Wat zijn je ervaringen met muzikanten?

[Mathidal]

Kan ik begrijpen hoor, lijkt me ook ambetant hoor.

Ik had meer een superverhaal verwacht met mijn "en".

" En toen kwam 'ie met zijn twee drumstokken op mij afgelopen en bedreigde me. Ö "

[Pé.]

Ik doe regelmatig klussen via een klein verhuur bedrijfje nabij Roden en 1 daarvan is het Dobbe Festival. Dit is een maandelijks metal festival met elke keer 3 bands. Beginnend, gevorderd en (semi-)professional als afsluiter.

Ik maak daar ook de grappigste dingen mee. Meestal ben ik tijdens deze klussen de rust zelve omdat het ik toch wel weet dat het goed komt. Maar vooral de bands uit de beginnende en de gevorderde klasse zijn altijd er grappig om mee te werken. De meestal is het zo'n beginnend bandje van 16/17 jarigen die voor het eerst op het podium staan (die zeggen dan ook zo mooi 'u' tegen me, ik ben 20 ). Ik kan altijd erg merken dat juist die qua gedrag heel onderdanig zijn, erg goed luisteren naar wat ik zeg en vooral heel nerveus zijn.

Dan heb je de andere klasse, heren 'ik-sta-2-keer-per-maand-op-het-podium-dus-ik-ben-geweldig'. En juist die klasse is erg irritant, gigantische stacks meenemen die per sé op vol volume moeten staan (jullie kennen het wel ) of juist van die belachelijk schelle kutcombo's die überhaupt al nooit voor metal geschikt waren.. En uiteraard, zodra je er iets van zegt ontploffen ze en zeggen ze dat ze dan niet meer gaan spelen.. Vanaf het moment dat ik dan vertel dat de PA dan helemaal gewoon niet meer aangaat is het opeens heel snel stiller...

Wat mij opvalt aan die figuren is dat ze vrijwel ALTIJD een vrouw/vriendin/lover/whatever meenemen die dan erg veel commentaar op mij moeten hebben omdat ze het niet goed vinden klinken. Meestal gereageer ik dan op een manier van "Nou wil je het zelf doen?". En meestal houden ze dan vrij snel op (al die moeilijke knopjes op zo'n A&H GL2000 ook )...

Nou had ik dus 1 keer zo'n groepje die tussen de eerste en 2e catagorie in viel. De muzikanten vielen erg mee, maar hun eigen 'ondersteunend personeel' was vooral erg irritant. Onaangekondigd namen ze dus hun eigen licht- en geluidstechnici mee, waar ik niet echt van gediend was. Terwijl ik de band aan het meehelpen was om snel om te kunnen bouwen zag ik vanuit mijn ooghoek wat gepruts aan het stageblok. Toen ik vroeg of ik hem kon helpen werd ik totaal genegeerd door beide heren die vervolgens naar de FOH vertrokken. Gelukkig had ik een portofoonconnectie met de beveiliging en kon ik daar iemand neerzetten om ze te weigeren.

Uiteindelijk bijna klaar met het ombouwen, komt opeens de zanger naar me toe, met de vraag op welk kanaal de leadzang binnenkomt. Toen ik vroeg waarom hij dat wou weten vertelde hij me "Nou omdat hij (wijzend naar hun eigen tech) het geluid ging doen vanavond". Toen ik ze vertelde dat dit niet in overleg was gebeurd en dus ook niet doorging gingen ze allemaal compleet over de rooie! "En het is oneerlijk" "En dan treden we niet op" "Dan gaan we wel naar de organisatie" enzovoorts, niet realiserende dat ze eigenlijk alleen maar hun eigen avond verpesten...

Uiteindelijk de dame van de organisatie bij me aan de FOH-tafel om te vragen wat er in godsnaam loos was. Ik uitleggen dat ik niet zomaar iemand anders achter die tafel laat (en zeker niet een of ander 16 jarig schoffie die eist er achter te mogen) zolang dat niet in overleg gaat. Uiteindelijk de oplossing dat ik het geluid deed, maar hij aanwijzingen mocht geven. Nou dat ging dan nog wel.

Uiteindelijk een uur later waren ze (en vooral de band) helemaal vrolijk en blij over het geluid.. Het had nog nooit zo goed geklonken! Ik kan het dus blijkbaar wel...


Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut niet tegen eigen technici! Ik speel zelf ook in een stel bands met eigen technici die we het liefste ook overal mee naar toe nemen. Zij kennen ons repertoire, ons geluid etc.. Maar wij zorgen er wél voor dat er van te voren goed gecommuniceerd is, en als het niet kan, kan het niet!

[Mathidal]

De meestal is het zo'n beginnend bandje van 16/17 jarigen die voor het eerst op het podium staan (die zeggen dan ook zo mooi 'u' tegen me, ik ben 20 ). Ik kan altijd erg merken dat juist die qua gedrag heel onderdanig zijn, erg goed luisteren naar wat ik zeg en vooral heel nerveus zijn.

Nou en? Ik zeg ook altijd u tegen mensen die ik niet ken. En volwassenen in het algemeen. Da's gewoon beleefd en eigenlijk een gewoonte.

[Pé.]

Uiteraard, beleefd is het wel. Maar ik moet zeggen dat ik tegen medemuzikanten of collega technici vrijwel nooit u zeg, enkel bij mensen die ik echt niet ken. Ook een gewoonte, maar ik zou niet zeggen dat het per sé minder beleefd is

[Arvoitus]

Uiteraard, beleefd is het wel. Maar ik moet zeggen dat ik tegen medemuzikanten of collega technici vrijwel nooit u zeg, enkel bij mensen die ik echt niet ken. Ook een gewoonte, maar ik zou niet zeggen dat het per sé minder beleefd is

Grappig verhaal, het is jammer dat een leuke avond gewoon totaal afhangt van de eerste woordenwisseling tussen personen.
Of een leuke kennismaking, of een botsing qua mening met als gevolg een verneukte communicatie en avond.

Ik weet nog wel toen ik voor het eerst de monitors ging doen bij een band. Ik was me vergeten voor te stellen, band wist niet dat ik de monitors deed, ik wist niet wiewatwaar over de band, ik kon niks instellen, etc. Oftewel een totale chaos.
Gelukkig gaat dat nu totaal anders

[pimmetje]

Grappig verhaal, het is jammer dat een leuke avond gewoon totaal afhangt van de eerste woordenwisseling tussen personen.
Of een leuke kennismaking, of een botsing qua mening met als gevolg een verneukte communicatie en avond.

Yep... zo'n communicatie-foutje kan 't flink verneuken.

Zo heeft een bassist van ons een avond ongewild wat stroever laten verlopen. De eigenaar van de tent zat op z'n Hammond wat te spelen. Klonk super... machtig vet geluid. En dat liet die bassist weten met de enthousiaste woorden: "Mooi hè, zo'n hammond. Daar hoef je niet eens op te kunnen spelen om 't gaaf te laten klinken.".
De eigenaar stopte abrubt met spelen, gaf ons een norse "Nou, bedankt!" en stoof pissig weg .

Die gozer bedoelde 't echt goed, maar had sowieso de gave om precies het verkeerde te zeggen voor het moment of de persoon. Verder een prima muzikant en hele makke gozer, maar er was altijd wel IETS wat dankzij hem op zo'n manier de stront in draaide .

[Mathidal]

Uiteraard, beleefd is het wel. Maar ik moet zeggen dat ik tegen medemuzikanten of collega technici vrijwel nooit u zeg, enkel bij mensen die ik echt niet ken. Ook een gewoonte, maar ik zou niet zeggen dat het per sé minder beleefd is

Hier, je zegt het zelf: personen die je echt niet kent.