Versterken van akoestische gitaren

[Pais]

Waarom niet liefhebber?? Je post vaker lange betogen met heel veel uitroeptekens en vervolgens ga je een inhoudelijke discussie uit de weg.

[peter_heijnen]

Voordat de mods echt geprikkeld raken: iedereen graag inhoudelijk blijven!

Dus ook geen vragen over en weer mbt het al dan niet inhoudelijk reageren van deze of gene!

[Liefhebber]

Waarom niet liefhebber?? Je post vaker lange betogen met heel veel uitroeptekens en vervolgens ga je een inhoudelijke discussie uit de weg.

Inhoudelijk:

Wat ik wil aangeven is dat akoestische gitaren voor versterking vrijwel altijd worden uitgerust met een piezo element onder de zadelbrug, evt. in combinatie met een microfoon in de gitaar en dan doorverbonden met een ingebouwde voorversterker met regelmogelijkheden.
Ik vind dat het zo versterkte geluid in het algemeen geen recht doet aan het puur akoestische geluid!
Als je dat akoestische geluid beter wilt benaderen dan moet je andere mogelijkheden zoeken.
In een studiosituatie worden hiervoor veelal condensator microfoons gebruikt. Deze geven heel mooie resultaten maar zijn kostbaar en kwetsbaar. In live situaties zijn ze heel onhandelbaar.
Dus is het niet zo'n gekke gedachte om eens verder te kijken naar kleine microfoons die je op de gitaar(misschien wel erin, die zijn er ook) kunt bevestigen en een beter resultaat opleveren dan het geijkte piezo verhaal.
In de klassieke wereld is dit al heel gebruikelijk.
Zo kwam ik op de site van La Guitarra Buena(een winkel in Amsterdam met een topcollectie nylonsnarige gitaren, met klanten over de hele wereld en zeer deskundig) de Audio-technica pro 70 microfoon tegen. Zij gaven aan dit de beste kleine clipbare microfoon voor gitaar te vinden, zowel voor podium als opnames. Ik ben op internet uiteraard eens verder gaan kijken wat over deze microfoon werd gezegd. Conclusie: zeer positief!

Specificaties:

Het geheel bestaat uit een kleine condensator microfoon met cardioid patroon(25 mm lang, 10.2 mm diameter en gewicht 8 gr.)
Deze kan op een instrument adapter bevestigd worden die je op de rand van het klankgat kunt clippen(met vilt tegen beschadiging) . Deze adapter heeft instelmogelijkheden voor lengte.
Aan de microfoon zit een vast kabeltje(1.8 m) naar een voedingsmodule. In dit kleine kastje dat je aan je broekriem kunt clippen zit een vakje voor een AA 1,5 V batterij(als je geen fantoomvoeding gebruikt) en schakelaartjes voor Off, on-flat en on-rol-off. Met deze laatste kun je een roll-off filter voor 80 Hz inschakelen om feedback problemen in live situaties beter te beheersen.
In dit kastje zit een XLRM goldplated output contact.

Technische gegevens:

-element: gefixeerde oplaadplaat, permanent gepolariseerde condensator
-polariteitspatroon: cardioid
-frequentie respons: 100-14.000 Hz
-roll-off filter 80Hz, 8 dB/oktaaf
-maximale input geluidsniveau: 123 dB
-dynamische range: 96 dB/96 dB, 1 kHz bij max. SPL
-signaal/ruisverhouding: 67 dB, 1 kHz bij 1 Pa
-de microfoon heeft een zeer vlakke frequentie respons karakteristiek die bij 500Hz licht begint af te buigen
-de richtingskarakteristiek is uiteraard naar voren gericht, is symetrisch en redelijk breed. De selectiviteit voor hoog is heel redelijk!

Kortom goede specificaties voor een cardioid microfoon.

De vraag is dan hoe functioneert het in de praktijk?

De plaatsing van de adapter is van belang. Het beste resultaat bereik je, is inmiddels de ervaring, als je de microfoon dicht in de buurt van de hals clipt en hem zover mogelijk van het klankkat weg houdt.
Ik heb hem inmiddels op een fiks aantal staalsnarige -en nylonsnarige gitaren van mezelf en vrienden getest. Ook vergeleken met een paar condensator microfoons en cardoid instrumenten microfoons(AKG ,Neumann en Shure).
Dat in verschillende situaties: optredens in kleine en middelgrote zalen, huiskamer, studio.
Er is veel over een AER compact gespeeld maar ook over een aantal andere voor- en eindversterkers.
Eigenlijk was unaniem de conclusie: het geluid lijkt duidelijk meer op het orginele akoestische geluid dan dat wat uit mijn ingebouwde elektronica komt.

Wel was er kritiek:

-onhandig en lelijk zo'n ding op mijn klankkast
-gerommel op de klankkast wordt genadeloos doorgegeven
-feedback gevoeligheid bij zaaloptredens
-de kwaliteit van het geluid bij gebruik van de condensator microfoons werd over het algemeen toch hoger ingeschat

[Han S]

Ik zag vorige week een soort statief dat aan de klankkast wordt geklemd, zeg maar aan het deel dat als je op een stoel zittend speelt rechts van de been zit, de breedste kant van de gitaarbody. Het is een licht statief dat gewoon op het bovenblad rust en aan het onderblad wordt geklemd, er zit een microfoontje op de beste plek, ergens ter hoogte van de 12e fret maar het si verstelbaar dus je kunt een andere plek nemen.

Slimme oplossing want zo'n miniatuurmicrofoontje in het klankgat geklemd zit niet op de beste plek. Je speelt met deze klemstatief alsof je met je gitaar voor een microfoon staat/zit, alleen beweegt de hele installatie met je mee en dat vind ik geweldig.
Als ik die foto vind kom ik hier terug.

[Liefhebber]

Wat ik nou al heel lang denk is dat die HK. het helemaal begrijpt!

[peter_heijnen]

Mag ik mijn complimenten uitspreken over bovenstaand inhoudelijk relaas.

Ja dat mag, welkom terug Hans.

[Don Capo]

Of Shidan, tis maar net hoe ie inlogt gelukkig liegen IP adressen nooit

[Flipkoos]

Wie een goed akoestiche instrument heeft: Niks inbouwen nooit!

Wie een slecht akoestisch instrument heeft: Vooral inbouwen.

Waarom zou je niets inbouwen in een goed akoestisch instrument?
Ik bedoel, wat heeft een gitaar nu te lijden van bijvoorbeeld een Fishman Acoustic Matrix, waar je aan de buitenkant niets van ziet en waarvoor niet in de kast gezaagd hoeft te worden? Of een klankgat-condensator-microfoontje. Als je niet als een stijve plank op het podium wilt zitten vergroot dit de gebruiksmogelijkheden enorm en absoluut zonder consessies te doen aan de klankkwaliteit als je het mij vraagt. Ik vindt een piezo & klankgatmic. een bevredigender oplossing dan een microfoontje ervoor. Al was het alleen maar om de meer constante sound.
Aan de andere kant kan het vaak niet uit om in een slecht instrument wat in te bouwen...dat heeft mijns inziens geen nut.

[Kim Wilson]

Ik kan me wel vinden in het verhaal van Liefhebber. Een goedkope akoestische gitaar met een microfoontje ervoor klinkt al eerder natuurgetrouw dan een dure akoestische met een piezo-element. Vind ik, althans. Bij heel veel nummers kun je gewoon horen dat er een elektro-akoestische gitaar is gebruikt. Het klinkt anders dan hoe een akoestische zou moeten klinken.

In live-situaties is een elektro-akoestische gitaar wel een uitkomst. Echter, ik geloof ook wel dat een goeie clip-on mic goed gaat klinken, ik denk wel beter dan de gemiddelde budget-gitaar met elektronica erin.

[chris c]

Ik heb ooit een Fishman Matrix laten inbouwen onder de kam van een Larrivée. Er was absoluut geen verschil in akoestische klank voor en na die ingreep.

Ik twijfel er niet aan dat een microfoon voor de gitaar uitversterkt in ideale omstandigheden het meest natuurgetrouwe resultaat oplevert, maar dikwijls zijn die omstandigheden nu eenmaal verre van ideaal.

Waarom zouden gitaristen als Neil Young of Pat Metheny, die zich de beste apparatuur en de beste technici ter wereld kunnen veroorloven, anders toch kiezen voor een ingebouwd systeem ?

Ik moet daarbij denken aan een concert van John Renbourn vorig jaar. Hij had een magnetisch klankgatelement gecombineerd met en een condensatormicrofoon voor zijn gitaar. Hij had zoveel last van die microfoon (misschien mede veroorzaakt door een incompetente geluidsman) dat hij die uiteindelijk heeft afgezet en alleen met zijn ingebouwd systeem verder speelde.