Wat zijn je ervaringen met muzikanten?

[pimmetje]

Tja, ik wordt als muzikant soms ook doodziek van dood-soundcheckende voorprogramma's of mede-acts. Vaak genoeg meer onzekerheid dan iets anders... en helemaal kloterig als ze dan eigenlijk ook nog te laat binnen komen om zo'n uitgebreide soundcheck te doen als de tent nog redelijk leeg is.

Maar ik vraag me bij dat verhaal over Hans Dulfer toch af hoe hij verder had gereageerd als het geluid uiteindelijk niet goed genoeg was geworden. Leuk dat hij op die manier vertrouwen toont, maar waar legt hij uiteindelijk de verantwoordelijkheid als die vertrouwenstoets (op zijn initiatief, niet vanuit de geluidsman) verkeerd uitpakt?

[dml]

Net wat Han zegt, het is het vertrouwen dat je in elkaar hebt. Het zijn meestal de net-niet beroemdheden die hoog van de toren blazen, meestal uit onzekerheid of omdat ze denken dat dat zo hoort, terwijl de gevestigde orde eigenlijk nooit moeilijk doet en prima met ze te werken is. Die lui hebben alles wel meegemaakt en die zien in één oogopslag met wat voor geluidsbedrijf ze te maken hebben. En echt waar, het zijn net mensen!!
Tuurlijk, er zijn zeker uitzonderingen op de regel, de gevestigde orde die wel hoog van de toren meent te moeten blazen. Ik zal maar geen namen noemen, maar d'r is er eentje die vreselijk arrogant was, bij meerdere klussen.

[pimmetje]

Dat begrijp ik, maar ik vraag me juist af hoe zo iemand dan reageert als dat vertrouwen niet terecht blijkt. Is 't dan in het hoofd van diezelfde professional de lul van een geluidsman of geeft hij zichzelf dan ook deels de schuld voor het zo kort houden (zelfs kappen) van de soundcheck?

[Han S]

Ik denk dat Hans Dulfer van tevoren al zijn huiswerk had gedaan en aan de leiding van dat centrum had gevraagd wie het geluid die avond zou doen. En als je dat al een tijdje doet dan krijg je een zekere reputatie, goed of slecht, maar die heb je op een gegeven moment.

Ik kreeg jaren geleden en mail van een beginnende FOH technicus: help, ik moet met Jan Akkerman werken, wat moet ik wel en niet doen? En ik zei dat hij gewoon moet doen wat hij altijd doet, microfoon voor de gitaaramp en een zo goed mogelijk geluid maken. Jan Akkerman is ook net een normaal mens.

[Bates15]

Tijdens de vroegere Blues Festival in Utrecht een aantal jaren monitors gedaan voor een Rock/Blues band. Ooordoppen in, koptelefoon er overheen en toch hoofdpijn krijgen. dB metertje er bij gepakt, 128dB boven mijn knoppen, met uiteschieters naar boven. Geen zinnig woord tussen te krijgen en dus vaak van t podium af omdat het niet te harden was. Zij waren overigens erg tevreden...

Heel veel bekende verhalen gelezen over gitaristen en bassisten die hun sound overal het zelfde doen, in een café of in een grote zaal.

Het meest iritante zijn echter de 'vrienden' van de band die iets vinden. 'Ik hoor de 2e gitaar niet, de keys mooeten harder, waarom hoor ik Lucie niet' Vermoeiend.

Laatst een sessie gitarist die mee speelde ivm ziekte van een vaste gitarist. Die gozer ging helemaal uit zijn dak op het podium, big smile, springen over het podium enz enz. Op een gegeven moment komt zijn vrouwtje naar me toe dat ze haar liefje niet hoort in de zaal. Ik kijk naar hem en hij is aan het raggen op zijn gitaar, helamaal van de wereld. Pfl gechecked....... nul audio. Lichte paniek dus snel op de intercom met de monitorman die ook geen audio had..... Lijncheck, kabels na lopen, misschien per ongeluk een gate op de kanaal geprikt maar dat was het allemaal niet... Wat bleek later:

De gitarist kende het betreffende nummer niet en had zijn volume dicht gedraaid en playbackte maar wat mee. Achteraf zei hij dat hij het maar vreemd vondt als je als gitarist uit je neus stond te peuteren als je een nummer niet beheerst, of nog erger, proberen de noten te vinden tijdens het optreden. Zijn playback was goed verdedigbaar, maar wel een boel stress aan mijn kant van de zaal ..... :-)

[Harald]

Laatst een sessie gitarist die mee speelde ivm ziekte van een vaste gitarist. Die gozer ging helemaal uit zijn dak op het podium, big smile, springen over het podium enz enz. Op een gegeven moment komt zijn vrouwtje naar me toe dat ze haar liefje niet hoort in de zaal. Ik kijk naar hem en hij is aan het raggen op zijn gitaar, helamaal van de wereld. Pfl gechecked....... nul audio. Lichte paniek dus snel op de intercom met de monitorman die ook geen audio had..... Lijncheck, kabels na lopen, misschien per ongeluk een gate op de kanaal geprikt maar dat was het allemaal niet... Wat bleek later:

De gitarist kende het betreffende nummer niet en had zijn volume dicht gedraaid en playbackte maar wat mee. Achteraf zei hij dat hij het maar vreemd vondt als je als gitarist uit je neus stond te peuteren als je een nummer niet beheerst, of nog erger, proberen de noten te vinden tijdens het optreden. Zijn playback was goed verdedigbaar, maar wel een boel stress aan mijn kant van de zaal ..... :-)

Ooit wat opnames door een kennis op cd laten zetten toen cd branders nog niet gratis bij de boter zaten. Waren opnames die grotendeels met guerillamateriaal waren opgenomen, van experimentele sessies samen met een bevriend gitarist/drummer. Gitaar in een onbekende open stemming en gaan. Wijnflessen met water vullen en aanblazen. Sitars, kleine trommeltjes... en gewoon wat proberen, geen vast repertoire. Bij één nummer dat met twee mics was opgenomen klaagde hij dat hij de brom er niet uit kreeg. Door de opname met twee mics was die ook overigens ook te hard, maar het was geen brom. Een derde gitaar, plat op de grond, met een E-bow op de D snaar om een drone te geven, terwijl wij allebei op gitaren speelden...

Vroeger ook wel eens bandjes gemixt met een studenten PA, maar dat was alleen omdat je anders niet met die PA kon oefenen. Het ergste was een of andere surinamer, die die PA voor praktisch nop inhuurde, en voor aanzienlijk meer doorverhuurde. Stond je op een Surinaamse bruiloft met een bandje dat op zich niet onterecht, ze hadden tenslotte duidelijk meer betaald dan de 50 gulden die die installatie eigenlijk kostte op een avond, niet echt blij was met de behoorlijk basic 8 kanaals installatie. Maar het ergste was dan vaak de muziek. Nummers van maximaal 2 akkoorden uitrekken tot 10 minuten, en dan nog te weinig repertoire hebben zodat elke set 'Feelin hot hot hot' en Wasmachien 3 keer langskwamen... Ben dan toch liever muzikant

[iWishmaster]

Het meest iritante zijn echter de 'vrienden' van de band die iets vinden. 'Ik hoor de 2e gitaar niet, de keys mooeten harder, waarom hoor ik Lucie niet' Vermoeiend.

Och, die mensen vinden jouw minstens even vermoeiend op dat moment: zij hebben de band al vaker gehoord en weten dat het geluid anders dan ze gewend zijn.

Ik mag waarschijnlijk binnenkort het geluid voor de eerste keer regelen op een bandjesavond. Ben benieuwd: ik weet hoe het mengpaneel werkt en welke stekkers waarin moeten, maar daarna wordt het hocus pocussen met settings. Ik denk dat ik vroeg op moet staan die dag ...

[Kim Wilson]

Het meest iritante zijn echter de 'vrienden' van de band die iets vinden. 'Ik hoor de 2e gitaar niet, de keys mooeten harder, waarom hoor ik Lucie niet' Vermoeiend.

Ik vind het op zich niet erg als bekenden van de band bij me komen met wat aanwijzingen. Vervelender wordt het als ze er geen klote verstand van hebben, maar wel denken dat ze dat wel hebben. En dan vreselijk de wijsneus gaan uithangen. Dan kan ik ineens ook heel erg eigenwijs worden.

[Han S]

Ik sta wel eens vol bewondering te kijken naar die geluidsjongens, moeten ze met een brakke set werken, krijgen allerlei 'adviezen' en gaan ongestoord verder met hun bijna kansloze gevecht.

Vorig jaar in Hoorn, op het Kerkplein tijdens de stadsfeesten. Staat een band te spelen met een znger, het PA is nog te klein voor de Stadskroeg, maar die jongen moet met dat 'zangsetje' een heel plein bestrijken.

En veel mensen uit het publiek lopen naar die jongen toe om te vertellen dat het te zacht is, maar zijn rode ledjes zijn al bijna constant aan. Daar is moed en rust voor nodig en deze jonge jongen werd er helemaal niet anders van. Gewoon laten lullen die gasten is het beste.

[dml]

Vreemd eigenlijk, van geluid schijnt elke bezoeker en/ of muzikant wel "verstand" te hebben, maar als het om belichting gaat, heb ik nog nooit iemand horen klagen. O ja, Ernst van Ee, die wilde twee PAR's exclusief op hem gericht, zonder filter, 100% aan, het hele optreden. Dat was de tijd na Helloïse, toen hij van iel mannetje naar Hulk Hogan transformeerde.