Ik heb vandaag en vorige week de kans gehad om een aantal wah pedalen te testen, namelijk: de Budda Budwah, RMC 1, Dunlop Crybaby 535Q en de Crybaby from hell. De wahs zijn getest op een Marshall TSL combo (high gain kanaal), en een Schecter Diamond met vaste brug en 2 humbuckers.
Goed, de eerste: de Budwah. Ik zag hem liggen en zag er leuk uit met dat paars enzo, en ik had al goede verhalen erover gehoord op dit forum. Enfin, ingeplugd was het eerste wat me opviel hoe moeilijk die dingen ook alweer aangaan als je een Bad Horsie gewend bent (laatste wah die ik hiervoor heb geprobeerd...).
Mijn eerste indruk was: mooie toon, mooie sweep en eigenlijk niks op aan te merken. Heel simpel. Naja, de sweep range mocht wel wat dieper maar ik was wel tevreden over deze wah.
Door naar de volgende: de 535Q. Ik had van deze wah niet erg veel verwacht, omdat ik me waarschijnlijk wat blind heb gestaard op RMC en MSD wah's. Volkomen onterecht want deze wah overtrof al mijn verwachtingen! Erg mooie toon, voor mij een perfecte sweeprange en mooie controls met veel bruikbare instellingen. Ook de boost is werkelijkwaar geniaal en erg bruikbaar. Dit is eigenlijk wel wat ik in mijn hoofd in mijn zoektocht naar mijn wah .
Anyway, more to come: de Crybaby from hell (Dimebag Darrel signature van Dunlop voor de onwetenden). Zeer vet uitziend en een mooie "footpad" om het even zo te noemen; is eens iets anders dan die saaie zwarte vlakken die de andere wahs hebben. Prachtige toevoegingen zijn de leds (boost en aan/uit) en de extra input: je kan kiezen hoe je hem aansluit. Er wordt vaak gezegd dat deze wah (bijna) identiek is aan de 535q, maar das niet helemáál waar. Je kan er de subtiliteit van de 535q me bereiken maar je kan ook verder. De omschrijving "opgefokte 535q" is hier wel op zijn plaats: deze wah heeft aggressievere sound en volgens mij ook een grotere boost. Als je deze wah aansluit en hem op de diepste sweeprange insteld (de grote knop helemaal naar voren gedraait op de laatste stand) heb je inderdaad precies dat typische wahgeluid wat je wel eens hoort in Pantera nuumers. Erg mooi. Mocht je deze wah te schel vinden kun je het hoog er ook nog eens wat uithalen door de finetune optie, een kleine knop naast de Q-control en de tone, iets wat de 535q óók niet heeft. Iets wat je niet zou verwachten bij deze wah is dat hij het ook goed doet op clean. Hij klinkt daar erg overtuigend, helemaal met de boost uit. Dit maakt hem erg veelzijdig. Conclusie van de Crybaby From Hell: erg mooie wah, zeer veelzijdig en hij heeft imo echt een meerwaarde t.o.v. de 535q, helemaal als je metal speelt.
De laatste van de serie geteste wah's is de RMC 1. Sommigen vinden hem helemaal het einde, sommigen vinden hem wat tekort schieten op sommige vlakken. Ik ook eigenlijk. Hij klonk na het testen an de Crybaby From Hell totaal niet overtuigend. Ik had echt het gevoel dat ik iets miste, en de sweeprange was ook minder (hoewel dat misschien niet zo gek is). Aangezien ik deze testte met high-gain en humbuckers maakt deze wah zijn reputatie helemaal waar: hij is niet zo geschikt voor dit soort opstellingen. Toen ik hem een tijd terug testte met een Fender Telecaster deed hij het een stuk beter. Conclusie: Voor de single coils en lagere gain standen dus.
Conclusie van dit stuk tekst: De Dimebag Crybaby From Hell is de absolute winnaar. Het verschil met de 535Q is niet zo gek groot...alleen de Crybaby From Hell is een soort 535q on steroïds. Hij kan in principe wat de 535Q kan en meer. Je moet wel houden van de felheid (die je er trouwens uit kan tweaken als je wilt), maar opzich is de klank, net als bij de 535Q, erg warm. Enige kleine minpuntje bij zowel de 535q als deze wah was dat de overgang van de wah vrij direct is. Als je hem indrukt dan is de overgang van "laag" naar "hoog" vrij direct. Kan aan mij liggen, maar dat is iets wat je moet liggen. In mijn geval een kwestie van gewenning. De toevoeging van de leds en de extra finetuner, samen met de gigantische veelzijdigheid maakt deze wah voor mij superieur t.o.v de 535Q
Favorieten/bladwijzers