Mijn ervaring met geluidsmensen:

Om 7 uur komen we aan, spullen uit de auto sjouwen blablabla. Draaien die kerels van die zenuwmuziek, van die jazz muziek met een 1000 noten per minuut saxofonist, van die strofes van 2 minuten die abrupt eindigen, van die ja, en knetterknetterhard. Met elkaar praten is uitgesloten. Erg vervelend. Goed, soundcheck. Alleen de zang, de contrabas slap, en af en toe de gitaar worden door de PA gegooid. Geen onmogelijke opgave deze goed op elkaar af te stemmen, lijkt me. Valt toch tegen. Gevolg:

Na de eerste twee nummers begint het publiek te schreeuwen dat de gitaar niet hard genoeg staat, ze de bas niet horen of weet ik veel. Gdvrdegdvr. En die gasten houden meer aan zo'n avondje over dan wij. En je staat de hele avond niet zeker te spelen. Of je hebt het gevoel dat je niet goed doorkomt, dus sta je als een onbehouwen pummel veel en veel te hard te rammen,wat je spel niet ten goede komt. Aan de volumeknop van je versterker zitten na de soundcheck is uitgesloten. Ga je daaraan beginnen, wil niemand nog voor je het geluid doen. Moeilijk soms, maar bijzonder belangrijk. Als de boel eenmaal ingesteld staat, blijf met je fikken ervan af.

Andere ergernis: Toen het onze beurt was op te treden zette ik m'n rommel op, versterker aan, volumeknoppen, equalizer afstellen blabla, hoor ik over de monitor op een geergerde toon " Jan, vind je niet dat je veel te hard staat" . Via de monitors op het podium klinkt het toch altijd anders dan in het publiek dus ik zo vragen van " OK, hoeveel % moet ik het terugdraaien dan? " zegt die klootzak, over de speakers, iedereen kon het horen, "100% als het aan mij ligt" . Ik had hem bijna uit z'n PA eilandje gesleurt, en alle hoeken van het podium laten
zien. Wat een zak.