Om nog even in te haken op het "Hammet-bash-gebeuren", Ik vond zijn solo's in de jaren 80 wel erg gaaf, en wat nog belangrijker is: ze pasten erg goed bij de muziek.
Wat ik destijds vooral heel erg mooi en "gevoelig" (dus feeling?) vond, was de beginsolo in "Fade to Black", en ook de solo's in "One" en "Master of Puppets".
In de loop v.d. jaren is zijn vibrato veranderd heb ik het idee, en dat vind ik ook inderdaad één van zijn mindere eigenschappen van dit moment.