Soms vraag ik me af waarom ik de moeite doe.

[Wouter J]

Tja, toen ik die Ibanez opknapper Les Paul kocht in Veenendaal in Maart dacht ik een ruwe diamand te hebben gehaald, het is een 1976 "lawsuit edition" welke veel geld opbrengen bij spelers en verzamelaars en ik heb alles uit de kast getrokken om dat ding weer in ere te herstellen.





Ik heb zeker 300 euro en een hele hoop werk in deze gitaar gestoken, dus ik mocht rustig aan nemen dat het zichzelf zou terug betalen als ik hem weer door verkocht.

Maar de werkelijkheid ligt kennelijk anders. Ik was vandaag in Amsterdam bij Dirk Witte want ik had deze gitaar op hun stand in Veenendaal gekocht en ik wilde graag een leuke deal met ze doen en vooral hun gezichten zien als de gitaar te voorschijn kwam.

De reacties waren heel positief: "Mooi gedaan.", "Daar is wat tijd en geld in gaan zitten.", "Hé moet je eens zien wat hij met die oude Ibanez heeft gedaan, dat ding ziet als nieuw uit."

Maar zodra ik mijn kaarten op de tafel legde en zei dat ik een deal wilde maken betrokken de gezichten plotseling. En ik kreeg te horen dat deze gitaar zelfs na die zeer intensieve make over geen stuiver waard zou zijn. Want: zo werd mij verteld, hij was niet meer origineel en derhalve onverkoopbaar. Toen ik op de man af vroeg hoe veel hij dan waard was, kreeg ik een bedrag te horen dat niet eens de helft was van wat ik een eerlijke prijs vond gezien de tijd, geld en moeite die ik in die gitaar gestoken had.

"Wil je mij dan zeggen dat ik al dit werk voor niets heb gedaan?" was mijn zeer verontwaardigde en om eerlijk te zijn iets te scherp uitgesproken vraag. Toen kreeg ik te horen. "Welnee, je hebt toch lol gehad?" en "Als je er toch niet op speelt dan hang hem gewoon aan de muur" Maar daar ging het niet om, Ik knapte de gitaar op zodat ik hem voor een mooi bedrag weer kon door verkopen en dat diegene die hem van me dan kocht een goed spelend en klinkend instrument in zijn bezit heeft. Ik zei het ze ook, "Een gitaar daar hoort op gespeeld te worden, deze Ibanez heb ik in een klasse instrument veranderd, dat hang ik niet aan de muur als trofee, daar hoort op gespeeld te worden."

Ik verliet de winkel met mijn hart in mijn schoenen, was dan al mijn werk voor niets, als ik niet eens het bedrag wat ik in de restauratie heb gestoken kan terug verdienen, wat voor zin heeft het dan nog?

Gelukkig zag Wouter Driessen, die het spuitwerk van deze gitaar gedaan heeft het zonniger, volgens hem kreeg ik deze gitaar wel voor een eerlijke prijs verkocht.

Maar toch dit ligt mij heel zwaar op mijn maag, mijn zelfbouw gitaar zijn onverkoopbaar en nu blijkt dat een instrument wat ik heb opgeknapt ook onverkoopbaar te zijn. Ik hou van werken met hout, ik ben dol op gitaren, ik ben trots op het feit dat ik na elf jaar bij Jan Knooren al hele mooie instrumenten kan bouwen zonder begeleiding. Maar het levert me geen cent op en dat begint me enorm op mijn ziel te werken.

[frankpaul1]

Joh, rustig aan. Die raak je wel kwijt hoor. Maar je moet toch ook nooit naar een winkel gaan om je spullen in te ruilen, daar weet je zeker dat je genaaid wordt. Zet hem gewoon op marktplaats en gitaarmarkt.

[barno]

ten eerste: mooie opknapbeurt!! (maar die stoptail moet je toch iets aan doen vind ik, no match)
Verder begrijp ik dat dit rot voor je is maar anderzijds: iedereen weet toch dat zelfbouw/verbouw geen bal opbrengt? Tenzij je idd historisch correct gaat werken en rekening houdt met wat er gewild is enz...

[Muzieknono]

Erg mooi gedaan, ben geen LP man maar het lijkt me sterk dat je hier geen mooie prijs voor krijgt, zeker als hij speelt zoals hij er uit ziet.
Ik zou zeker het bouwen niet opgeven.
Mvgr. Dirk Jan

[espike]

Als je wil verkopen, geldt voor alle zelfbouw: zorg er voor dat je je bouw proces in foto's gedocumenteerd hebt, en dat mensen t ook kunnen zien.
Net zoals bij elke verkoop: het verhaal is altijd de helft van de waarde.

Veel mensen zijn huiverig voor het kopen van zelfbouw, ze kunnen niet zien wat voor tijd er in heeft gezeten, en hoe netjes de bouwer is geweest.
Aan de buitenkant kan je bijv. niet zien of je die gaten nu met plamuur hebt dicht gewerkt, of met hout gevuld hebt.
Daarbij levert het ook gelijk een stuk vertrouwen: als iemand kan zien hoe professioneel je iets aan pakt, gaat ie er automatisch van uit, dat de rest net zo professioneel gaat.

[no 1 hops]

@ wouter.
je moet even niet vergeten dat als de winkel hem inruilt zij daaraan weer hopen te verdienen.
zij denken qua inkoop heel anders dan iemand die als toekomstige speler van de gitaar zo'n gitaar wil kopen.

je zal hem vast wel voor een goed bedrag kwijt raken maar zoals bij elke gitaar de klik tussen de gitaar en de koper moet er zijn.
een naam is geen verkoop argument op zich.
net als met auto's , net de verkeerde kleur, verkeerde uitvoering.
verkoop is geduld hebben, net als het vinden je je droom gitaar.

[grayfink]

Een winkel geeft sowieso geen goede prijs omdat ze een altijd een grote verkoopmarge willen houden. En dat je al die tijd en moeite erin stopt, dat moet je toch zien als hobby. De intrinsieke verkoopwaarde kan voor jouw gevoel wel hoog zijn, uiteindelijk is het de markt die de waarde bepaalt. Een Ibanez LP met geschroefde hals is 300 tot 400€ waard schat ik. Natuurlijk is je gitaar niet onverkoopbaar, alles heeft zijn prijs en in dit geval is die lager dan je in gedachten had.

[Yoshida]

Ik ben het eens met bovenstaande reacties: breng je auto naar een merkdealer en je krijgt de cataloguswaarde min een bepaalde marge (meestal €700). Of die marge word berekend over de nieuwe auto, of verdeeld over beide... doet er niet toe.
Historische instrumenten, net zoals auto's, behouden hun waarde wellicht alleen als ze origineel zijn en onbeschadigd. Jouw opknapwerk is zo goed dat het instrument wellicht door de minder doorgewinterde kenners als origineel word beschouwd. Je kan er genoeg mensen mee voor de gek houden maar origineel is ie niet meer.

Naar mijn weten kan je als zelfbouwer alleen verdienen als je bouwt in opdracht, of gewoon inventief bezig bent. Wil niet zeggen dat je geen prachtig werk hebt geleverd; het was duidelijk liefdewerk en zo moet je het denk ik ook beschouwen. Handelaren kijken daar anders tegenaan. Die zien Eurotekens, geen muzieknoten.

[gertgert]

dirk witte heeft wel gelijk dat de verkoopwaarde laag is omdat de gitaar niet meer origineel is. voor een verzamelaar is deze gitaar niet interessant.
richt je pijlen dus op bespelers (waarvoor een gitaar ook bedoelt is!) en je zult best een leuke prijs krijgen, maar verwacht geen wonderen. les paul kopieen zijn er in overvloed en een originele ibanez lawsuit koop je voor 450-500 euro. dat ga je zeker niet halen met deze gitaar.

[Il_Falco]

Nou, aan je werk te zien mag je voor mij een signaturegitaar maken
Ik snap de handelaren, maar verkoop die gewoon door op de tweedehandse markt joch, raak je heel makkelijk kwijt!

Edit: Met die signature bedoelde ik dus: mooi werk zo!