Bass Collection/SGC Nanyo SB311 binnen!! (foto's)

[Gitaro]

TL;DR: Ik heb een japanse bas gekocht en hij speelt heel lekker.

In een GAS-bui ben ik gisteravond bij de Feedback gaan kijken voor een basgitaar. Ik wilde al een tijdje een bas hebben en het uitzoeken van een goed exemplaar leek me geen grote uitdaging. Ik speel immers al gitaar, dus ik weet wat voor nek en frets etc. ik het liefste heb.

Nou goed, ik kom daar aan met twee bassen in m'n hoofd. Nouja, 3 eigenlijk. De Squier Vintage Modified jazzer (die itt de standard/affinity's van écht hout is gemaakt en nog wat andere leuke features heeft), de Dean Edge 4 en "Anything by ibanez".

Als eerste ging ik natuurlijk op de Squier af... erg mooie plank, speelde best aardig. De frets vond ik, net als op m'n strat, aan de kleine kant.

Toen zag ik een leuke Spector hangen. Geen prijskaartje (kom op feedback...), waarschijnlijk rond de €400 en dus boven mijn budget, maar ze hebben een goede reputatie dus ik kon er niet vanaf blijven. Speelde wat lekkerder dan de Squier en de output was insane. Zeker de hardste bas die ik heb bespeeld. Met de knopjes was er heel veel variatië te krijgen.

Wat Feedback een Edge 4 noemt kwam niet overeen met wat er op de site van Dean staat, dus daar besloot ik niet te veel op te spelen. Bovendien vond ik de Deans matig, vaak aardig wat buzz op de G. De Ibanezzen hadden ook weer allemaal fretbuzz. Zijn die gasten in die fabrieken/winkels doof ofzo? Ik moet nog een betaalbare Ibanez tegenkomen die niet overal ratelt. Terwijl ze echt prima af te stellen zijn.

Ook nog even een Mexicaanse Fender geprobeerd die tot mijn grote teleurstelling nagenoeg hetzelfde speelde als de Squiers en alle andere meuk. Daar had ik wel wat meer van verwacht.

Toen zag ik een zwarte bas met een aparte puntvormige headstock en de woorden "bass collection" op de trussrod cover. Die naam maakte me eerlijk gezegd nog minder enthousiast dan "Adonis", maar op het prijskaartje stond €299; precies mijn budget, dus ik dacht, waarom ook niet. Na 10 seconden spelen schoot ik in de lach. Zo'n zenuwachtig lachje dat je ook krijgt voordat de tandarts de boor tevoorschijn haalt of je verstandskiezen eruitsloopt. Jezus wat speelde dat ding goed. Lage actie, en geen noot die buzzt. Toen ik de achterkant bekeek zag ik de woorden made in japan. Blijkbaar is het dus een merk uit de jaren 80/90 (?) dat inmiddels verdwenen is.

Het is weliswaar een 2ehands, maar ik kon niet geloven dat een japanse bas die beter speelde dan elke andere plank voor maar €300 de deur uit mocht. Er zitten een paar krassen op de headstock, de lak en het hout rond de output jack is een beetje beschadigd, kortom, erg mooie gebruikssporen. Er zaten geen strap pegs op dus die heb ik lekker van m'n strat gesloopt. Hehehe

Over het geluid kan ik helaas weinig zinnigs zeggen, ik weet nog niet eens wat alle knoppen doen. Volgens mij zit er in de brug een singlecoil en in de nek een gesplitte humbucker. Als ik internet moet geloven is het allemaal actief. Ik speel nu over een Roland Cube 30 (da's een gitaarversterker). Ik wilde een Peavey Microbass meenemen maar die hadden ze niet op voorraad, dus dat komt binnenkort!

Nu nog goed met m'n vingers leren spelen. Ik ben trouwens wel erg trots op mezelf dat ik zo'n pareltje heb uitgezocht, m'n week kan niet meer stuk!

Nu nog een paar fotografie lessen:


De headstock... tja. 4 snaren. Oh ja! Gotoh tuners!


Aanschouw mijn foto-skills... hier zien we de gezette nek. De access tot fret 24 is prima.


De body, 4 knoppen en 4 snaren.


Hoe zwarter hoe beter.

(Maar als het om looks ging stond hier nu die Squier jazz!)