Voor z'n blonde lokken natuurlijk. fan d'r op en wapperen.
Ik heb wel 10 jaar verhalen over muzikanten, mar de mooiste zijn toch de goeie ervaringen met ouwe rotten uit het vak.
"Paris Dandies" thuis: Altijd lachen die gasten zijn nog relaxder dan mijn oma bij haar middag dutje.
Als een band snapt hoe het werkt gaat het altijd goed, dan kan je halve PA uitvallen en er is nog geen zorg aan de lucht. (hoogstens een puntje van kritiek naar de promotor, maar niet naar de mensen met wie ze moeten samen werken.)
De net niet bandjes van het kaliber 1 hitje 2e doet al niet veel meer, zijn de ergste. (Verkeerde appels in de kleedruimte, de lampen zijn te heet)
Ik heb SKA bands met 4 blazers + hammond/leslie tevreden naar huis mogen dirigeren met een alcohol/euforie roes.
En ook Ego's van in het verleden behaalde resultaten van dat ene bekende hitje van vroeger met dat ene bandje waar je oom nog een cassette bandje van heeft moeten teleurstellen dat ik in een lege zaal, omdat meneer toch niet meer zoveel gevolg meer heeft, echt geen theater geluid neer kan zetten omdat zijn drummer een houthakker is en al zo goed als uit staat. (Meneer was naar eigen zeggen top gitarist van het kaliber Akkerman, maar speelde squire. al moet ik toegeven dat die wel erg lekker klonk)
Elke avond is weer in klasieker als je van alles over de vloer krijgt.
Veel bandjes op 1 avond is ook altijd wel lachen, dan heb je vaak in 2 minuten al een behoorlijk beeld van hoe ver zo'n band staat in zijn ontwikkeling.
Bandjes die versterkers hebben geleend maar niet weten hoe ze werken.
Of zangers die meteen even met de monitor man gaan babbelen en de wensen van de (hele)band doorgeven terwijl de rest de changeover zo nuttig mogenlijk benutten.
Favorieten/bladwijzers