RHCP - Pre-Californication

[Melon1510]

Deze vakantie is wat je noemt een muzikale openbaring geweest voor mij. Mijn broertje is al een tijd lang fan van de Red Hot Chili Peppers en heeft besloten wat oude albums te kopen deze vakantie, zoals Mother's Milk, Blood Sugar Sex Magik, Freaky Styley enzovoorts.
F*ckin' Hell (Excuse my French ), wat konden (kunnen?) die gasten spelen zeg.

Voor wie niet bekend is met het vroegere werk van RHCP: deze band stond er in de eerste 15 jaar van hun bestaan om bekend dat ze funk, (punk)rock en rap combineerden tot één stijl, als het ware. Flea (de basgitarist, voor de 'leken' onder ons) vormde een belangrijk deel van deze sound vanwege z'n slapbass loopjes, en de gitarist (Hillel Slovak, overleed in achtentachtig) voegde zijn eigen funky sound eraan toe, later overgenomen door zijn opvolger John Frusciante, die vervolgens ook weer een aantal stadia van sounds doorging; hun album uit 1989, Mother's Milk, klonk erg Funk-Metal-achtig, maar Blood Sugar Sex Magik was alweer meer funk-achtig. Moeilijk te omschrijven.

Het lijkt echt totaal niet op de muziek waarmee ze de afgelopen paar jaar bekend zijn geworden. Hieronder een paar Youtube-links.

Een nummer van hun album Mother's Milk, Stone Cold Bush, live ergens:http://www.youtube.com/watch?v=Rjb8G...elated&search=
De videoclip van Good Time Boys, ook van Mother's Milk: http://www.youtube.com/watch?v=q4XqZQJ4NoA
Give It Away, van Blood Sugar Sex Magik, live ergens: http://www.youtube.com/watch?v=Js9u9OyaYqk

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik vind dit geweldig. Voor mij weergeeft het de muzikale vrijheid uit die tijd, bijna 20 jaar geleden. Hiermee hoef je tegenwoordig voor het grote publiek niet meer mee aan te komen.
Jammer genoeg.

[WICKED]

ja ik weethet en ik vind het ook geweldig:d funky monks is ook een toffe dvd..daar zie je ze bssm opnemen en wat vind je van de minder toegankelijke nummers van het album by the way? die vind ik ook super mooi, jammer dat daar weinig over gezegd word!

[drap]

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik vind dit geweldig. Voor mij weergeeft het de muzikale vrijheid uit die tijd, bijna 20 jaar geleden. Hiermee hoef je tegenwoordig voor het grote publiek niet meer mee aan te komen.
Jammer genoeg.

Ze spelen anders nog steeds erg veel oud materiaal live hoor, steeds meer zelfs. Op het laatste album staat ook weer erg veel old school Peppers funk.

Nou ben ik persoonlijk ook meer aanhanger van Californication en alles wat erna komt, omdat het zoveel breder is qua stijlen en muzikaal zit het ook zoveel beter in elkaar. Californication is tot op heden nog steeds m'n favoriete album, terwijl ik toch al fan ben vanaf ongeveer Mother's Milk. BSSM vind ik ook te gek (+ een hoop jeugdsentiment), maar Californication klinkt veel rauwer, ongepolijster wat mij betreft, waarop goeie melodieen veel belangrijker zijn dan hoogstaand spel. En dat ligt nou precies in mijn straatje Bij de eerste keer Otherside te horen op de radio was ik ff helemaal in het nummer en ik was gelijk weer helemaal Peppers idolaat, hoewel een dergelijk nummer niet te vergelijken is met ouder werk.

[Han S]

Ze spelen anders nog steeds erg veel oud materiaal live hoor, steeds meer zelfs. Op het laatste album staat ook weer erg veel old school Peppers funk.

Nou ben ik persoonlijk ook meer aanhanger van Californication en alles wat erna komt, omdat het zoveel breder is qua stijlen en muzikaal zit het ook zoveel beter in elkaar. Californication is tot op heden nog steeds m'n favoriete album, terwijl ik toch al fan ben vanaf ongeveer Mother's Milk. BSSM vind ik ook te gek (+ een hoop jeugdsentiment), maar Californication klinkt veel rauwer, ongepolijster wat mij betreft, waarop goeie melodieen veel belangrijker zijn dan hoogstaand spel. En dat ligt nou precies in mijn straatje Bij de eerste keer Otherside te horen op de radio was ik ff helemaal in het nummer en ik was gelijk weer helemaal Peppers idolaat, hoewel een dergelijk nummer niet te vergelijken is met ouder werk.

Heb je het over de Californication welke in de winkel ligt, of over de ongemasterde versie welke op het internet zweeft? Die klinkt namelijk een stuk beter, de winkel versie zorgde voor een petitie waarin een remastering werd geëist.

[Luke-wannabe]

Eindelijk iemand die het snapt!
RHCP is echt zo goed... Hillel was ook echt een super gitarist!
@ Han: Kun je me vertellen waar ik die vandaan kan halen? Ben daar errug benieuwd naar!

[drap]

Heb je het over de Californication welke in de winkel ligt, of over de ongemasterde versie welke op het internet zweeft? Die klinkt namelijk een stuk beter, de winkel versie zorgde voor een petitie waarin een remastering werd geëist.

Ik heb inmiddels beide (waarvoor dank trouwens ). Ik ga nou iets zeggen wat je waarschijnlijk vreselijk tegen de borst stuit, ik vind de versie in de winkel eigenlijk mooier... Ik weet dat het producers en dergelijke tegen de borst stuit, maar ik vind het geluid zo goed passen bij het album, mede door de achtergrond van de tot stand koming van het album. Ik hoor ook wel dat het geluid eigenlijk niet album waardig is, maar het maakt het ook weer extra rauw op de één of andere manier. Het is muzikaal gezien sowieso al een ongepolijst album, mede doordat Frusciante nog maar net afgekickt was en technisch gezien bepaald niet op topniveau was. Maar gek genoeg vind ik juist de slechte produktie juist passen daarbij. Het zijn hele simplistische riffs, waarin de melodie veel belangrijker is dan de technische hoogstandjes, wat nog wat extra rauws meekrijgt door de produktie.

Wat ik niet begrijp is dat het een Rick Rubin produktje is. Toch één der topproducers die al heel wat grote Amerikaanse bands in handen heeft gehad. Beetje Rick Rubin onwaardig eigenlijk.

Wat vind je van het geluid van 'By the way' en 'Stadium arcadium' trouwens? Persoonlijk had voor mij SA wat rauwer mogen klinken, gezien de opzet van het album met veel one take solo's en dergelijke, maar ik ben nieuwsgierig wat jij er van vindt als kenner.

[Han S]

Ik heb inmiddels beide (waarvoor dank trouwens ). Ik ga nou iets zeggen wat je waarschijnlijk vreselijk tegen de borst stuit, ik vind de versie in de winkel eigenlijk mooier... Ik weet dat het producers en dergelijke tegen de borst stuit, maar ik vind het geluid zo goed passen bij het album, mede door de achtergrond van de tot stand koming van het album. Ik hoor ook wel dat het geluid eigenlijk niet album waardig is, maar het maakt het ook weer extra rauw op de één of andere manier. Het is muzikaal gezien sowieso al een ongepolijst album, mede doordat Frusciante nog maar net afgekickt was en technisch gezien bepaald niet op topniveau was. Maar gek genoeg vind ik juist de slechte produktie juist passen daarbij. Het zijn hele simplistische riffs, waarin de melodie veel belangrijker is dan de technische hoogstandjes, wat nog wat extra rauws meekrijgt door de produktie.

Wat ik niet begrijp is dat het een Rick Rubin produktje is. Toch één der topproducers die al heel wat grote Amerikaanse bands in handen heeft gehad. Beetje Rick Rubin onwaardig eigenlijk.

Wat vind je van het geluid van 'By the way' en 'Stadium arcadium' trouwens? Persoonlijk had voor mij SA wat rauwer mogen klinken, gezien de opzet van het album met veel one take solo's en dergelijke, maar ik ben nieuwsgierig wat jij er van vindt als kenner.

Je draait de boel om, de productie zoals die door de producer en de band is gemaakt is de ongemasterde versie, die klinkt prima en is een mooie afspiegeling van hoe de band klinkt. De versie die in de winkel ligt is door de een of andere figuur in opdracht van de een of andere moron van de platenmaatschappij opgeblazen zodat hij nog net niet ontploft.

Daarbij is het laatste restje dynamiek wat er nog in zat er uit geperst om toch vooral een CD te hebben die nog harder klinkt dan de rest, die ook al nergens meer naar klinkt. En het ergste is nog dat we zover zijn gekomen dat mensen zichzelf zijn gaan wijsmaken dat ze dat mooi vinden.

Ga eens naar een klassiek concert (ik weet het, heel andere muziek) en luister eens naar dynamiek. Ik begrijp er niks meer van vrees ik, vanmiddag een CD gemasterd van een jazz band, 12 dB aan dynamiek zit er in, fantastisch.

Kijk hier op het recordin of sound forum, waar jongens hun zelf gemaakte opnamen posten waar geen halve deciBell dynamiek meer in zit en de boel continu staat te kraken vanwege de digitale vervorming, want ze willen ook hard. Schiet mij maar in een kapotje of zo, maar de ongemasterde versie van Californication klinkt geweldig, niks mis mee, vakwerk.

SA is ook zwaar kut.

[drap]

Ik dacht altijd dat het eindprodukt ook in handen lag van de producer. Ik wist inderdaad niet dat er daarna nog iemand met de fikkies aankwam.

Ik kan goed begrijpen waarom je het slecht vindt klinken en ben het ook zeker niet met je oneens. De ongemasterde versie klinkt produktie-wise natuurlijk veel beter. Maar juist bij Californication vind ik het iets extra's meegeven op de één of andere manier. Terwijl het kraakt en doet aan alle kanten, dat hoor ik ook wel. Ik kan goed begrijpen dat iemand waarvan het z'n vak is het een op en top drama album vind qua produktie.

Maar SA, dat valt toch reuze mee qua dynamiek? Althans, en ik ben natuurlijk geen kenner, in mijn oren klinkt het allemaal behoorlijk profie en hij slaat ook lang niet zover uit op m'n display van m'n cd speler als Californication. Zelfs een beetje overgeproduced in mijn oren, waar ik niet zo van hou. Qua muziek vind ik het wel Peppers op en top, waar vooral Frusciante nogal duidelijk een zware stempel op heeft gedrukt. Ook de basriffs van Flea vind ik bij tijd en wijle weer smullen en ik geniet er ook echt van hoe Flea en Frusciante elkaar aanvoelen. Koptelefoon op, oogjes dicht, super.

Van By the way heb ik ooit iets gelezen dat Frusciante achteraf helemaal niet zo blij was met de produktie en dat ie kort na het uitkomen van het album niet gedacht had voorlopig een nieuw album te maken met de Peppers. Hij was het ook met name vaak niet eens met Rick Rubin, omdat hij vond dat er veel te veel interessante dingen een beetje weggemixt waren. Stond in de Oor voor zover ik me kan herinneren. Kort na By the way waren de Peppers sowieso niet zo vreselijk happy als dat ze zich voordeden en lagen ze bijna uit elkaar. Althans, dat is wat ik er over gelezen heb.

[Han S]

Ja, ik luister heel anders, geef ik meteen toe, maar luister bijvoorbeeld eens naar Lateralus van Tool. De taak van de producer is om met een band en een budget een CD te maken die goed zal verkopen, niet meer en niet minder.

De platenmaatschappijen willen al sinds de helft van de jaren 90 de CD's zo hard mogelijk, maar dat kan helemaal niet. Kon je een vinylplaat nog wat harder snijden, met het gevaar dat de naalddruk wat zwaarder moest worden afgesteld omdat hij uit de groef sprong, digitaal heeft een absolute grens waar je niet boven kunt komen omdat de convertors de data niet meer kunnen vertalen naar geluid. Het gevolg zal zijn dat het gaat kraken, dus niet vervorming zoals analoog doet, nee gewoon gekraak en gespetter.

Wat ze nu dus doen is de boel oppompen, net als je fietsband keihard opblazen. Hij voelt dan wel hard maar alle beweging wordt onmogelijk en je fietsie gaat stuiteren.

In je geluid zitten harde pieken van ride cymbals en percussie, die vliegen ruim boven de rest uit en geven ruimte aan je geluid. En middels zware compressie en brick wall limiting wordt alles richting pieknivo geblazen. Het gevolg is dat het gemiddelde nivo een stuk omhoog gaat, maar de pieken blijven waar ze zijn en komen er ook niet meer bovenuit. Het gevolg is een plat en vermoeiend geluid (onze hersenen zijn ingesteld op dynamiek) zonder diepte en zo goed als dynamiekloos.

En het wordt steeds erger, ik zie CD's met geen hele dB aan dynamiek, terwijl de CD een dynamiek aankan van meer dan 90dB.

[Pun]

Californication is zeker mijn favoriete Peppers album, gevolgd door BSSM, twee absolute klassiekers. Wat tussen deze twee albums ligt, en wat ervoor kwam, moet ik eerlijk toegeven dat ik het niet echt ken.
Wat ze er na gedaan hebben is echter wel steeds minder geworden, met een duidelijk dieptepunt in SA. Wat ik er van gehoord heb klinkt het vooral heel erg alsof ze heel hard proberen hitjes te scoren, en dan ook vooral op de gemakkelijkste manier, heel erg glad. Hey Ho is daar echt een typisch voorbeeld van voor mij, wat een saai nummer is dat, joh.

Verder is Flea zeker een goede bassist en Frusciante ook zeer zeker een goede gitarist. Jammer dat de Peppers niet meer platen zoals Californication en BSSM maken, tegenwoordig. Maar goed, ik heb begrepen dat ze altijd al een beetje zijn geweest van een goede plaat, gevolgd door een setje klote platen, gevolgd door een goede plaat, etc.