat klonk dat ding lekker zeg! Ik baal er nog steeds van dat ik die gitaar weg heb gedaan. Ik ben wel weer op zoek naar zo'n soort gitaar, maar dat komt nog wel.
Als ik weer eens zin heb dan voorzie ik mijn oude custom waar nu P-rails in zitten van de zelfde bedrading als de goldtop. Dan ben ik benieuwd of de seymour duncans even lekker gaan klinken als de Gibson P-90's. De beide gitaren klinken onversterkt erg goed, er is een klein verschil hoorbaar maar de een is niet slechter dan de ander. Clean klinken ze echt heel fijn. De custom klinkt echter wat zwaarder.
Voor metal: Lp studio worn Brown met black outs en engl Steve morse
voor classic rock: LP studio (mac flame BBQ-top) met pearly gate en custom ll op de JCM-900 met tube screamer.![]()
Voor de jankende blues.... Zie het gouden paar bij de golden chair.![]()
Mijn 1978'er The Paul
![]()
Eindelijk klaar na het herbouwen.
Als geheugensteuntje: ZO zag hij uit toen ik 'm kocht op de beurs in Veenendaal in Maart.
![]()
"Wie niet is ingeënt kan de pokken krijgen"
- Willy Alberti
Eerlijk is eerlijk, het viel me pas op toen ik die tweede foto zag met het gat. Toch knap gedaan!
Favorieten/bladwijzers