Ok, ik zal geen 3-jaar-oude topics meer bumpen, dus hier een nieuw topic over mijn held:
Matthew bellamy
Ik ben muse gaan luisteren sinds ik voor het eerst New Born en kort daarna Plug in Baby op de tv zag. Was eigenlijk (bijna) meteen verkocht, in eerste instantie kon ik z'n stem niet heel erg waarderen, maar daar was ik snel aan gewend. En nu vind ik zijn stem en zanglijnen echt zo goed bij de muziek passen, zo geweldig hoe hij over z'n kopstem hele solos neerzet.
Origin of Symmetry en Showbiz zijn favourite albums van ze, absolution vond ik ook goed, alleen Black holes en Relevations iets minder. Best wel jammer vooral omdat ik sommige nummers van dat album (Assasin, Exo-Politics, Invincible, Knights of Cyndosia, Map of Problematique en City of Dilusion) geweldig vind. Eigenlijk verpesten Supermassive black holes en Starlight het hele album voor mij.
Hullabaloo is een verhaal apart, 2 cdtjes, live en extra nummers. Die extra nummers zitten behalve een paar mindere ook weer fantastische nummers tussen (Shrinking Universe, nature_1, Yes Please, Ashamed). De live CD is echt het beste live album ooit wat mij betreft, geweldig geluid, de beste nummers van muse (de oudere dus), en weer verschrikkelijk leuke variaties op de originele nummers, wat hun optredens altijd zo leuk maakt voor mensen (zoals ik) die elk album al helemaal zwart hebben gedraaid.
Dan over het Gitaarspel van Matt.
Matthew Bellamy is als ik me niet vergis vroeger begonnen als Pianist. En is later gitaar erbij gaan spelen. Wat ik vooral zo waardeer aan zijn spel, is dat er bijna niets "volgens de regels" gaat, riffjes zijn zo pakkend maar ook weer zo simpel soms dat ik me vaak afvraag "waarom kom ík daar niet op".
In het vorige muse topic van 3 jaar oud word Matt behoorlijk afgefikt op z'n techniek, ja ok, tis geen Satriani maar ik denk dat niemand kan ontkennen dat Matt weldegelijk een goeie techniek heeft, en boven dat, verschrikkelijk veel sounds uit z'n gitaar kan halen. Dit zie je live heel goed terug, vooral in de hullabaloo optredens waar alles wat "speelser" is dat de latere optredens.
Leuk voorbeeld hiervan
Zowizo vind ik de live optredens van muse altijd weergaloos, zoveel geluid, zoveel improvisatie en zo veel intro's en outro's. Jammer vind ik echter weer dat bij de nieuwste optredens er een 4de man aan de band is toegevoegd voor samples en piano. Ik mis hier echt het beeld dat matt met z'n gitaar op z'n rug de sterren van de hemel speelt op de piano terwijl ie dan ook nog eens (geweldig goed ) aan het zingen is. Ook de Chaos-pad vind ik niet bepaald een waardige aanvulling aan de sound van matt, maargoed, dat neem ik dan maar voor lief.
Omdat ik zo verschrikkelijk onder de indruk was van z'n piano spel, dit clipje er ook nog bij
Conclusie:
Voor mij de beste band op dit moment (eigenlijk sinds ik ze ken).
Maar wat vinden jullie nou van Muse en Matt?
Favorieten/bladwijzers