Met dat vakmanschap valt het nog wel mee, Barno, ik ben geen luthier in de echte zin van het woord en zal er ook nooit een worden, dat zou je wel beamen wanneer je een instrument van mij in handen zou hebben.

Een gitaar betekent voor mij zelden –of nooit- speelplezier, eigenlijk enkel bouwplezier. Een plezier dat zich vermenigvuldigd door de beperkingen die je jezelf al dan niet oplegt, merk ik. Een gebrek aan kennis en kunde, maar ook een bewust tekort aan materiaal en middelen kan een mooie motivator zijn. Creativiteit zit ‘em soms in de beperking, daar geloof ik nogal in, ook bij muzikanten..

Zou er trouwens een reden te vinden zijn voor het feit dat de afgewerkte Judas hier –voorlopig althans- enkel gesmaakt wordt door Belgen? Al hoor je me niet klagen, complimenten krijgen van zo’n trio! (werd er ergens over motivatie gesproken?)


Tee.