Waarschijnlijk herkenbaar voor veel forumleden: je hebt eigenlijk alles wat je nodig hebt, maar je hebt weer eens zin in een experimentje. Iets aan de randen van je comfortzone ook.
Nou ben ik in de kern een Fender-fan, omdat ik hou van het enkelspoel geluid. Ik speel eigenlijk alleen thuis en qua geluid zit ik in de range clean-crunch-rock. Geen interesse (om te spelen) in het echte high-gain en metal-gebeuren. Ik heb een aantal humbucker gitaren gehad, maar steeds weer verkocht. Het geluid bevalt me meestal toch niet echt. Te donker/mat, zeg het maar. P90 kan ik daarentegen wel goed hebben. Een beetje tussen de enkelspoelers en de humbuckers in, met een mooie, creamy crunch-toon en nog genoeg helderheid.
Enkele weken geleden struikelde ik over de Squier Affinity Telecaster Deluxe en werd ik nieuwsgierig naar dit gitaartje. Keramische humbuckers zitten hierin! Voor het geld kun je er niet echt een buil aan vallen dus maar eens besteld.
Uit de doos maakt dit ding een goede indruk. Licht. Afwerking foutloos. Wat schroefjes die nog wat aangedraaid kunnen worden, maar lakwerk, metalen delen zien er allemaal zeer netjes uit. Fretrandjes mooi afgewerkt, stemmechanieken en potmeters draaien netjes, elementkeuzeschakelaar prima, ….. Dan maar eens de kabel er in en spelen. Stemmen. Intonatie zit maar op 1 snaar ernaast. De kamsleufjes moeten nog een beetje gesmeerd worden zodat het stemmen nog wat soepeler verloopt, maar qua diepte zijn ze goed. Er zit standaard een 0009 setje op, wat voor mij wat dun voelt, omdat ik meestal met 010 speel. Het geluid van het hals-element en brug-element vallen me niet tegen, voor humbuckers zeg maar. Volume terugdraaien gaat redelijk gedoseerd, zonder al te veel hogetonenverlies. En de toonpots draaien het hoog ook geleidelijk weg. Geen noodzaak voor lagere condensatorwaardes en treblebleeds hier. Tsja, valt eigenlijk niks op aan te merken. Zeker niet voor deze prijs en voor iemand die op zoek is naar een humbucker-gitaar voor het zwaardere muziekgenre of gewoon een goede startergitaar. De kwaliteit van de Chinese productie heeft die van de goedkopere Amerikaanse volgens mij al een tijdje ingehaald.
Maar goed. Er valt dus eigenlijk niks aan te sleutelen, behalve setje 010 er op en ……. die humbuckers.
Op zoek naar andere elementen kwam ik op de “humbucker-sized p90s” uit en mijn besluit stond al snel vast. Die moesten er maar eens in. Nou stootte ik snel op de Seymour Duncans Phat Cats, maar met zo’n 250 euri even duur als de gitaar. Ali to-the-rescue en daar was een setje, met Alnico2 magneten en met zilver-nikkel covers en base plate, van Donlis zo’n 65,-. Donlis pickups hebben redelijk goede reviews, dus deze maar eens besteld.
Bij aankomst na een weekje ingebouwd (passen perfect), waarbij ik de andere componenten allemaal hetzelfde heb gelaten. Pickuphoogtes afgesteld voor een goed clean geluid en goede balans. Ik had voor het inbouwen met de HB’s opnamen gemaakt en daarna met exact dezelfde setup de Donlis P90s opgenomen. Je hoorde meteen al het verschil. De Donlis klinken meer enkelspoel, helderder, ook minder output dan de humbuckers, maar hier kan ik wat mee. Ze doen me meteen meer aan mijn Fenders denken. Ze zijn ook behoorlijk stil. Weinig brom en ruis dus. Nu maar eens een echte Tele (met Vintage Telecaster Alnico3 pickups) ernaast gehouden en wat opnames gemaakt om ze te vergelijken. Uitkomsten:
Het Donlis halselement (DCR 7,6kOhm, 4,2H) heeft meer output en meer bas- en middentonen dan het Alnico3 Tele halselement. Het cleane geluid is helder en goed bruikbaar voor alle stijlen. Met de toon wat teruggedraaid, kun je er zelfs nog wat jazzy geluid uit halen. Met overdrive en distortion hoor je hem sneller crunchy worden. Bij wat meer high gain wordt het verschil met het Alnico3 Tele-halselement kleiner.
Het Donlis brugelement (DCR 7,5kOhm, 4,2H) lijkt qua output sterk op het alnico3 tele-brugelement. Ietsje meer middentonen, maar dat is het wel. Clean nog een herkenbaar verschil, maar naarmate je de overdrive/distortion opvoert verdwijnt het verschil met het Alnico3 brugelement in de Tele en klinken ze bijna gelijk. In een opname nauwelijks van elkaar te onderscheiden als je niet weet welke welke is.
Dus wat hebben we nu, ten opzichte van mijn Fender Tele? Een lichtere gitaar, met alternatieve looks, gescheiden volume- en toon-regeling voor elk element, iets meer rock-geluid (zeker op het halselement), maar nog steeds ook een mooi clean geluid. Het is verder een mooi ding om naar te kijken en zou je een gig hebben, dan is er wat minder risico op beschadiging of diefstal van je Fender Tele als je deze meeneemt.
Zowel de Squier gitaar als ook de Donlis elementen zijn een aanrader wat mij betreft.