behoorlijk natte vingerwerk!! een snaar kan door spelen bijna 3 graden warmer worden, soms zelfs wel 5, door het contact met je huid, en door het trillen zelf. Die temperatuursstijging vertaald zich als een idioooot in de spanning van de snaar; die zakt natuurlijk als een gek. En kwadratisch zakt de frequentie daarmee!!! vandaar dat je constant moet bijstemmen. een knellende topkam helpt daar natuurlijk totaal niet aan.
De uitzetting van metaal is dus wel zo extreem. Bij een strat, waar de mensuur langer is, heb je een tremolo die die variaties opvangt (daarom is de tremolo inherent een beter systeem qua stemvastheid, tenzij je gaat tremolo-en), en door de langere mensuur heb je ook nog eens een grotere lengte waarover de snaar relatief minder spanning krijgt, dus (relatief) weer, een mindere frequentieverandering (lees: ontstemt minder).
Ik ben absoluut bereid het even voor je in te tikken, de formules, maar ik denk dat ik slechts hoef te verwijzen naar Youngs Modulus... (hoop ik...
oh ja, natuurlijk, het is een SG. daarbij geld ook nog eens de steevast lichtelijk instabiele hals. ik ga maar niet zeggen welke sg's wel meer stemvast zijn, dat word zo afgezaagd.
edit: jammer dat ik niet een eigen homepage heb van deze universiteit, zoals ik vroeger wel had, kon ik mooi mijn onderzoeksverslag hosten, zodat men het kon lezen...





Met citaat reageren

Favorieten/bladwijzers