Goeie nummers uit 1930 staan, een uitzondering niet te na gelaten, niet meer in de hitparade hoor.

Muziek, en het apprecieren ervan, is zeker holistisch. Je hebt de gitarist en de luisteraar, en alletwee dragen een hele geschiedenis met zich mee, een hele context. Om het nogal overdreven en cru te stellen: als ik vroeger thuis altijd slaag kreeg op de tonen van 'Satisfaction', dan zal ik het een kutnummer blijven vinden, ook al staat er voor mij een hypothetische gitarist die satisfactien speelt met de beste toon ter wereld.

Als ik heel mijn leven niks anders van Jazz op gitaar heb gehoord, dan ga ik niet wild worden als ik voor de eerste keer Deathmetal hoor, ook al is het de beste deathmetal band ooit. Idem dito voor iemand die enkel death heeft gehoord en plots de beste jazzgitarist ooit te horen krijgt.