Ooit bekende muzikanten ontmoet?

[telerocker]

Op mijn tiende mocht ik me pa mee naar Jan Akkerman, die met Focus in het dorpshuis te Kapelle zou spelen. De rest van de band zou met de trein komen, maar had naar naderhand bleek anderhalf uur vertraging. Aangezien pa in de organisatie zat, mocht ik backstage rondlopen. Jan zat zenuwachtig in de kleedkamer te wachten. Ze wisten hem te bewegen om als zoethoudertje een half uur solo te spelen, want het publiek begon te morren en eiste zijn geld terug. Uiteindelijk arriveerde het andere driekwart van Focus. Thijs van Leer beweerde dat zijn dwarsfluit in de trein was gestolen. De lokale muziekvereniging schoot te hulp. Grappig, in die tijd zat het publiek nog de vloer.

Verder ken ik enkele jongens van Racoon al sinds hun schoolbandtijd. Barts band heette toen Sure as Hell. Stefan kwam ik vaak tegen in Podium 't Beest. Verder lang geleden met wat Bløf-jongens gespeeld. Peter Slager woonde bij mij om de hoek. Met Chris (rip) nog in een coverbandje gezeten. Tijdens de Umoja-tour een hangout met ze gehad in Dublin. Twee avonden stappen en heul veul drinken.

In het verleden nog wat interviews gedaan met onder meer Mark Foggo en Pat Travers. En recent twee nummers meegespeeld met Lee Towers tijdens een privéfeest.

[Pepe]

Je loopt natuurlijk een hoop mensen tegen het lijf als je lang speelt. Wat buitenlanders betreft, de meest namen zoals David Thomas, Chris Spedding, Jude Bauer, Arlen Roth, Evan Johns en Prairie Prince zal bijna niemand iets zeggen.
Mijn bandje was ooit support act voor U2, de bassist was jarig en onze vriendinnen werden geronseld om op het podium bloemen aan hem te geven. Hij was elke avond jarig dus dat schept wel een band
Het was hun eerste buitenlandse toer dus het stelde weinig voor maar dat maakt nog steeds wel indruk.

De bokaal voor de meest irritante Nederlander gaat naar Hans Vandenburg met op stip Ray Slijngaard (zegt u maar BV Slijngaard) de meest sympathieke is Richard Janssen.

[Swaag]

...Chris Spedding....zal bijna niemand iets zeggen..

Gaaf! Dat vind ik dus één van de leukere spelers op deze aardbol.

[Harry]

Natuurlijk ken ik die, opvolger van Link Wray bij Robert Gordon, maar ook veel solowerk gedaan.

[Pepe]

Ja, Spedding volgde Wray op en werd op zijn beurt door Gatton opgevolgd. Spedding is een gun for hire maar sinds Ferry's Lets stick together is dat zijn belangrijkste werkgever.

Ik had het album Live at the Lonestar van Gordon gekocht en dat gitaarwerk, dat was echt whaaat?. Al die jazzy chromatische freak dingen in een Chuck Berry context.. totaal een eigen draai aan dingen.
De studioplaten zijn niet echt opzienbarend. Zowel Gatton als Spedding klaagden dat de producers steeds zeiden, keep it simple, think sixteen year old girls... maar live ging de rem er af.

Toen ik hem uiteindelijk ontmoette bleek Spedding een beetje een sacherijn te zijn. Moeilijke man.

[Jm mobiel]

o.a. Dave Meniketti gitarist Y&T, één van mijn voorbeelden!

[Henri H]

Hé, wat leuk!
Dat is ook één van mijn voorbeelden en jeugdhelden.
Gisteren was ik samen met m'n broer al op tijd naar Leeuwarden gegaan, en zaten daar bij Jamuna lekker te eten, loopt de hele crew, incl. Dave Meniketti voorbij.
Ik bedenk me geen moment, en storm naar buiten om Dave en een paar anderen een hand te geven.
Helaas ben ik vergeten een foto daarvan te maken, maar ach, wat maakt het uit.

Helaas vind ik een optreden van Y&T, met name de laatste jaren, steeds minder leuk, want ze spelen zoveel nummers uit hun latere periode, en da's niet mijn smaak.
Desondanks krijg ik nog steeds kippenvel bij I Believe in You, en Forever, Dirty Girl en meer van die oudere nummers maken veel goed.

[Tunes]

o.a. Dave Meniketti gitarist Y&T, één van mijn voorbeelden!

Gephotoshopt, dat hoofd rechts is wel heel erg groot.

[Kim Wilson]

Het jouwe ook, ook zonder photoshop.

[Tunes]

Het jouwe ook, ook zonder photoshop.

Nee je verward een dikke kop met een grote kop.