Gitaren beoordeel je met je oren en gevoel, toch?

[Chris Winsemius]

Ik ga meestal +/- voor de laatste optie maar het voordeel v/e merk-gitaar is absoluut de 2e hands waarde hoewel de meeste gitaren voor mij "blijvertjes" blijven.

Bij het uitkiezen v/e gitaar let ik hoofdzakelijk op klank en bespeelbaarheid, meestal onder de noemer "als ik 'm niet meer terug wil zetten is ie goed".

Soms is upgraden/opleuken zeer waardevol. M'n huidige favo-Strat is eigenlijk 'n Frankenstein (hals v/e usa strat uit '91, body v/e aff. Squier uit '01, andere elementen, mintgroene slagplaat en 'n pre '72 Strat tremolo). Op 'n aantal vintage Strats en één cstm-shp Strat na heb ik nog geen "betere" meegemaakt. Heb laatst zelfs 'n keer 'n aanbod gekregen om die Strat 1 op 1 te ruilen voor 'n cstm-shp van 3000 à 3500 euro maar dat maar niet gedaan, kan wel meer waard zijn in pesetas maar dan moet ik weer op zoek naar 'n goeie en die heb ik (dus) al.

Iedere plank hout is gewoon anders dus iedere gitaar (ondanks hetzelfde merk/model/etc.) ook... uitzoeken dus.

[Michael AE]

Ik ben niet zo'n merkgeilert, maar ik heb ook nog nooit een goedkope strat gezien die ik beter vond dan mijn Fender '56 relic. Zelfs gitaren van een ander merk in dezelfde prijsklasse en met ongeveer dezelfde specificaties deden me niets, maar dat is een ander verhaal.

Ik geloof niet zo in het verhaal dat een Stagg van 200 euro net zo goed kan zijn als een strat van boven de 1500 euro. Als je een Fender van 1700 euro in je handen hebt die slechter is, heb je gewoon een slecht exemplaar te pakken, maar dat kan bij elk merk gebeuren. Ik ben dan eerder geneigd om een ander exemplaar te proberen of gewoon een ander merk, maar wel in dezelfde prijsklasse.

Ik heb zelf ook twee Japanse Fenders en een London City, maar je merkt toch dat er een hoop dingen zijn die zo'n gitaar een goedkopere feel geven. Bovendien kun je voor 200 euro niet verwachten dat je een vreselijk goed gebouwde gitaar krijgt met de beste hardware, goed hout en goede lak.

Er zitten best goede exemplaren tussen, hoor. Neem nou als voorbeeld mijn London City strat. Te gekke gitaar voor het geld en ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die wild van zo'n gitaar zijn, maar bijna elke strat van 1500 euro die ik heb geprobeerd is gewoon een betere gitaar, of het nu meer bij mijn smaak aansluit of niet. Punt. Natuurlijk is er heel wat minder verschil tussen een Mexicaanse of Japanse Fender en een LC, maar dan praat je over hele andere vergelijkingen.

Even een gewaagde stelling, waarmee ik overigens niemand op zijn tenen wil trappen: Het hele "mijn Stagg is beter dan jouw Fender van 1500 euro" verhaal is in heel veel gevallen niets meer dan een praatje van iemand die zijn goedkope aankoop probeert goed te praten.