Jippie, een archtop!

[Woml]

En maandag is weer archtopdag!
Weer geen schokkende ontwikkelingen, gewoon de hele les bezig geweest met het uitgraven van de recurve. Maar die is nu toch wel behoorlijk af! Je hoort dat het bovenblad los komt, en je voelt de curve er in zitten.
Wat gaat dat toch goed met zo'n schraapstaal, als je eenmaal overal de goeie richting te pakken hebt!

Gewoon maar eens een bak plaatjes van glooiingen en rondingen dus:





En ook maar weer een van het eeuwige puntje:



En nu nog schuren! Maar volgende keer eerst weer eens wat aan de hals doen, anders krijgen we te veel dezelfde foto's achter elkaar...

[aaronstonebeat]

Om de vingers weer bij af te likken. Ik ben meer en meer in het akoestische geluid van gitaren geïnteresseerd aan het raken, en van het effect daarvan op het versterkte geluid. Dat zet voor mij de tijd en moeite die je in zo'n recurve steekt wel in een perspectief.
Blijft die richel in de hoorn zo geprononceerd of wordt die nog wat afgerond?

[Woml]

Dat puntje is er in het begin min of meer per ongeluk in geslopen, en ik vind het eigenlijk wel geinig. Heeft iets weg van de krul in zo'n F-style mandoline. Op die plek gebeurt toch niet heel veel op het gebied van trillingen, dus akoestisch zal het niet zo uitmaken.
Ik moet nog afwachten wat er van overblijft als de boel helemaal afgewerkt is, maar ik denk dat het verder wel een blijvertje is

[lindstrom]

echt waanzinnig!

maar vraagje,.. waarom zit de hals er zo "hoog" op? ik bedoel daarmee dat de toets zo hoog van de top zit... waarom niet mooi vlak erop zoals op een les paul.

[Woml]

De hals komt bovenop het bovenblad te liggen, dus niet in of aan het bovenblad vast, zodat het hele bovenblad kan blijven trillen. Is het idee. Ik weet nog niet hoe dat in de praktijk gaat uitpakken, want het idee is wel dat hij er naadloos op komt te liggen. Dus in theorie kan hij dan niet meer omhoog trillen, zou ik met mijn onnozele hoofd denken...

Maar zo zitten archtops in elkaar.

[lindstrom]

De hals komt bovenop het bovenblad te liggen, dus niet in of aan het bovenblad vast, zodat het hele bovenblad kan blijven trillen. Is het idee. Ik weet nog niet hoe dat in de praktijk gaat uitpakken, want het idee is wel dat hij er naadloos op komt te liggen. Dus in theorie kan hij dan niet meer omhoog trillen, zou ik met mijn onnozele hoofd denken...

Maar zo zitten archtops in elkaar.

klinkt logisch. heb er nog nooit zo over nagedacht...

[stijnkenens]

De archtop is eigenlijk de gitaar-versie van de viool.
Als je gaat terug kijken naar de geschiedenis van gibson, en de evolutie van het instrumentarium, dan zie je dat ze eerst een gitaar-versie van de mandoline hebben gemaakt, met toets op het klankblad, dat ook een curve heeft, en met een rond klankgat (gibson L1 tot L5 (het oude model dan))
Daarna zijn ze dat idee, een gecurved bovenblad, verder gaan uitwerken, en hebben ze de inspiratie bij de viool gehaald. En een viool heeft ook een toets die boven het klankblad zweeft.
Tijdens het Lloyd Loar tijdperk bij gibson is de archtop met f-gaten veel beter gebleken dan die met rond/ovaal klankgat, zodat die eerste is over gebleven.
(jammer genoeg, eigenlijk, want ik vind de gibson L4 een zalige gitaar, qua klank en uiterlijk)

Voila, dit is een beetje mijn bijeen gesprokkelde gibson geschiedenis, pre lespaul.

Aanvullingen en verbeteringen zijn altijd welkom.


s.

[Ike57]

Dat puntje is er in het begin min of meer per ongeluk in geslopen, en ik vind het eigenlijk wel geinig. Heeft iets weg van de krul in zo'n F-style mandoline. Op die plek gebeurt toch niet heel veel op het gebied van trillingen, dus akoestisch zal het niet zo uitmaken.
Ik moet nog afwachten wat er van overblijft als de boel helemaal afgewerkt is, maar ik denk dat het verder wel een blijvertje is

Ik had al een paar keer met bewondering naar die punt gekeken in de veronderstelling dat het bewust zo was gemaakt! Zo zie je maar weer dat ook uit een ongelukje goede dingen kunnen voortkomen. Het zou de gitaar niet misstaan als het een blijvertje zou zijn .

[Woml]

Het werd weer eens tijd! Waar waren we ook alweer...
De hals, die nog net niet helemaal naadloos op de body paste. Daar heb ik nog wat aan geschuurd en geschaafd, en het ziet er naar uit dat het nu goed is.
Dat betekent, dat nu ook de tong er aan vast geplakt kan worden, aan de achterkant.



Dat stuk moet dus straks over de kast heen komen te hangen. Er moet hier en daar nog wel wat van af, maar dat komt nog.
Verder was de body dus goed, qua vorm, maar nu moet hij nog netjes. Hij lijkt misschien al heel mooi van een afstandje, op de foto's, maar van dichtbij is hij op sommige plekken nog behoorlijk rafelig. Schuurpapier er overheen, netjes met de nerf mee, tot je nergens meer sporen van het schrapen ziet. Ik ben met korrel 120 een heel eind op weg, maar er zitten nog wel wat krasjes in. En 120 is natuurlijk ook nog niet glad genoeg, dus daar gaat nog wel een les in zitten. Of twee... of drie... kweenie...

Tussendoor nog een klein afwerkklusje: de binding op het kleine stukje tussen de cutaway en het gat voor de zwaluwstaart was er af gesprongen. Met een paar restjes is dat hoekje nu ook weer helemaal netjes. Beetje bewogen foto:



De hals komt er grotendeels overheen, maar als het goed is zie je dan toch nog nét dat dat hoekje keurig verstek is gemaakt

[Woml]

Ha, we hebben weer afwisseling in de plaatjes!
Het uiteinde van de nek met een schaafje en een schuurblok gelijk gemaakt met de rest van de hals. Dat moest natuurlijk weer helemaal recht en vlak, en ook de toets was in al die weken wat krom getrokken, dus ook die heeft nog een paar halen gekregen...



En daarna konden ze op elkaar. Dan zit dat tenminste ook vast.



Nou moet daar nog een boel vorm aan worden gegeven, maar het voelt ineens alsof hij bijna klaar is...

En dan weer schuren aan de body. Eerst met korrel 120 de rest van het bovenblad, tot dat helemaal op orde lijkt (hier en daar nog een rare deuk uit de curve, en toch nog iets ronder maken waar het wat te recht loopt) en dan verder met korrel 220.
Helemaal tegen alle regels in: schuin op de nerf - Bah! Lelijk! Maar dan zie je straks met de 320 weer of je overal wel geweest bent. Ook de klankgaten nog even helemaal netjes langsgelopen, de binding afgerond, en ook dit begint aan te voelen alsof het richting het eind begint te lopen!



En de 220 mag vervolgens natuurlijk ook nog over het achterblad heen! Ja, gut, op de foto's zie je het verschil niet echt, maar geloof me: hij wordt er steeds mooier op!



Volgende week weer verder met de... laten we zeggen... eennalaatste loodjes...