John frusciante

[Pepe]

Ahja, ik zie de muzikant meer als uniek individu, dat zal het zijn.
Ik heb uit al die technologie en leraren nog geen betere Django Reinhardt tevoorschijn zien komen maar ik kan het mis hebben.

Beter of slechter.. bij dat soort kwalificaties denk ik meer aan een verbrandingsmotoren en stofzuigers.

[TimoSomers]

Gitaristen zijn berucht om hun slechte muzieksmaak. Maar Kerry King is wel een gitarist die goed genoeg is om te weten dat zelfs de bassist van de RHCP een betere gitarist is dan Frusciante, want die is behoorlijk slecht voor een zogenaamde goede gitarist. En dat terwijl Kerry King beargumenteerbaar slechter is dan zelfs Frusciante.

Trouwens best trieste uitzending. De beste gitarist die genoemd werd is een zanger die multi-instrumentalist is (aangezien Blackmore niet mag tellen). En de gitaristen van de laatste 30 jaar zijn beduidend beter dan die van 30 jaar geleden.

Helemaal driedubbelvierkantdwarswhatever eens met alles, behalve het onderstreepte.
Technisch wel, qua feeling niet perse.

[FruscianteFan]

Ik word hier een beetje moe van. Maar het is ook 7:15

Of een gitarist goed is, hangt af van je smaak. Want je smaak zorgt ervoor dat je verschillende kwaliteiten anders waardeert, en de heren van Slayer hebben andere kwaliteiten dan John Frusciante.

[LesPas89]

Betoog over kortzichtigheid

En dan je post zo openen:

Frusciante stond in die poll op nummer 1 om dat al die mensen fan zijn van RHCP.

Tja

[SEAL]

persoonlijk vind ik dat Tom Morello op één had moeten staan.

als er iemand is die de grenzen van gitaarspel verkent, dan is hij het wel...

[FruscianteFan]

persoonlijk vind ik dat Tom Morello op één had moeten staan.

als er iemand is die de grenzen van gitaarspel verkent, dan is hij het wel...

Op een andere manier doet Frusciante dat ook. Hij neemt (tegenwoordig) niet zozeer het gitaarspel op zich als uitgangspunt, maar maakt werk van het gehele proces, vanaf de ideeën die hem gegeven zijn (want in een recent interview beweert hij dat ideeën voor nummers niet van mensen komen omdat ze al in de natuurwetten gegeven zijn) tot en met het eindproduct van de muziek op een plaat. Dat vind ik ook erg mooi, omdat je met o.a. de productie van de muziek juist ook heel veel kunt doen.

[soup]

persoonlijk vind ik dat Tom Morello op één had moeten staan.

als er iemand is die de grenzen van gitaarspel verkent, dan is hij het wel...

Een van de meest onderschatte gitaristen.

[Glaucus]

Helemaal driedubbelvierkantdwarswhatever eens met alles, behalve het onderstreepte.
Technisch wel, qua feeling niet perse.

Ja, maar het ding is dat ook iemand als Newton of Darwin maar 1 keer kan komen. Idem voor bijvoorbeeld Django Reinhardt. Iemand als Bireli Lagrene is in mijn ogen beter dan Django. Net zoals iemand als Dawkins de evolutietheorie beter begrijpt dan Darwin. Maar toch is Darwin de grote Darwin en Dawkins is maar een evolutiebioloog. Op dezelfde manier is Reinhardt de grote legende en Lagrene maar een hele goede gitarist. De vergelijking loopt een beetje mank, maar ik denk dat het punt duidelijk is.

Verder is praten over feeling nogal zinloos. Niemand weet wat het precies zou zijn. Noten blijven noten en emoties blijven toch in de hersenen van de mensen zelf, danwel de luisteraar of de speler. Je kunt niet horen of iemand met feeling speelt. De gitaar, de snaren en de luchtmoleculen hebben daar immers geen idee van. Dus ik snap niet wat het uit maakt. Kijk, als iemand zegt dat de een smaakvoller is dan weet ik wat er bedoelt wordt en smaak en nootkeuze zitten natuurlijk wel in de muziek.

En dan je post zo openen:
Tja

Waarom denk je dat Kirk Hammett op nummer 6 stond? Omdat Metallica zo een obscuur bandje is? Kirk Hammett is misschien waarom ik ooit begon met gitaarspelen. Maar achteraf gezien is het misschien wel de slechtste gitarist die ik ken. Die kerel heeft een goede muzieksmaak, zeker vergeleken met iemand als Lars Ulrich, hij heeft les gehad van Joe Satriani en hij heeft alle kans en mogelijkheden gehad om heel goed te worden want als je prof wordt dan wordt je vanzelf best redelijk omdat je gewoon veel en vaak moet spelen. Hammett mag zelfs de veters van Hetfield niet strikken.
Ik weet zeker dat meer dan de helft van de gebruikers hier als ze dezelfde optimale omstandigheden hadden als Hammett ze beduidend beter zouden zijn dan hij is. Het is echt bizar hoe slecht hij is. Alleen aan z'n vibrato kun je al horen dat hij toondoof moet zijn want dat kan echt niet. Ik wil eigenlijk niet iemand zo de grond in trappen maar dat moet toch aangezien hij op 6 is gezet. Ookal kan hij daar zelf niets aan doen. Maar het zal hem natuurlijk ook worst wezen want hij is binnen en is onderdeel van de rock-historie. Hij was gewoon op het juiste moment op de juiste plaats.

Bijna de hele top tien zijn allemaal gitaristen uit popbandjes. Bijna allemaal typische anti-helden als het om gitaar gaat. Popmuziek is simpele muziek. Hoe kun je de beste wiskundige op de wereld zijn als je constant bezig bent met de meest simpele wiskunde? Het is heel duidelijk te zien dat dit puur een lijstje is van populaire gitaristen ipv goede. En dat inzicht hebben noem je kortzichtig?

[EuroCinema]

Het zou toch raar zijn dat ze nu slechter zijn? Gitaristen die 30 jaar geleden in hun hoogtepunt zaten zijn vaak meer dan 50 jaar geleden opgegroeid. Dat was voor de hoogtijdagen van de rockmuziek en de electrisch gitaar.
Maar de samenleving is ook veranderd. Nu heb je al de kennis van toen en veel meer. Nu zijn we rijker dus we kunnen meer. Nu hebben we allerlei technologische hulpmiddelen. Culturen staan niet stil. Er zijn bijvoorbeeld ook vast meer gitaarleraren. Meer gitaren. Meer studios. Meer was alles. Veel van de gitaristen van de de laatste 30 jaar zijn opgegroeid precies toen gitaarmuziek misschien wel het populairst ooit was. Dus ja, dat is wel een factor die je de komende 30 jaar minder gaat hebben. Dan wordt men vaker DJ of rapper ofzo.

Oneens. Een muzikant wordt pas echt goed door veel op de planken te staan. En muzikanten uit de jaren 50,60 en 70 begonnen vaak al als tiener professioneel op te treden. Mijn eigen vader speelde in de 60s als 17-jarige al 4 of 5 keer per week en zo waren er honderden indertijd. Tegenwoordig ben je dan nationaal nieuws.
Er waren namelijk gewoon veel meer podia met livemuziek, waar veel meer publiek veel vaker naar ging kijken en - belangrijk - op ging dansen. Bovendien ontstond er daardoor een soort van leerling-meester-systeem, jongere muzikanten speelden in de bands van meer ervaren mannen en leerden in 1 of 2 jaar toeren meer dan jij of ik ander in 20 jaar (kijk bijv. ook maar eens welke jazzhelden er allemaal bij Earl Hines of Art Blakey in de band zijn begonnen).

Eind jaren 70 werden de dansavonden overgenomen door de DJ's, veel goedkoper dan een band en lekker makkelijk voor de zaaleigenaar. Ondertussen zette toen al de financiele neergang in de muziekindustrie in (tijdelijk gestut door Thriller en in de 90s door boybands, maar nooit meer omgekeerd), waarbij steeds minder nieuwe talenten zomaar een kans krijgen en veel meer op vaste formules wordt ingezet.

Tot overmaat van ramp viel dit samen met het punktijdperk, waarin een sfeertje ontstond dat de "verantwoorde" muziekpers het verdacht vindt als iemand zijn instrument hoorbaar goed beheerst. Waardoor hele legers gitaristen nog steeds hun best doen om maar vooral harkerig te spelen, anders horen ze er niet bij.

Redenen genoeg waarom alles vroeger beter was, of in elk geval de gitaristen dan

[FruscianteFan]

Verder is praten over feeling nogal zinloos. Niemand weet wat het precies zou zijn. Noten blijven noten en emoties blijven toch in de hersenen van de mensen zelf, danwel de luisteraar of de speler. Je kunt niet horen of iemand met feeling speelt. De gitaar, de snaren en de luchtmoleculen hebben daar immers geen idee van. Dus ik snap niet wat het uit maakt. Kijk, als iemand zegt dat de een smaakvoller is dan weet ik wat er bedoelt wordt en smaak en nootkeuze zitten natuurlijk wel in de muziek.


Bijna de hele top tien zijn allemaal gitaristen uit popbandjes. Bijna allemaal typische anti-helden als het om gitaar gaat. Popmuziek is simpele muziek. Hoe kun je de beste wiskundige op de wereld zijn als je constant bezig bent met de meest simpele wiskunde? Het is heel duidelijk te zien dat dit puur een lijstje is van populaire gitaristen ipv goede. En dat inzicht hebben noem je kortzichtig?

ad 1e alinea: muziek is mooi doordat het werkt op de emotie van mensen. Een goed muzikant weet dus mensen emotioneel te bereiken (al is het maar zichzelf). Wat mij betreft kun je dus absoluut geen beste gitarist benoemen zonder een notie van emotie. Als jij dus emotie buitenspel zet omdat je dat niet kunt meten - waar je op zich gelijk in hebt - kan ik met jou niet zinvol spreken over hoe goed een gitarist is.

ad 2e alinea: ik ben het niet met je eens dat popmuziek per se simpele muziek is, en ik ben het niet met je eens dat je in simpele muziek niet kunt laten zien dat je er heel goed in bent. Daarnaast klopt het niet dat gitaristen in de popmuziek alleen maar bezig zijn met die popmuziek.
Er is namelijk popmuziek die stiemem toch best ingewikkeld in elkaar zit. Toegegeven, bij de helft van de populaire liedjes op de radio zou ik al bijna op gehoor kunnen zeggen welke akkoorden het zijn. Maar dat wil niet zeggen dat popmuziek per definitie simpele muziek is. Sterker nog - en daarmee kom ik op de 2e premisse aan - vaak is er enorm goed nagedacht over hoe een popliedje moet klinken. Misschien minder creatief, maar het zit dan wél goed in elkaar. Misschien ook wel heel creatief. Hoe dan ook, ik denk dat je juist een heel goede gitarist moet zijn om goed popliedjes in elkaar te kunnen zetten en ze goed kunt uitvoeren. Kijk, dat je als punkgitarist (bijvoorbeeld) eens een foutje maakt, boeit niet zoveel. In heel veel soorten muziek maakt dat weinig uit. Maar als popmuzikant kun je je veel minder fouten veroorloven.

En tot slot zijn er best wat gitaristen die ook obscuurdere projecten doen. Niet dat dat dan ingewikkelder is, maar het klopt gewoon niet dat een popmuzikant per se alleen maar popliedjes maakt.

Kortom, ik denk dat je weinig hebt gezegd waar ik het mee eens ben.