Gitaar: Gibson Les Paul standard faded 2006

Prijs (evt. met link): 1500,- www.gibson.com

Vorm: Standaard Les Paul singlecut. Mahony hals en body met maple top. Ik geloof rosewood toets, maar ben niet honderd procent zeker. In tegenstelling tot de normale standards is deze ongelakt. Of eigenlijk zeer licht gelakt in een net iets te geel uitgevallen sunburst. Honeyburst noemen ze dit geloof ik bij Gibson. Hoewel de top er best mag wezen (oke ik heb mooiere gezien, maar ik heb deze gitaar vooral op het geluid uitgezocht) hoop ik dat over een jaar of wat dat gele toch al enigszins minder geworden is. Zal hem de eerste paar jaar toch in een kamer waar flink gerookt wordt neer moeten zetten denk ik. Ook de burstbucker 3 elementen zijn met hun creme-zwarte afwerking niet de allermooiste, maar gelukkig heb je voor een paar tientjes extra elementkapjes.
Ook straplocks is een must have op een gitaar als deze. Hoewel deze gitaar naast de Les Paul studio van een kameraad haast licht aanvoelde. Even controleren dus... Het is nog net geen strat, maar ik schrok toch wel even toen hij veruit de lichtste bleek van drie gewogen gitaren. De Bc-Rich werd tweede met 4.2 kilo. De LP studio was met exact 5.0 kilo zoals verwacht de zwaarste. Als lichtgewicht van dit drietal weegt deze LP standard faded 3.8 kilo. Als ik niet al wist hoe de gitaar klinkt zou ik toch ineens erg benieuwd zijn naar de sustain in verhouding tot de LP studio.

Muziekstijlen: Whatever... Ik ben nog steeds van mening dat je met elke willekeurige gitaar elke muziekstijl spelen kunt. Maar deze gitaar klinkt erg lekker voor stevige rock en bluesrock. Romige, warme solo's op het halselement en op het brugelement ook erg lekker voor stevige metalriffs. Clean is niet zn sterkste punt. Als een Fender met singlecoils zal dit nooit klinken, maar daarvoor koop je ook geen Les Paul. Met deze faded is door de volumepots iets terug te draaien echter een best aardig clean geluid tevoorschijn te toveren.

Waarom deze gitaar? Ik was vooral op zoek naar een stevige, volle en warme solo sound en ben niet echt een singlecoil fan. Een Strat-achtige werd het dus zeker niet. Omdat ik al in het bezit ben van een zeer aardige Warlock en over het algemeen vindt dat deze meer high-gain georienteerde gitaren clean te droog klinken (moet ook wel als je ze nog enigszins onder controle wilt houden bij enorme hoeveelheden gain) was de keus voor een Les Paul of PRS achtige gitaar snel gemaakt. Omdat ik heel vaak heb gehoord dat je bij Epiphone veel meer waar voor je geld krijgt twijfelde ik eerst wat te kopen, een Epi of een Gibson. Ik heb gemerkt dat de kwaliteit bij de Epi's voor hetzelfde geld inderdaad vaak wel iets hoger is, maar in klank kun je ze niet echt vergelijken met een Gibson. Hou je van de Les Paul vorm, probeer dan beide merken en kies op basis van de sound. Uiteindelijk heb ik toch voor een Gibson Les Paul gekozen omdat deze gitaren meer "zingen." Vooral met een mooie buizen lead sound kun je de Les Paul echt laten krijsen, heeeel mooi. Ik was direct verliefd op deze sound. Toen ik eenmaal wist dat ik voor een Gibson zou gaan was de keus al snel gemaakt. De LP studio is niet mijn ding, te kaal. De custom is simpelweg te duur en een standard is erg mooi en heeft nog een redelijke prijs/kwaliteit verhouding. Omdat ik niet echt van dichtgelakte gitaren houdt vond ik de standard faded de mooiste (eigenlijk "de puurste" maar dat klinkt weer zo hippie-achtig.) en heb ik, na ook elders nog even gekeken te hebben, uit de zeven aanwezige exemplaren op sound de beste eruit gekozen.

Kun je het geluid beschrijven? Om een harde plasser van te krijgen, zo goed. De sustain bleek ondanks het gewicht niks onder te doen voor de LP studio en de andere LP's waar ik hem naast bespeeld heb. Ik kan me voorstellen dat mensen die van de open singlecoil sound houden deze gitaar als sompig of dof zullen ervaren, maar het is helemaal mijn ding. Op het brugelement kun je geweldig soleren zonder onduidelijk te worden. Zowel clean als met welke mate van distortion dan ook. Hoewel het beter klinkt op een strat trek je zelfs schelle, cleane, funkslagjes met dit element. Doordat deze elementen een ietwat gruizig klinken is met een stevige buizen oversturing ook een erg lekkere death-metal/grindcore sound te verkrijgen. Heerlijk beuken op dit element. Op het halselement hoef je dit niet te proberen, want daar is hij toch net even te dof voor. Dit element leent zich geweldig voor het spelen van warme lichtoverstuurde blueslicks en geeft een erg volle toon. Dit element is echt betoverend... Alles wat je nodig hebt is een lichte overdrive, slechts 1 enkele noot en een goede vibrato techniek en je bent een kwartier zoet. Door het terugdraaien van volume ga je van crunch blues naar warme jazzy sounds. Wat me vooral ook opviel (en dat was eigenlijk bij bijna geen enkele gitaar die ik ooit eerder vasthield het geval) is dat er nooit onbruikbare sounds ontstaan bij het draaien aan de toonpots. Zelfs op het halselement, met de toonpot geheel dicht wordt het niet zo dof of modderig dat er niks meer mee te doen valt.

Verder opmerkingen/promotiepraatjes/etc.? Plaatje ... Ik weet niet of meer mensen dit met hun Les Paul hebben, maar ik vind hem helemaal niet zo stil als ik verwacht had. Houdt je een hand op de snaren of brug (maw als je hem aard) dan is er niks aan de hand. Maar laat je beide handen los van de gitaar dan is er toch een best redelijke brom hoorbaar. In elk geval duidelijk genoeg om mn gate open te laten springen en dat heb ik bij geen van mn andere elektrische gitaren. Ik kan hier best mee leven omdat ik toch tijdens het spelen mn hardware wel aanraak, maar ik vind het toch een minpuntje. Ik heb voor de erg lelijke elementen direct kapjes besteld en ga misschien kijken of er nog wat gedaan kan worden aan een betere aarding of shielding of wat dan ook. Ben in elk geval helemaal verliefd op de sound. Deze gitaar gaat nooit meer weg!

http://i136.photobucket.com/albums/q...tandard002.jpg
http://i136.photobucket.com/albums/q...tandard004.jpg
http://i136.photobucket.com/albums/q...tandard009.jpg
http://i136.photobucket.com/albums/q...tandard008.jpg


Grt, Roy.