Ik heb overlangs een Yamaha pacifica 112 stock neck element via een humbucker conversie ring in de neck van mijn gitaar geplaatst samen met een Dimarzio humbucker in de brug (ik geloof een dp155).
De klankkleur van de pu's is totaal anders en het lijkt initieel geen match zoiezo door de single + HB configuratie:
NECK: De single coil klinkt helder en transparant, zelf nogal akoestisch omwille van de hoogte tov de snaren doordat de conversie-ring nogal plat is. Ook door de schuine positionering van het element waardoor er volgens mij meer hoog en laag in het signaal komt. (zo ziet de ring er uit: http://www.guitarpartsresource.com/pu6.jpg). Het is geen waauw element maar zeker bruikbaar en heeft een eigen karakter.
BRUG: De Dimarzio vond ik nogal wollig en muddy klinken in de neck van mijn les paul, na hem er uit te zwieren heeft hij enkele jaren stof liggen te verzamelen, ik verafschuwde dit ding. De huidige gitaar klonk nogal schel en doods aan de brug, mijn tone-knop stond steeds op 2-3, waarom niet dit onding erin knallen?
De brug klinkt hij nu erg vol en rounded, doet geen pijn aan de oren en heeft erg veel vintage mojo. Ook heb ik geen last meer van mudd en heeft zelf een aangename chime distorted.
NECK+BRUG: Ik ben zoiezo geen neck+brug liefhebber, volgens mij gewoon doordat ik nog nooit een goede mid-positie gehoord had. Hoewel ik al verscheidene gitaren bespeeld en gehad heb kon de factory picked pickup combiné me nooit bekoren. Dit is nu anders
Waar de neck pickup in niet-ritme secties iets te akoestisch klinkt vult de Dimarzio de toon mooi op. Omgekeerd voor de brug positie die soms wat te aanwezig is blend mooi in een geheel en behoud zijn chime. Dit is zoeizo een positie geworden die ik meermaals gebruik en ik vind het heel uniek klinken
Een less-obvious combinatie boekt soms een beter resultaat, althans voor mij toch
Favorieten/bladwijzers